Sosyal Hayat

Başıma gelen olayları nasıl kabullenebilirim?

Gizli Kullanıcı22 Haziran 2024 11:59

günlük hayatta başıma olumsuz olaylar geldiğinde bunu kabullenemiyorum sanirim kibrime yediremiyorum ve bir anda istemsizce kendimi bir hayalin icinde buluyorum kendimi o hayale kaptiriyorum bazen butun gun hatta gunlerce o hayalin içinde yaşıyorum ve bu günlük hayatta yaptığım islerden geri kalmama neden oluyor sonrasinda anlik bir farkindalikla o hayalin icinden ciktiktan sonra gercek hayat fazlasıyla aci veriyor hatta belki ilk halinden daha bile cok aci veriyor bu durumda kaygilaniyorum ama kontrol edebileceğim yapabilecegim hiçbir sey yok ve tekrar kendiliginden otomatik olarak bir hayalin içine daliyorum ve ancak kaygim bu sekilde geciyor.

Bazen gercek hayat sanki gercek degilde bir rüyaymış da uyanacakmisim gibi geliyor. Tabi bu hayalleri tetikleyen bazi durumlarda oluyor mesela ayni olay tekrarlandikca bende ayni hayali tekrar tekrar bastan kuruyorum bir hayalde takili kalıyorum sanirim travma odakli bir durum. Gercek hayati nasil kabullenebilirim ve yoluma devam edebilirim?

Bu soru 26 Haziran 2024 22:05 tarihinde Klinik Psikolog Pınar Özdemir tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,

         Kurduğunuz hayaller olumsuz düşüncelerinizden kaçınmak için kullandığınız bir yöntem haline gelmiş olabilir. Gerçek duygulardan kaçındıkça hayallere sığınıyorsunuz, olumsuz duygularınızı yaşamıyorsunuz. Bu yüzden de hayatın acı gerçekliği fazlasıyla kendisini gösteriyor


Etkisinden uzaklaştığınızda haliyle geçici duygularınızın yerini gerçeklik ortaya çıkıyor ve bu durumda oldukça rahatsız hissediyorsunuz. Yaşanılması gereken duygulara fırsat vererek hayal kurmayı azaltabilir ve böylelikle gerçeklikle ilişkili olabilirsiniz. Odağınızı hayal kurmaktan uzaklaştırmayı deneyebilirsiniz.


Mesela, dışarı çıktığınızda odağınızı tabelalara verebilirsiniz. Alfabeyi tamamlayana kadar tabelaların izini sürebilirsiniz. Örneğin, Akvaryum, bakkal, ciğerci, çiçekçi gibi alfabe sırasıyla bu çalışmayı deneyebilirsiniz.


Bir başka teknik ise 5-4-3-2-1 tekniğidir. Çevrenizde bulunan nesneleri kişilere imkânında uygulayacağınız egzersiz.

Örnek:

-5 tane kırmızı araba görmek

-4 tane çiçek toplamak

-3 tane ayakkabı bulmak

-2 tane karpuz satın almak

-1 tane lamba açmak

 

Kurduğunuz hayaller düşünce olarak kaldığında düşünce düşünceyi doğurmaya başlayan bir döngü başlıyor. Hayallerinizi somut bir şekilde görmek fikir ve davranışlarınızda değişim olabilir. Somutlaştırmak için hayallerinizi yazabilirsiniz. Sanata ilgi duyuyorsanız resim araç gereçlerini kullanarak sürekli kurduğunuz hayallerinizi yansıtabilirsiniz.


Duygularınızdan kaçınmak yerine duygularınızı çalışmak için duygu pizzası egzersizini uygulayabilirsiniz. Günü sonlandırmadan önce o günü değerlendirmek içinİ

Kaç dilimli duygu pizzası?

3 dilimli bir pizza çizebilirsiniz. Her bir dilim bir duyguya karşılık gelmektedir. Duygularınızı anlamanız ve kaçınmamanıza yardımcı olabilecek bir egzersizdir.


Başa çıkamadığınızı hissetmeye devam ediyorsanız psikoloğa başvurarak psikolojik destek alabilirsiniz.


Sevgilerle.


Klinik Psikolog Pınar Özdemir

Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

Konfor alanımın dışındayken neden kendimi özgüvensiz ezik gibi hissediyorum?

Yakın arkadaşlarımla yanında rahat hissettiğim insanların yanındayken çok atılgan girişken komik biriyken tanımadığım ya da tanısam da samimiyetimin olmadığı birilerinin yanında tam aksine donuk sessiz sıkıcı birine dönüşüyorum bu durum benim hayat konforumu fazlasıyla düşürüyor çünkü olmadığım biri gibi görünmek insanlara kendimi yanlış lanse etmek beni fazlasıyla düşüren bi durum. Bu arada detay vermem gerekirse gözlemlerime göre özellikle kendimden herhangi bir yönüyle üstün gördüğüm birinin yanındayken daha çok tutuluyorum yani mesela benden daha güzel daha zengin daha özgüvenli daha girişken insanlar sanki benimle arkadaş olmak istemeyecek gibi bi anksiyetem var yani aslında bu durumun böyle olmadığını biliyorum arkadaşlıkta bu tarz farklılıkların aslında zenginlik getirdiğini biliyorum ama kendimi ikna edemiyorum. Bir de şöyle bi şey var atıyorum 5 kişilik bi arkadaş grubu var gruptan birileri sürekli beni de dahil etmek istiyo ama ben o gruptan 5 kişinin de beni istediğinden emin olmayana kadar kendimi onların yanında istenmeyen zorla giren kişi gibi hissediyorum. Son bi şeyden daha bahsedicem kendimi daha iyi ifade edebilmek adına mesela atıyırum sınıftan bi arkadaşım var çok samimi değiliz ama gerektiğinde iletişimimiz var onu ben okul dışında ya da okulda bahçede dışarda bi yerde gördüğümde görmemezlşkten geliyorum çünkü o an onu görünce aşırı bi samimiyetimiz olmadığı için ne konuşacağımı bilmiyorum small talk işini beceremeyeceğimi de düşündüğüm için ondan saklanmak kaçmak daha çok işime geliyor. Ben işim gereği ilerde birçok insanla muhattap olacak bi insanım bu yüzden bu tarz küçük gibi görünen ama benim hayat kalitemi tamamen düşüren bu durumdan kurtulmak, daha rahat özgüvenli ve her ortamda kendini iyi ifade edebilen biri olmak istiyorum. Olabildiğince detay verdiğimi ve hissettiklerimi yazabildiğimi düşünüyorum sizden bu durumla nasıl başa çıkabileceğim ve nasıl aşacağım konusunda yardım istiyorum teşekkürler

Sosyal Hayat

Toplumda kabul edilmiyormuşum gibi hissetmekten nasıl kurtulurum?

Genel olarak çok yalnızım, çok yalnız hissediyorum bu duygu hiç geçmiyor. Yakın arkadaşı olan insanları ya da herkesle arkadaş olan insanlara imrenerek bakıyorum ve çok duygulanıyorum bende bu durum hiç olmadı. Ya bir ya da hiç arkadaşım olmadı. Şu anda da öyle. Toplumda sürekli en değersiz görülmekten çok yoruldum. Psikolojik destekte aldım, bana kendimi değersiz gördüğümden kendimi sevmediğimden dolayı olduğunu söyledi. sınıfımda dershanemde arkadaşlarımın arasında yani kısaca her yerde en değersiz en aptal en ucube insan benim. Ve bu beni artık çok yoruyor sürekli insanlara kendimi sevdirmeye çalışmaktan yoruldum onlara "hayır" dediğimde benim yanımda olmamalarından korktuğum için hayır diyememekten yoruldum. Çok duygusal bir insanım ve sürekli gözlerim doluyor kendimi ifade edememekten yoruldum. Öğretmenlerimin yanına bile gitmekten utanıyorum. Sınıfta bende bir söz sahibi olayım derken olamıyorum. Herkes benden her şeyde iyi sadece ben seçilmiş ucubeyim gibi hissediyorum. Örneğin bi yazılıdan ben 100 alsam ve başka biri de 100 alsa onun aldığı 100 daha çok değer görür. Çünkü Zehra kim ki. Bugün sınıfta bir hocamız bazı sınıflarda gruplaşma olduğundan bahsetti neyse ki sizde yok dedi sonra bana ve diğer kızlara dönüp zehrayı neden dışladınız o orda tek başına oturuyor dedi bende aptal aptal sırıttım kızlar da yok şöyle yok böyle dediler hocaıin alaycı tavrına gülüp geçiştirdiler. Bunu hocanın bile fark etmesi tüm olayları kanıtlıyor. Belki diğerinin hayatı etkilenmedi yani ben olsam da olur olmasam da olur ama ben saatlerde ağladım gerçekleri objektif bi şekilde bakan bi öğretmenden duymak beni incitti. Sevilmediğim toplum sırasında kabul görmediğim ve göremeyeceğim bi daha yüzüme çarpmış gibi hissettim. Lütfen bi tavsiyede bulunur musunuz artık bu ucube gibi çöküp aülamaktan kendime yüklenmekten yoruldumşimdiden teşekkürler iyi günler.