• Anasayfa
  • Sorular
  • Bastırılma ve yalan söylendiğinin farkında olduğum durumlarda aşırı sinirleniyorum sinirim geçmiyor ne yapmam gerekiyor?
Psikoloji

Bastırılma ve yalan söylendiğinin farkında olduğum durumlarda aşırı sinirleniyorum sinirim geçmiyor ne yapmam gerekiyor?

Gizli Kullanıcı18 Temmuz 2024 08:51

Annem çoğu zaman yalan söyler, kandırır ve bunu şaka maksatlı yaptığını belirtir benden aldığı tepkilerden de hiç şakadan anlamadığımı sürekli dile getirir lakin yaptığı şeylerin sinirime dokunduğunu anlamaz hiçbir zaman. Aşırı sinirleniyorum ve anneme olan güvensizliğim tüm ilişkilerime yansıyor mutlu olamıyorum, hep bir şüpheyle yaşıyorum. Bununla nasıl baş edebilirim? Sinirimi öfkemi nasıl yenebilirim? Güven duygumu nasıl kazanabilirim? Normal değilmişim gibi hissetmekten ve hissettirilmekten çok sıkıldım.

Bu soru 18 Temmuz 2024 14:08 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba, kişilerin davranışlarına ve söylemlerine karşı tutumlarımızı sözel yolla ifade etmeliyiz. Örneğin annen ile bu durumdan rahatsız olduğunu ve seni öfkelendirdiğini konuşman çok yararlı olacaktır. Diğer türlü kişiler yaptıklarının bizler üzerindeki yansımasını anlayamayabilirler. Annenin doğru olmayan sözlerle ortaya çıkardığı mizahı ne amaçla kullandığını anlamaya çalış, yalanlar ne ölçüde sorun teşkil ediyor ? “Yalanın rengi olmaz” gibi sığ cümlelere takılma, bu söylenen yalan senin için ne kadar önemli ? Bunu böyle bilmeye devam edersen hayatında ne değişir ? Yalan söyleyen kişi bunun etkisinin farkında mı ? Ayrı olarak normal değilmiş gibi hissetmekten bahsettin senin için normal ne ? Kimler normaldir ? Normal olmamanın sebebi ne ? Bu soruları kendine yönelterek “normal”in aslında senin için o anlama geldiğini görmüş olursun, ama aslında normal insan kimdir ? Bunu düşünmeni tavsiye ederim, iyi günler dilerim.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

2025’te güçlü bir psikoloji için ne yapmalıyım?

Ben duygularımı ifade edebilen biri değilim. Başıma bir olay geldiğinde durup kendi hissettiklerimi değil de o an neyi gerekiyorsa onu yaşıyorum. Eski sevgilimin eski sevgiliyse olan mesajlarını fotoğraflarını ve hatta ona yazdığı şiirleri defalarca gördüm ve silmedi hatta ilk tanıştığımız zaman 1. Ayımızda mesajları başa sabitlemiş şekilde buldum ve ben bunu gördüğümde onun ağlaması o gün gözlerinde gördüğüm pişmanlık özür dilemesi ile yumuşadım ve ilişkiye devam ettim bu psikolojik şiddet belki de aylarca devam etti her yerden bir şeyler çıkıyordu. Defalarca o konuşmaları yaptım ve defalarca beni anladığını sanıyordum. En sonunda kendi yarattığı problemlerin sorumluluğunu almayıp benim verdiğim tepkiler yüzünden benden ayrıldı. Aslında bunu yapan kişi ben olmalıydım değil mi, ne tuhaf ki kendimi bambaşka bir senaryonun içinde buldum. Sanıyorum ki içimdeki o duygusal sevilme boşluğu ve o kişiye olan sevgim aslında ona olan kızgınlığımı ve öfkemi yeniyordu. Bir nevi bunları bastırıyordum. Bunların o dönem farkında değildim tabii. Kendim üzerine onunla ayrıldıktan sonra çok düşündüm. Şema terapi araştırması yaptım. Adeta kendi karanlığıma kendim indim. Sevilmeyi beklerken meğerse sevgi sandığım o karanlıkta kendimi boğmuşum. Onun bana verdiği ufacık sevgiyi bile kocaman yapmışım. Kendimi bu ilişkide yalnız hissediyorum dediğimde bana ben duygularımı bastırıyorum üzülmemek için diyordu. Aslında şu an daha iyi anlıyorum. Sevgi bastıralamayacak aksine haykırırcasına dışarı taşan bir duygu. Çünkü ben ne olursa olsun onu anlamaya onun yaptıklarını bile affetmeye hazırdım. Kendimi böylesine bir karanlığa mahkum etmemek için asla ona dönmedim. Çünkü dönersem yine her konuda fedakarlık anlayış adım bekleyen hatalarını kolayca affetmemi isteyen biri vardı karşımda . Ama ben artık o kişi değildim. Kendime döndüm. Kendimi kazandım. Ancak ben o kadar korkuyorum ki duygusal boşluğa düşüyorum kaygılanıyorum. Kendimi sorguluyorum sürekli böyle bir durumda o insanın durumlarına bakıyorum. Kendim üzerinde sağlam net bir kişilik oluşturmak istiyorum. Duygularımı bastırmadan nasıl yaşarım bilmiyorum. Şemam belki de sevgiyi aramak üzerine. Veya o sevgi benim içimde bir yerde. Kendini ifade edebilen, kendine saygı duyan en önemlisi sınırlarını çizebilen biri olmak istiyorum. Bu yaşadıklarımdan örnekle sizce nasıl bir yol izlemeliyim. Kendime karşı konuşmalarım düşüncelerim nasıl olmalı ki ben o boşlukta savrulmak yerine farkındalıklı hareket edebileyim. Terapi almak için bütçem yok vereceğiniz tüm cevaplara ihtiyacım var. Cevaplarınız için şimdiden teşekkür ederim