Bebeğim olmuyor ve babam öldü

Merhaba sevgili danışan,

Yaşadığınız duygu yoğunluğunun ağırlığını ne kadar zor olduğunu tahmin edebiliyorum. İki büyük acı yaşamısınız ve bu da doğal olarak zihin ve kalbinize çok ağır bir yük olmuş. Sizin de aynı anda hem bir çocuk yanınız hem de bir ebeveyn yanınız eksilmiş ve geriye koca bir boşluk kalmış gibi hissettim. Zihninize gelen sürekli neden sorusu yaşadığınız acıya cevap bulma isteğiniz bir göstergesi aslında. Cevabını bulamasak da sürekli bu döngü içinde dönüp duruyorsunuz muhtemelen 

Duygularınızı netleştirmek de bu durum karşısında pek kolay olmuyor sizi anlıyorum. İki yası da aynı anda yaşamanız acınızı gözyaşınızla hafifletmeye çalışmak gibi bir yol aramışsınız aslında 

ağlamanız savunma sisteminizi yani bir tür duygularınıza akışına bırakmanız için çare bulmuşsunuz. Çıkış yolu ararken de kaybolmuş hissetmeniz de anlaşılır bir durum. Ben bazı danışanlarıma bu kadar yoğun bir yas dönemindeyken nefesiyle kalmaya çalışmayı öneririm. Mesela oturduğunuz yerde gözünüzü kapayabilir bir elinizi göğsünüze bir elinizi karnınıza koyabilirsiniz. Düşünceleriniz gelip gidebilir izin verin sürekli Neden soruları gelse de bunlara cevap vermek zorunda olmadığınızı unutmayın. O anda kalmaya çalışın. Diğer bir öneri ise çevrenizde yakın hissettiğiniz biriyle duygularınızı paylaşın lütfen paylaştıkça duygunuzun ağırlığı azalacaktır. Böyle birisi yoksa bir uzmandan da destek alabilirsiniz. Belki de şu an kendinizi yargılamak suçlamak yerine anlayış göstermeniz çok önemli bu kadar zorlanmamın sebebi yaşadığım durum diyebilmeniz ve farkındalık kazanmanız da süreci daha kolaylaştıracaktır. 

Dilerseniz, sizi en çok zorlayan düşünceleri ve günü biraz daha hafif geçirmek için neler yaptığınızı da paylaşabilirsiniz.

Psikolog Melisa Sude Kav