Psk. Melisa Sude KAV

Merhaba sevgili danışanZihninizde küçük olayları bile büyüterek aslında küçük bir taşın dağa dönüştüğünü fark edemeyebiliyorsunuz. Kendi iç sesinizin yankılarını duyabiliyorsunuz fakat dışarıda olup bitenler uzaktan duyuluyor ama erki etmiyor gibi geliyor olabilir. Eskiden sevdiğiniz bir müzik bir uğraş şu an o kadar sevmediğinizi fark ediyorsunuz. Bütün bunlar bir perdenin arkasında kalmış gibi İçinizde bir his oluşuyor ve siz bu hissi tarif edemiyorsunuz gece saatlerinde daha da yoğunlaşıyor olabilir çünkü gündüz hayat telaşında pek çok şeyi zihnimize getirmiyoruz fakat gecenin sessizliğinde zihin bütün düşünceleri aklımıza getiriyor. Kişi bazen kendi sessizliğinde koca bir orduyla baş başa kalmış gibi hissedebiliyor. Geçmişten gelen tamamlanmamış cümleler gelecek kaygıları şu anki yaşamınızdaki olaylar hepsi birden üstünüze yüklenmiş gibi oluyordur muhtemelen. Dışarıdan biri için ne güzel mutlu görünüyor etrafında çok dostu var der belki ama içte yaşadığınız savaşları kimse bilmiyor görmüyor ve duymuyor değil mi? Peki dostlarınızla karşılaştığınız da sohbet ederken içinizdeki yalnızlığı hissettiğiniz o an da mı büyüyor içinizdeki daraltı? Yoksa başka zamanlarda da sık sık ortaya çıkabiliyor mu? Her şeyi bu kadar düşünmekten kurtulmayı istemeniz çok normal bir ihtiyaç aslında Böyle anlarda en çok hangi düşünceniz en sesli bunu düşündünüz mü hiç? Bazen zihnimiz çok yoğunlaşır ve durup bir bakmak isteriz. Yani sadece susmak ve bakmakSiz en çok hangi anda, hangi sözde ya da hangi sessizlikte içinizin yorgunluğunu en çok hissediyorsunuz?Umarım yazdıklarım sizi biraz olsun rahatlatmıştır. 🌸Psikolog Melisa Sude Kav

Merhaba sevgili danışan,Kişinin kendini anlatması her zaman kolay olmaz bazen kelimelerle bile ifade edemeyebiliriz. Sizin de yazdıklarınızı okurken o görünmeme duygusunu kimsenin görmediği çabayı duyduğumu söylemek isterim. Çevrenizde bir sohbet esnasında herkes bir şeyler anlatırken siz sanki bir köşede bekleyip acaba konuşursam yadırganır mıyım korkusu içinizi kaplamış gibi Durum böyle olunca İç sesinizi de susturmakta zorlanıyorsunuz. Sürekli olarak ya bir şey dersem bana darılırlar mı acaba beni istemezler gibi ifadelerle baş etmek zor olsa gerek. Bu kadar kişinin içerisinde görünmez hissetmeniz şu duruma benziyor kalabalık bir sokakta yürüyorda tek başınıza yürüyormuş gibi hissedersiniz ama bu kalabalık içinde kimseyle göz göze gelmiyor musunuz? Bazen hiçbir şey yapmasanız da yorulmuş gibi hissedersiniz Zihin sürekli olarak düşünceler üretir ve bu döngünün içinden çıkılmaz hale gelir bir süre sonra Neden hep ben sorusu da kendinizi bu çıkmazda sürekli suçladığınızın bir göstergesidir aslında. Peki bu kadar düşünceyle baş ederken bir kere de olsa sadece nefes alıp, kimseye gülümsemek ya da espiri bulmak zorunda olmadan, oturduğunuz bir an oldu mu üniversitede? Olduysa o anlarda ne hissettiniz? Bazen insan yakın hissettiği arkadaşlarıyla otururken iki kelime etmese bile mutlu huzurlu hisseder çünkü bir beğenilme kaygısı çabası yoktur. Bir beklenti içerisinde olma zorunluluğunuz yoktur Neşeli uyumlu olma gibi. .Bütün bu duygular, bazen karışık bir düğüm gibidir çözmeye çalışmak bile insanı yorar. Acaba insanlar sizi gerçekten tanıdığında, o çabasız halinizi de sevebilir mi?Bu sorulara hemen yanıt vermek zorunda değilsiniz belki de biraz kendinizi fark etmeye ihtiyacınız vardır. Psikolog Melisa Sude Kav

Merhaba sevgili danışan,Zihninizdeki düşünceler sanki yolda yürüyorsunuz o düşüncelerde gölge gibi sizi takip ediyor ve peşinizi bırakmıyor. Ya bir şey olursa ya gerçekten öyleyse gibi iç sesiniz sürekli konuşuyor değil mi? Bazen insanın zihninde bir görüntü belirir ve o görüntü ne yaparsa yapsın çıkmaz kafasından bir süre sonrada gerçekmiş gibi algılamaya başlar. Acaba ben mi garibim sorusu kişiyi sorgulamaya da itebiliyor. Şöyle düşünebilirsiniz herkes bir köşede kendiyle yüzleşiyor fark ettirmeden belli etmeden ama sizin durum saklanacak bir şey gibi değil içinden çıkılmaz bir hal almış anladığım kadarıyla. . Bir deftere yazıp yazıp sonra koparıp atarsınız ama her seferinde o sayfalar tekrar geri gelir ya sizin ki de bu duruma benziyor. Şöyle bir soru sormak istiyorum Bir başkası, benim yerimde olsa O düşüncelere ne derdi? Onların gerçek olduğuna inanır mıydı, yoksa kendi düşündüğüm kadar ağır bir mesele mi?"Gündüz hiçbir şey yok gibi gelir insana fakat gece olunca zihnindeki bütün düşünceler daha net bir şekilde görünür. Korkularınızı belirleyin: Bazen kendi obsesyonlarınızı bir liste halinde kağıda dökmek işe yarayabilir. Obsesyonlarınızla ilişkinizi değiştirin: Bastırmanın, o düşünceyle baş etmek için iyi bir yöntem olmadığını kendinize kanıtlayın. Mesela beyaz bir ayı düşünmemeye ne kadar kendinizi şartlasanız, beyaz bir ayı düşünme ihtimaliniz o kadar artacaktır. Bunları yapmayı deneyebilirsiniz. Umarım biraz olsun içiniz rahatlamıştır. Başka sorunuz varsa tekrar soru sorabilirsinizPsikolog Melisa Sude Kav

Merhaba sevgili danışan,Kalabalık içerisindeyken nefesinizin hızlanması zihninize düşen birçok düşünce bunların hepsi gerçekten çok zorlayıcı görünüyor. Siz de bu uğultu içinde kalmış gibi hissediyorsunuz doğal olarak Bu durum bedeninize de yansımış ki yüzünüzde sivilceler çıkmış sanki vücudunuz buradayım zorluyorum ama güç yetiremiyorum der gibi hafiflemek istiyorsunuz artık belki de Bazı anlarda kişi kendi sesinden bile şüphe eder. Zihninizde geçen düşünceler içinde acaba ben bunu daha önce duymuş muydum dersiniz. Alışık olmadığınız bir sesi tekrar tekrar duyuyormuşsunuz gibi. Heyecan dediğiniz şey sanırım çok gürültülü bir misafir içinize gelmiş. Davetsiz gelir, gitmeye de pek niyetli değildir. Peki, bu misafirin adımlarını hiç saymayı denediniz mi?Şöyle düşünmeye çalışabilirsiniz orada o an kalabalık içinde aslında herkesin kendi derdinin telaşında olduğunu ve dikkatsizce size baktıklarını sesinize titremesine yüzünüzdeki pembeliğe bakmadığını hatırlamayı deneyebilir misiniz? Biraz olsun içinizi rahatlatacağını düşünüyorum. Peki sizi en çok yoran durum hangisi anlatacağınız şeyin unutulması mı yoksa insanların aklında sizi hakkınızda kalan düşünceleri mi? Kendinizi de aynı bir başkasının yerine koyduğunuzda siz ne hissederdiniz çünkü bu durum herkesin başına gelebileceğini çok doğal bir durum Siz sunumunuza odaklanıp elinizden gelenin yaptığınızda gerisinin pek de önemli olmadığını fark edeceksiniz Bazen sadece susup, sakince nefes almak gerekir belki de. Sonrası kendiliğinden gelir zaten umarım içiniz biraz olsun rahatlamıştır. Psikolog Melisa Sude Kav