Psk. Melisa Sude KAV

Merhaba sevgili danışan,Kendi iç dünyasınızda ben şimdi bunu söylersem ne olur diye? düşünmüşsünüz hep fakat bu sesi susturmaya çalışmışınız gibi geldi. Bazen duygularımızı dışa vurmaktan çok bastırabiliyoruz kırgınlıklarımızı ya da bizi inciten durumları kolayca ifade edemeyebiliyoruz. Bu da kendimizi yorgun ve yalnız hissetmemize neden olabiliyor. Fakat bu içimizdeki söyleyemediklerimiz insanlar tarafından tahmin bile edilemeyebiliyor. Bu yüzden hislerinizi paylaşmanız ilişkilerinizdeki bağı daha kuvvetlendirecektir. Tabi bu kolay bir durum değil belki de geçmişte yaşadığınız bir olay karşısında aldığınız tepki sonucunda anlaşılmadığınızı önemsenmediğinizi düşündünüz. Ve bundan dolayı belki de kendi iç dünyanıza kapandınız. Diğer insanlar tarafından anlamsız ve soğuk görülen tepkileriniz aslında görülmemişliğin birikmiş duyguların dışarıya yansıması olabilir. Küçük bir adımla başlayabilirsiniz örneğin sizi mutsuz eden bir olay karşısında ilk olarak yalnızken duygularınızı kağıda dökmeniz hangi olayda tam olarak neyi hissettiğiniz anlama konusunda size yardımcı olacaktır. Ardından kendinize yakın hissettiğiniz bir arkadaşınıza bu durumu ufak bir örnekle anlatmayı denebilirsiniz. Unutmayın duygularınızı ifade etmeniz bir zayıflık göstergesi değil tam tersi kendinizi ve ilişkilerini daha iyi anlamanıza yardımcı olacak bir güçtür. Sınırlarınızı belirleyip karşı tarafında bunu bilmesi çok önemlidir. Dilerseniz size uygun bir örnekle de duygu aktarımı egzersizi sizinle paylaşabilirim ne dersiniz? Bu konuyla ilgili başka deneyimlerinizi de paylaşabilirseniz birlikte daha çok yol alabiliriz. .Psikolog Melisa Sude Kav

Merhaba sevgili danışan,Bir anne olarak kızımıza hissettiğiniz sevgiyle karışık kaygıyı anlayabiliyorum. Ebeveynler bazen iyi niyetli olarak yaptıkları her yönlendirme sanki çocuğunuza ulaşmıyor gibi hissedebiliyorlar. Endişenizi gayet normal bir durum siz çocuğunuzun kendi sesini bulmasını fikirlerini rahatça ifade etmesini istiyorsunuz bir anne olarak. Bu durum karşısında suçluluk duygusu hissediyorsunuz belki de ama bunun altında yatan pek çok sebep olarak örneğin çocuğunuzun karakter yapısı veya daha önceden deneyimlediği bir duygusal anın etkileri olabilir. Bazı öfkelendiğiniz anlarda sesinizin yükselmesi kızınızın aslında farkında olmadan kendisini daha da kapatmasına yol açacaktır. Çünkü bu davranışı bir tehdit unsuru olarak algılayabilir. Belki de o anlarda istersen konuşmak zor geliyorsa senin için bana istedikleri yazarak da anlatabilirsin diyebilirsiniz. Biliyorsunuz ki iletişim sadece sözlü olarak değildir. Bu şekilde çözümler üretebilirsiniz. Öğüt vermek bazen çocuklar açısından farklı algılanabiliyor. Bunun yerine sohbet sırasında örneğin ben küçükken böyle bir durumda şunu yaşadım duygularınızı ifade ederek senin aklından neler geçerdi bilmiyorum ama merak ediyorum istersen sende fikirlerini söyleyebilirsin şeklinde bu sayede kızınıza güvenli alanınıza sunmuş oluyorsunuz. Kitap önerme konusu ise Duygularını Tanıma ve İfade Etme kitabı çocukların duygu ve düşünceleri ifade etme konusu üzerine yazılmış bir kitap. Duygularım Var kitabı da kızınızla beraber okuyabileceğiniz üzerine konuşabileceğiniz yararlı bir kitaptır. Kızınıza bu süreç içerisinde sabırlı ve şefkatli alan açmanız çok önemli olduğunu unutmayın. Onun yanında olduğunuzu bilmesi kendisini daha iyi hissettirecektir. Son olarak her çocuğun hikayesi kendine özgüdür. İsterseniz kızınıza özgü noktaları daha detaylı konuşabiliriz. Sağlıklı günler dilerim Psikolog Melisa Sude Kav

Merhaba sevgili danışan,Her şeyin üst üste gelmesi hiçbir yere ait hissedememe hissi ya da kendinizi sevgisiz hissetmeniz bu duygular söylerken bile ağırlığı hissediliyor. Kendinizi bir köşede yalnız ve enerjinizin tükendiğini hissettiğinizi diğer taraftan ise hayatın devam ettiğini dile getirmişsiniz. İçinizde umutsuzluk duygusu kadar bir yardım çağrısı da var aslında birinin sizi görmesini anlamasını istiyorsunuz belki de ve bundan dolayı duygularınızı da bastırdığınızı düşünüyorum. Kendinizide mutsuz keyifsiz hissetmeniz belki çok uzun zamandır içinizden biriken yorgunluğun dışarıya yansıması gibi de düşünebilirsiniz. Ağlamak istemeniz ama ağlayamamanızda duygularınızı susturduğunuzu ve biriktirdiğinizi içinizden taşacak olması fakat taşamaması gibi değil mi? Aklıma yağmurun yağması gibi bir rahatlama istediğinizi ama bulutların da yükü ağır olduğu için damlayamaması sıkışıp kalması benzetmesi geldi. Diğer bir konu da sevilmediğinizi düşünmeniz bununda altında geçmiş yaşantılarınız yatıyor olabilir. Çocukken yaşadığınız bir olay gibi. . Kimse beni sevmiyor düşüncesi gerçekle uyuşup uyuşmadığını anlamak için geçmiş anılarınızdan sizi iyi hissettiren bir anınızı hatırlamanızı istiyorum bu egzersiz kendinizi daha iyi hissedeceğinizi umuyorum. Şu an belki de bir süreliğine bu duygularla savaşmak yerine kendinize biraz zaman verip duygularınızı anlamaya çalışabilirsiniz. Yani an da kalarak burada kalayım kendimi yargılamadan bekleyeyim demeyi deneyebilirsiniz. Kendinizde hemen bir neşe hali veya hızlı bir düzelme beklemek gerçekçi bir beklenti olmayacaktır fakat küçük bir adım bile dengeyi değiştirecektir unutmayın. Eğer isterseniz, yaşadıklarınızı biraz daha açabilir, birlikte ilerleyebiliriz. .Unutmayın içinizdekileri konuşmanız paylaşmanız yükünüzü biraz daha hafifletecektir. Sağlıklı günler dilerim Psikolog Melisa Sude Kav

Merhaba sevgili danışan,İç dünyanızda sanki bir anlam arayışına dayalı bıkkınlık hissi oluşmuş gibi hissettim. Hayatınızı sorgulayarak bir anlam arayışına girmiş gibisiniz özellikle “ çalışmak bana çok saçma geliyor ömür boyu bunu yapmak ne işe yarayacak? demeniz sizde bu düşüncenin oluşmasını sağlayan olayın ne olduğu konusunda beni düşündürdü açıkçası. İş yerinizde yabancılık hissettiğinizi ve başkalarının çok samimi olması karşısında dışarıda kaldığınızı yazmışsınız. Yeni bir sosyal ortama girdiğinizde kimseyle bağ kurmadan böyle hissetmeniz gayet normal bir durum. Henüz belki de o sıcaklığı hissedemediniz ve bu da geri çekilmenize sebep oldu. Yeni bir ortama alışmak uyum sağlamak çoğu zaman pek kolay olmuyor sizi anlıyorum. Bir de içinizde anlamsızlık duygusu ve motivasyon eksikliği olduğunu ve bunun da kendi hayatınıza dair sorgulamalar yapmanıza neden olduğunu düşünüyorum. Daha genç yaşınızda Nereye varacak ne önemi var gibi sorgulamalar yapmanız içsel boşluğunuzu ve yorulmuşluk hissinizi açıklar nitelikte. Bu süreçte kendinize kızmak ya da suçlamak yerine duygunuzu anlamaya çalışmanız size daha iyi geleceğini düşünüyorum. Belki biraz şunu düşünebilirsiniz Hayata dair aradığım ne bana iyi gelen ve beni canlandıran ne olurdu? Bazı kişiler günlük rutin düzeni belli olması o kişiyi motive ederken bazı kişilerde de rutin tam tersi kaotik ve anlamsız gelebiliyor. Burda sizin de kendinize şu sormayı öneriyorum acaba beklentilerim ihtiyaçlarım ve değerlerim gerçekten uyuşuyor mu? İçinizde hissettiğiniz isteksizlik duygusu anlamaya çalışmanız çok önemli mesela her sabah kendinize beş dakika ayırıp şu ikilem üzerinden bir deftere hissettikleriniz yazabilirsiniz. Bugün yapmak zorunda olduğum şeyler neler? Bunların içinde beni biraz bile heyecanlandıran ya da anlamlı gelen bir şey var mı? Son olarak şu da yazdıklarınızı okurken dikkatimi çekti sanki siz hayatta güçlü bir motivasyon yakalayamadığınız da hemen ilk zorlukta vazgeçiyorsunuz oysa ki belki de biraz durup güç toplamaya ihtiyacınız var. Zihninizde başka sizi düşünüren sorular varsa belki bana tekrar yazmak istersiniz. . Eğer varsa çekinmeden yazabilirsiniz bunu unutmayın lütfen☺️Sağlıklı günler dilerim Psikolog Melisa Sude Kav