bebeğimi kaybettim karnımda

Merhaba sevgili danışan,

Öncelikle başınız sağ olsun. tam bir yas dönemine girdiğinizi görüyorum. Yaşanan talihsiz olay için isyan etmek bağırıp çağırmak herkese kötü davranmak istiyorsunuz. Hayatı suçluyor kendinizi şansız hissediyor olabilirsiniz.

Hamileliğin başlangıcı, kadının hormonları hareketlendiği için duygusal olarak yoran bir süreçtir. Hamilelik ile birlikte değişen hormonlarınız hamilelik öncesinde olan seviyesine geri dönmeye çalışırken bedeni duygusal olarak zorlamaya devam ediyor ne yazık ki. Üstelik bu defa hormonlardan kaynaklanan duygusal çalkantıya yas süreci de eşlik ediyor. Bu kısım, sizin kontrolünüz dışında yaşanan bir durum. Bu durumla başa çıkmaya çalışmayın sıcak duş alarak dingin bir şekilde müzik eşliğinde eşinize sarılarak ağlayarak geçirmek sizi hafifletebilir. Bu bir yas süreci.

Bir diğer taraftan kurduğunuz hayaller yaşanan talihsiz olayla kırılmış. Zaman zaman duyduğumuz hikayelerde bilinçli gebelik sonlandırma girişimlerinde dahi gebeliğin devam ettiğini duymuş muydunuz hiç? Plasenyata yerleşen bebek genetik olarak sağlıklı değil ise hiç bir hayati tehlikeye maruz kalmasa bile gebelik yarım kalabiliyor. Anne karnında bebek ölümlerinin bir çok sebebi bulunmaktadır ve yapılan istatistikler ışığında 70 bebekten 1 tanesi doğmadan sonlanmaktadır. Bir bu oran tıp ilerlemeden önce çok daha yüksek rakamlara sahipti. Üstelik sebebinden bağımsız anne suçlu görülürdü. Tıpkı çok eski zamanlarda erkek beklenen bebeğin kız olduğu anlaşıldığında annenin beceriksiz olarak yargılanıyor olması gibi. Kadınlık her dönem kendi şartlarında zorluklar barındırıyordu. Eşinizin size destek olması bizim işimizi kolaylaştıracaktır. Eşiniz de yavrusunu kaybetti birbirinize destek olmanız evliliğinizin gönül bağı içerisinde sizi birbirine daha çok bağlayacaktır.

Cenaze evi gibi gelen gidenin olduğundan bahsetmişsiniz evet henüz bir anı biriktirmemiş olsanız da bir yavrunuz vardı. En yakından siz hissediyordunuz. Her an birlikte idiniz ve elinizde olmayan sebeplerden dolayı hayata gelemedi. Bu durum azımsanacak bir acı değil çok haklısınız.

Eşinizin ve annenizin size destek olduğundan bahsediyorsunuz. Bu güzel bir şans size sunular sevgiyi şefkati ilgiyi alabildiğiniz kadar alın, kabul edin, güçsüz kaldığınız anlarda sessiz bir şekilde bun duygu durumunun geçmesini bekleyiniz. Yasınızı sonuna kadar yaşayın.

Size iyi davrananlara kötü davrandığınız için bir suçluluk hissediyorsanız kendinize yüklenmemenizi öneririm sevgili danışan. Hormonlar dengeye geldiğinde hüznünüz devam etse dahi daha dayanabilir bir seviyeye gelebileceğini umuyorum. Yeniden anne olmadan önce bu yas sürecinizi doya doya yaşayın. Sakince dingin bir şekilde anlayışlı eşinize sarılarak eşinizin omuzunda bu yas sürecinizi tamamlayınız. Onunla konuşunuz, bu duygularınızı paylaşınız.

Size destek olmak için buradayız. Çare arayışında olduğunuz için kendinizle gurur duyun sevgili danışan. Güzel bir anne olmadan önce bu süreci bir dinlenme süreci olarak düşünün. Sevgiyle kalın.

Psk. Seçil Orhun