Ben bencil biri miyim?

Selam değerli danışan, yaşadığınız sorun sadece bencil olma kaygısı gibi görünmüyor? Anlıyorum, kendinizi sorgulamaya bencil olma kaygısından başlamışsınız ancak arka planda daha fazla iç çatışma yaşıyor olabilir misiniz?

Endişelerin ve duyguların önemli, özellikle de birinin senin için önemli bir işe girdiği ve senin desteğine ihtiyacı olduğunda. Ancak, bu sinir veya hayal kırıklığı duygularını yönetmek ve iletişim kurmak önemlidir. Belki ablanla bu konuyu açıkça konuşmak ve duygularını ifade etmek, onun perspektifini anlamak ve kendini ifade etmesine fırsat vermek yardımcı olabilir. Bu sayede ortak bir anlayışa ve daha sağlıklı bir iletişime ulaşabilirsiniz. Unutma, herkesin zor anları olabilir ve birlikte çalışarak bu tür zorlukların üstesinden gelebilirsiniz.

İnsanlar bazen başkasına yük olduğunu düşünür, bunu hazmedemez. Sonra bir duygu yansıtması olarak; kendisini yorduğunu düşündüğü kişinin de ona sorun çıkardığı gibi bir algı yaratmaya çalışır. Kendisini farkında olmadan böyle rahatlatmaya çalışıyor olabilir.

Aslında sorununuz ablanızla değil de kendinizle mi diye bir iç gözlem yapmanızı tavsiye ederim. Ancak bunu da kınayıcı, yıkıcı eleştirel tarzda yaparsanız sadece öfkenizi beslersiniz. Hayatınızın bir döneminde yaşadıklarınızın da etkisiyle sinirli, memnuniyetsiz birine dönüşmüş olabilirsiniz. Çok insani ve düzeltilebilir bir hal bu. Fakat neyi beslersek ve pekiştirirsek onun süresini uzatır ve şiddetini artırırız.

Siz de lütfen bencil olduğunuz düşüncesine bir etiket ve analiz olarak odaklanmak yerine onun içini dolduran duygu birikimine yoğunlaşın. Nelere tepki bu tutumlarınız? Belki bir yardım çağrısı belki de bir takım baş edilmeyen duygu ve düşüncelerin çarpıtılmış yansıtma şekli.

İletişim dilinize hem karakteristik hem de sözel ifade açısından yatırım yapabilirsiniz. Pasif agresif, biriktirip bir yerden ya da başka yerden ve kişilerden çıkarma gibi toksik duygu yansıtma halleriniz var mı?

İç dünyanızı şefkatli ve aynı zamanda objektif şekilde analiz etmeye çalışabilirsiniz. Hayatımızdan veya kendimizden memnun olmadığımız, hayal kırıklığı hissettiğimiz durumlarda da huysuz bir çocuk gibi davranma eğilimimiz olur. Gerçek sorunumuzu ifade edemeyiz, belki biz de tam ayrım yapamamışızdır henüz. Sonra bir ses, ışık vs. bize itici gelir gibi olur.

Aslında onlar sadece tetikleyici, siz içeriden bir yerde başka şeylerden huzursuz olabilirsiniz.

Doğru gözlem, sakince ve yargılamadan problemleri analiz etmek sonra da kınamadan ve tokatlamadan eksik, hatalı taraflardan ders çıkarma gibi süreçler izlenmeli. Bu adımlar sonrasında kurban psikolojisi ya da talihsiz kısır döngüden çıkmak, daha iyi kısma geçmek mümkün oluyor.

Kendinizi ve size değer verenleri layıkıyla sevdiğiniz, birbirinize iyi geldiğiniz bir ömür diliyorum.

Sağlık dileği ve sevgilerimle...