Benden 5 yaş küçük çocuğa bağlandım

Merhaba sevgili danışanım,

Yazdıklarınızdan anlıyorum ki bir yandan kalbiniz kırılmış, bir yandan da bu ilişkinin gerçekliğini sorgularken zihniniz sizi sürekli iki farklı yere çekiyor. Aslında bu tür durumlarda yaşanan duygusal ikilik çok doğaldır. Çünkü akıl ve duygu çoğu zaman aynı dili konuşmaz.

İki yıl boyunca süren bir sanal iletişim, fiziksel bir birliktelik olmadan da güçlü duygular geliştirebilir. Özellikle siz duygusal bağ kurmaya açık bir yapıdaysanız, karşınızdakinin size verdiği ilgi ya da ulaşılabilirliği bir "ilişki" gibi hissetmeniz çok insani. Ancak bunun karşı taraftan ne kadar benzer bir duyguyla geldiği, ilişkinin dengesini belirler. Bir insanla fiziksel olarak hiç buluşulmasa da, ona dair hayal kırıklığı yaşamak, bağlandığınız kişinin beklentilerinizi sizin hayal ettiğiniz biçimde karşılamamasıyla ilgilidir.

Diğer yandan, "eğer gerçekten sevseydi her şeyi yapardı" düşüncesi sizi fazlaca yaralayan bir inanç olabilir. Bu düşünce, sadece bu ilişki özelinde değil, ileriki ilişkilerde de hayal kırıklığını doğrudan kişisel yetersizlikle ilişkilendirmenize neden olabilir. Oysa birinin sizi gerçekten sevip sevmediğini sadece sizin için neyi göze aldığıyla ölçmek sağlıklı bir değerlendirme değildir. Özellikle genç yaşta, duygusal olgunluk, sorumluluk alma kapasitesi ve ilişki yürütme becerisi bireyden bireye çok değişir. Karşı tarafın duygusal yetersizliği, sizin sevilebilirliğinizle ya da değerinizle ilgili değildir.

Mantığınızın söylediği "bu yaş farkıyla, bu duygusal olgunluk farkıyla zaten sürdürülebilirliği zor" düşüncesi oldukça gerçekçi görünüyor. Ancak duygular bu kadar kolay ikna olmaz; çünkü özleminiz, beklentileriniz ve sevilme arzunuz o sanal iletişim içinde bir yere yerleşti. Yani aslında sadece o kişiyi değil, onunla birlikte hissettiğiniz duyguyu, kurduğunuz hayali de kaybettiniz. Bu yas da sizi yıpratmış olabilir.

Yapmanız gereken ilk şey, kendinize "ben neden bu kadar bağlandım?" diye şefkatle sormak. Belki hayatınızın bir döneminde, duygusal olarak birinin size sürekli ilgi göstermesine, mesaj atmasına ya da orada olmasına ihtiyaç duydunuz. Bu sizi duygusal olarak bu iletişimin içinde tuttu. Ama şimdi bu deneyimi bir içgörüye çevirebilirsiniz: “Ben bağlandığımda kendimden ne kadar vazgeçiyorum? Bir ilişki bana ne hissettirdiğinde kopmak zorlaşıyor?”

Bu noktada, sizinle konuşan, size ayna tutan biriyle, yani bir uzmanın desteğiyle çalışmanız oldukça iyileştirici olabilir. Çünkü bu ilişki, sadece yaş farkı ya da sanallık gibi yüzeyde görünen meselelerden daha fazlasını temsil ediyor olabilir: belki terk edilme korkusu, belki değersizlik hissi ya da sürekli “yetmeme” düşüncesi…

İlişkiler gelir ve geçer ama yaşadığınız duygular size kendinizle ilgili çok kıymetli şeyler öğretir. Şimdi bu öğretinin peşine düşme zamanı. Kırılmışlığınızı küçümsemeden ama sizi gerçeklikten koparan düşünceleri de sorgulayarak ilerlemek, sizi duygusal olarak daha güçlü kılar.

Ne hissettiğinizi, hangi düşüncenin sizi daha çok zorladığını daha ayrıntılı olarak paylaşmak isterseniz ya da cevabımda aklınıza takılan bir nokta olursa yeni bir soru oluşturabilirsiniz.