Betül Canbel

Merhaba Sevgili Beyza,

Yazdıkların, kendini daha önce defalarca yıpratmış, konuşulmayan her sorunun peşine düşmüş, ilişkinin yükünü çoğunlukla sırtlanmış biri olarak şimdi “biraz durmayı”, “sadece sevmeyi” ve süreci izlemeyi seçmen aslında oldukça derin bir içgörünün işareti. Bu, pasiflik değil; bilinçli bir duruş. Çünkü insan bazen çözüm arayışına o kadar takılı kalır ki, ilişkideki diğer tarafın ne yapabileceğini, nerede ne kadar sorumluluk alabileceğini görme şansını bile kendine tanımaz. Şimdi sen tam da bunu yapıyorsun. Elindeki tüm kartları açıp onun da elindekileri göstermesini bekliyorsun yargılamadan, zorlamadan, sevgiyle ama farkındalıkla.

Senin bu sürece getirdiğin sakinlik, aslında ilişkide yıllardır eksik olan dengeyi arama çaban. “Yeterince konuştum, yeterince anlamaya çalıştım, şimdi biraz da görmek istiyorum” diyorsun. Bu çok kıymetli. Çünkü sevgiyi sadece vermek değil, alan tarafın da taşıyıp taşıyamayacağını izlemek gerekir. Aksi takdirde ilişkiler bir kişinin güçlü oluşuna, ötekinin alışkanlığına dönüşebilir. Sen yıllardır o “güçlü” olan taraf olmuşsun. Duygusal olarak emek veren, konuşmaya zorlayan, duvarları aşmaya çalışan kişi olmuşsun. Şimdi o yorgunluk sana şunu söylüyor: “Biraz da onun ne yapacağını görelim.”

Mustafa’nın da bu süreci sahiplenmesi, sizin ilişkiniz adına önemli bir kırılma noktası olabilir. Onun da psikolojik destek alma fikrine olumlu yaklaşması, sadece seni dinlemekle kalmayıp artık kendini de anlamak istediğini gösteriyor. Bu çok değerli bir adım. Çünkü çoğu zaman bir ilişkideki duygusal dengesizlik, sadece biri az sevdiği için değil, diğerinin sevme biçimini doğru ifade edememesi yüzünden de oluşur. Mustafa için senin bu yeni tutumun, belki de ilk kez ilişkideki kendi rolünü net görmesine vesile olacak. Senin yıllardır verdiğin çabanın ne anlama geldiğini, o çaba çekilince fark edecek. Belki de ilk kez, bu ilişkiyi sadece senin taşıdığını değil, birlikte taşımanız gerektiğini derinden anlayacak.

İçsel dönüşümünü sürdürürken kendini suçlamadan, kendi değişimini bir cezalandırma gibi değil, bir dengeleme olarak gör. Bekleyişinin içinde kırgınlık değil, merak olsun. Çünkü sen şu anda sevgini bir sınava sokmuyor, ona güvenip biraz da onun sevgisini izlemek istiyorsun. Bu, bir olgunluk göstergesi.

Dilersen bu süreçte, duygularını daha fazla bastırmadan ama taleplerini yeniden sıralamadan, sadece hislerini yazdığın küçük bir günlük tutabilirsin. “Bugün ne hissettim? Beklemek bana ne öğretiyor? Bu süreçte kendi içimde neyi fark ettim?” gibi sorularla kendini izlemek, ilişkinin nereye gittiğinden çok senin bu ilişkide nasıl dönüştüğünü fark etmeni sağlayabilir.

Son olarak, ilişkiler bazen hep aynı döngülerde ilerler. Bir taraf susar, diğeri konuşur. Biri sever, diğeri alır. Ama gerçek bağ, iki kişinin de zaman zaman susup, zaman zaman konuştuğu; biri severken diğerinin de sevdiğini gösterdiği dengeli bir akışta oluşur. Sen bu dengeye doğru bir adım attın. Şimdi Mustafa’nın ne yapacağını görmek senin değil, onun sorumluluğunda. Unutma, senin suskunluğun onun ilgisizliğine değil, ilişkinizin yeni bir şekillenmeye ihtiyacı olduğuna işaret. Bu farkı bilen biri olarak, atacağın her adım hem kendine hem ilişkinize daha fazla değer katar.

Merak ettiğin ya da kafanda netleştiremediğin duygu için yeni bir soru oluşturabilirsin. Umarım cevabım faydalı olmuştur. Değerlendirilmesini istediğin farklı bir soru veya aklına takılanları sorabilirsin.

Sevgiler,

Psikolog Betül Canbel