Bir acının içinden geçerken kendi hayatına adapte olamamak

Merhaba sanırım benim temel döngüm hep bu şekilde hep öğrendiğim iyi doğru affeden anlayış gösteren insan modelinin içindeyim. Lisede bir hata yapıp 10 yıllık ilişkimde biriyle birlikte oldum bunun bir hata olduğunu kabullenip 4 sene kimseyi hayatıma almadım. Bu süreçte iş bulamadığım için sürekli evdeydim kusma öğürme kaygı bozukluğu yaşadım hep. Sonra biriyle tanıştım daha doğrusu arkadaşım tanıştırdı onlar beni ben de onları sadece buluşmadan buluşmaya görüyorduk samimiyetimiz azdı. Bu kişiyle başında dürüst davranmak için ilişkimden geçmişimden bahsettim. O muhafazakar beş vakit namaz kılan işi gücü yerinde hobileri olan sosyal biriydi ben de onun hayatına o kadar özendim ki hep böyle sosyal olmak isteğimdi çünkü eski ilişkimde çok körelmiştim o çok durgun biriydi. Konuştuk buluştuk onun eski ilişkisi kıyafet yüzünden bitmiş ben de kıyafetlerimden ödün verebilirim diye düşündüm o da geçmişim konusunda beni kabul etmişti. Bu kişi de meğerse aşk acısı çekiyormuş arkadaşları bunu bilmiyormuş o da beni takılırım bir kaç zaman diyerek benimle tanışmayı kabul etmiş. Hayat biz planlar yaparken başımıza gelenlerdir derler ya niyetler çok farklı oldu tabi. Ben onu düzgün bir insan diye kafamda kodlamıştım. Biz 1 ay konuştuk her şey güzel ilerledi hatta çok hızlı ilerledi ben de ona o kadar güvendim ki yanına gittim yanına gittiğimde telefonunda başa sabitli eski ilişkisinden kalan mesajları gördüm. Kahroldum. O da üzüldü ben düşünmek istedim sonuçta hepimiz hata yapabiliriz. 1 saat düşündüm onun gözlerindeki pişmanlığı gördüm. Çabalayacaksan bunları unutmaya hazırım dedim. O da tamam dedi. Herkes çok şaşkındı. İlişki devam ettikçe mizaçlarımız çok farklıydı o sosyal ben sakin sessiz takılan biriydim uyum sağlıyorduk karşılıklı ama sürekli eski ilişkisinden kalan fotoğraflar ortaya çıkıyordu bunları ilişki içinde defalarca yaşadım. Ben de travma gibi oldu. En son kız arkadaş konusunda tartıştık ben onun sosyalliğini anlıyordum ama çok çevresi vardı bende içe dönük biriydim. Bunu söylediğimde dikkat edeceğini söyledi ama en sonunda mesaj silmelerini yakaladım. Ortada yanlış bir şey yoktu ama o kendini olmadığı gibi gösteriyordu yalan söylüyordu. Ben de aslında kabul etmemem gereken konularda fazla affedici uyumlu anlayışlı davranıyordum. İlişki iki taraf içinde zor ilerledi. En sonunda ayrıldı. Beklentiler karşılanmadı ben eski ilişkisinden yine bir şey gördüm artık iyice içime kapandım. O da yine affedici olmamı bekledi. Beklentiler eski ilişkisinde karşılanmadığı için kız arkadaşı ondan ayrılmıştı. O da mantık tarafını kullanıp ayrıldı. Kalp ile mantık arasında kaldığını söyledi. Aslında doğru olandı bu. Yanlış olansa 1 sene sonra iki tarafında duygusal konuları kapatamayıp tekrar şarkılar üzerinden haberleşmesi gibi bir şeydi. Hayat her iki tarafı da değiştirmişti. Ben yaşadıklarımdan sonra aslında ondan kendimi ön plana koymam gerektiğini sadece sevgi ile hareket etmemem gerektiğini öğrendim. O da bunu eski ilişkisinden öğrenmişti. Çünkü o da bütün sevgisini orada kullanmıştı. Mantığını benimle ilerletti. Belki de aradan zaman geçince ayrılınca da sevdiğini de anladı. Ama sorun şuydu. Çabalamak bizi yakınlaştırsa da kendimizinden uzaklaştıracaktı. Çünkü eski koşullara göre değildik iki tarafta dönüştü. Yaşadıklarından ders çıkardı. Şimdi eski fedakarlıkları yapmak belki de ikimiz için de zor olacaktı. O artık eski bakış açısı kalmamıştı. Ben hayatımda adımı nereye atacağımı bilmiyorum. Çünkü çevremde bu 2 sene içinde dağıldı. Kendim için iyisi ne bilmiyorum yolumu kaybettim. Yorumlarınızı merak ediyorum teşekkür ederim