Bir hata yaptım ne yapmalıyım?

Merhaba,

Paylaştıklarınızdan anladığım kadarıyla, yaşadığınız kaygı aslında geçmişinizden çok, kendinizi nasıl gördüğünüz ve başkaları tarafından nasıl görüldüğünüzle ilgili. Bir yandan yeni ilişkinizde şeffaf olmak istiyorsunuz, diğer yandan “ya beni yanlış anlarsa, ya bu yüzden kaybedersem” korkusu zihninizi sürekli meşgul ediyor.

Bu korkunun yarattığı vicdan azabı aslında içinizden gelen doğal bir dürüstlük isteğinden çok, zamanla içselleştirdiğiniz toplumsal ve ailevi yargıların etkisinden kaynaklanıyor olabilir. Başka bir deyişle, içinizde sizi sürekli denetleyen ve “yanlış yaparsam sevilmem” diye düşündüren bir ses olabilir ve bu ses, geçmişte öğrendiklerinizin bir yansıması olsa da, bugün sizin değerinizin ya da doğruluğunuzun tek ölçütü değil.

Burada önemli olan şu: Geçmiş yaşantılarınız sizi tanımlayan şeyler değildir. Onlar yalnızca hayatınızın bir döneminde deneyimlediğiniz, kendinizce anlamlandırdığınız parçalardır. Bugün bunu paylaşmamış olmanız sizi “yanlış” ya da “suçlu” yapmaz; aslında bu durum, kendinizi koruma ihtiyacınızla ilgili olabilir. Çünkü her insan, sevilme ve kabul görme arzusunu taşıdığında, neyi nasıl paylaşacağı konusunda tereddüt yaşayabilir. Bu sizi eksik değil, insani kılar. Burada asıl önemli olan nokta, neden bunu dile getirmemeyi seçtiğinizi kendinize sormanızdır. Bu sorunun cevabı, hem kendinizi daha iyi anlamanıza hem de bugün kurduğunuz ilişkiye nasıl bir yerden yaklaştığınızı fark etmenize ışık tutabilir.

Geçmişin ne olduğunun yanında, sizin bu geçmişe nasıl bir anlam verdiğiniz de önemlidir. Kendinize şu soruyu sorabilirsiniz: “Ben bu deneyimi neden bu kadar ağır bir sır gibi taşıyorum? Partnerimin beni yargılamasından mı korkuyorum yoksa aslında kendimi mi yargılıyorum?” Çoğu zaman, suçluluk hissi başkalarının yargısından değil, kendi içimizdeki sert bakıştan doğar.

Kendinizi kabul etmenin ilk adımı, geçmişinize dürüstçe bakabilmektir. “Evet, böyle bir deneyimim oldu, bu da benim hikayemin bir parçası. Ama bu benim değerimi ya da bugün kim olduğumu belirlemez.” diyebilmek, hem suçluluk yükünü hafifletir hem de daha özgür hissettirir. İnsan olmak, her zaman çelişkilerle ve eksikliklerle birlikte var olmaktır. Önemli olan, bunları saklamak ya da reddetmek değil, kendinize şefkatle sahip çıkabilmenizdir.

Partnerinize bu konuyu açıp açmamak elbette sizin seçiminizdir, ama unutmayın ki seçimden bağımsız olarak, içinizdeki asıl mesele “kendimi olduğum gibi kabul edebilir miyim?” sorusuyla ilgilidir. Kendinize karşı daha yumuşak, daha anlayışlı bir bakış geliştirdikçe, başkalarının sizi nasıl göreceğine dair korkularınız da hafifleyecektir. 

Şunu hatırlatmak isterim: İnsan olmak katmanlı ve karmaşık bir deneyimdir. Her tecrübe ve yaşantı bize aittir, geçmişin hiçbir parçası bizi tek başına tanımlamaz. Bu deneyimlerden hangisini paylaşmayı tercih edeceğimiz de bize bağlıdır; çünkü başkalarının bilmeye hakkı, ancak bizim açtığımız kadardır. Önemli olan geçmişte değiştirilemeyecek olanlara odaklanmak değil, mevcut ilişkide sadık, güvenilir ve içten kalabilmektir.

Son olarak, hissettiğiniz suçluluk duygusu, aslında sizin ne kadar içten ve dürüst olma arzusu taşıdığınızı gösteriyor. Yani bu duygu, yanlış yaptığınızın değil, değer verdiğiniz şeyleri kaybetmekten duyduğunuz kaygının bir ifadesi. Kendinizi daha iyi hissetmenin yolu, geçmişinizi bastırmaya çalışmak değil, onu hikayenizin bir parçası olarak kabul etmekten geçer. Siz bu farkındalıkla yol aldıkça, hem kendinize daha şefkatli bakabilir hem de ilişkilerinizde daha özgür hissedebilirsiniz. İhtiyaç duyduğunuz her anda, bu süreci birlikte değerlendirmek için bana ulaşabilirsiniz.