Bir insanın hala seni unutmadığını nasıl anlarız? Nasıl başa çıkarız bazı duygularla?

Merhaba Sevgili Danışan,

Bu anlattıklarınızı okurken sanki içten içe kafanızda karmaşık sorular dönüp duruyor gibi hissettim. Hem geçmişteki davranışlarınızın muhasebesini yapmışsınız, hem de şimdi beklemediğiniz bir karşılaşma yeniden kafanızı kurcalamış gibi... “İnsan unutmaz mı?” sorunuzda bir serzeniş de var sanki; belki şaşkınlık, belki hayal kırıklığı, belki de hâlâ geçmişe dair bitmeyen bir merak.

Yaklaşık bir yıl önce yaşadığınız bu ilişki, belli ki o dönemde sizin için önemli bir dönüm noktası olmuş. Yanlışınızı fark ettiğinizi ve sonrasında adım attığınızı söylemeniz, kendinize karşı samimi ve dürüst olduğunuzu gösteriyor. Hataların ardından kendini toparlayıp yolunu seçmek herkesin başarabileceği bir şey değil; kendinize biraz daha yumuşak bakmanız gerektiğini düşünüyorum. Hepimiz zaman zaman duygusal karmaşalarda eski anılara, yüzlere, konuşmalara takılırız. Bazen geçmişin gölgesi bugünü etkiler, hele ki unutulmaya çalışılan, üzeri örtülmek istenen bir hikaye varsa...

Karşı tarafın hâlâ sizi silmemiş olması da bir çeşit insan hali. İnsanlar bazen kolayca unutamazlar, bazen de geçmişin ne zaman karşılarına çıkacağını kestiremezler. Belki o da zamanında sizinle yaşadığı şeyleri kafasında defalarca tartışmıştır, belki ona da iyi gelmeyen yanları olmuştur. Kimi insanlar için silmek, tamamen bitirmek, “artık hiçbir şey kalmadı” diyebilmek kolay gelir; kimisi ise eskiyi öylece, olduğu gibi bırakır ve geçmişin ucunu açık bırakır. Garip bir şekilde, bu da hayatın kendisine ait bir karmaşa.

Birinin sizi silmemiş olması illa bir bağlılık anlamına gelmeyebilir. Bazı insanlar kopmayı, temiz bir şekilde “bitti” demeyi başarabilseler bile, eskiyi tamamen silmektense günlük hayatın kenarında köşesinde “dursun” diye bırakabilirler. Belki tembelliktendir, belki de akıllarına gelip gelmeyeceğinden emin olamadıkları için. Ama bu durumun sizin için hâlâ bir şaşkınlık yaratıyor olması çok anlaşılır. Çünkü bir yandan bitmiş bir hikâyenin peşinden kimsenin bir iz bırakmamasını isteriz; bir yandan da bu izler karşılaştığımızda içimizi kurcalar...

Kendi duygunuza odaklanmanız bence çok kıymetli. Bu karşılaşmanın sizde yarattığı gariplik, belki de yaşadıklarınızın hâlâ tam olarak sindirilmediğinin bir göstergesi. Düşünsenize, beklemediğiniz anda eskiden önemli olan birinin orada olduğunu fark etmek, bir nevi geçmişi anlık da olsa geri çağırmış oluyor. Belki burada biraz kendinize şu soruları sorabilirsiniz: “Bu his niye beni bu kadar rahatsız etti?” “Hâlâ arka planda tamamlanmamış bir mesele mi var?” “Bu kişiyi tamamen hayatımdan silmek bana ne hissettirir?”

Bazen bir kağıda aklınıza gelenleri kısa cümlelerle yazmak iyi gelebilir. “Onunla ilgili hislerim şunlar… Şuan hayatımda istemediğim şeyler şunlar…” gibi minik başlıklarla. Kendi içinizde bazı şeyleri tartmak bazen rahatlatıcı olabiliyor. 😊

Kısacası, insan bazen unutur, bazen unutmaz. Belki en önemlisi, siz geçmişteki tercihinizi kabul ederek ve kendinizi hırpalamadan şimdi neye ihtiyacınız olduğunu gözetmek. Eğer ister ve içinizden gelirse, bu konu hakkında tekrar yazabilirsiniz. Çünkü bazen bağlam, duygular ve anlamlar zamanla daha netleşiyor.