Bir sorum var cevabını bilsem de bunu bildiğimden vazgeçip buna sizden bir cevap okumak istiyorum
Evet bir sevgilim var. Vardı demek daha doğru. 2 hafta önce ayrıldık. Ama sebebi; işi çok zor bir iş maddi dayanağı yok, sigortalı bile değil ve borcu çok fazla gece yarısına kadar çalışıyor ve geleceği olmayan bir meslek. Bu yüzden artık isyan etmekten yoruldum demekten ve artık 31 yaşındayım ama bir işim yok diye umutsuzluğa kapılmaktan kendini alamadı. Haklı bence de. Ama ilişkimizin başında da bu işi yapıyordu ve evet yine borcu vardı. Beni aşırı seviyor aşırı ilgi gösteriyordu fakat bu son ay da artık bunun faturasını bana çıkardı. Ve sürekli kavga ettiğimi isteklerimi karşılayamayacağını kendinin çok kötü olduğunu vs bir ton şey söyledi. O sırada ben sadece işinden kaynaklı bir şikayetim yoktu onu hor görmüyordum küçümsemiyordum derdini anlamak istemiştim ama benimle vakit geçirmesi gelip görmesi araması gibi isteklerim vardı. Çok fazla konuşuyoruz zaten, gelemem, of yeterler, ama bir yandan da seni çok seviyorum kötüyüm biliyorum senin yerinde olsam bende beni sevmezdim. Hep bir karmaşanın içerisinde kaldım. Sevgisinin çok ağır olduğunu hatta düzenli bir işi olsaydı şimdiye evlenirdik diyor, bir yandan da ne kadar şikayetçisin hep kavga ediyorsun hatta benim bile sesimi yükselten sensin gibi şeylere maruz kaldım. Ve kendimi depresyonda gibi hissettim. Yalnızlık ruhumu sarmış ve hata yapıyorum sevilmiyorum gibi düşündüm ama toparladım. Ben fazla bir şey isteseydim eğer zaten onunla bu ilişkide olmazdım manevi sözleri yok bile çıkarcı olsaydım bu mesleği yaparken bile maddi bir getirisi yok diye onu görmezden gelirdim. Ama yapmadım. Onunla defalarca barıştım. Sevgisine kanmış gibi hissediyorum. Belki en aktif şu yorumu yapacaksınız manipülatif davrandı. Bazen o kadar içten sevdiğini hissederken bu kadar acı sözlere nasıl başvurabilir ? Ya da 14 gün boyunca gelmemek konuşmamak onun için bir seçim olabilir? İnsan görmeden ve gelmek istemeyen birine nasıl tekrar güvenir ve sonra sen benim sevdiğim kadınsın hep böyle kalacak bir daha seninle yaşadığım şeyi hayatım boyunca yaşamayacağım der. Bu çok küstahça. Ben mantıklı birisiydim bu kadarı saygısızlık çizmesini giymek ve topuğu kırık taşlı bir yolda yürümek gibi. Ama kendimi ayrılığın cilvesinde güçlü değil daha yalnız hissettirdi. Bunları yapan erkekle tekrar bir ilişki düşünülebilir mi? Ve hırçın kavgalarınız ağlamalarınız seni anlıyorum konuşmalarımız olduğu halde medeni olgun sinirli duygusal kindar hangi duygu varsa ben konuşmayı tercih ettiğim halde. Lütfen önce insan kendisine özen göstermeli saygı duymalı gibi sözler demeyin. Biliyorum o bir haftayı geçince özüme döndüm çünkü ama acıtan bir şey var beni. İlaç alsamda şıp diye kesse diye düşündüğüm ve çok yalnızlığım. İşte bana bunun için, benim için sihirli kelimelerinize ihtiyacım var. Teşekkür ederim şimdiden çok saygılar
Bu soru 25 Aralık 2025 19:39 tarihinde Uzman Klinik Psikolog Gül Buket Mınak tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba,
Yazdıkların “aklı karışık birinin” değil, çok net gören ama duygusal olarak yıpranmış birinin cümleleri. Sen mantığını kaybetmemişsin; aksine mantığınla kalbin uzun süredir birbirini korumaya çalışıyor ama yorulmuşlar. Önce şunu netleştirelim, çünkü sen özellikle bunu merak ediyorsun:Bunları yapan bir erkekle tekrar ilişki düşünülebilir mi?
Bir insan aynı anda hem çok sevebilir hem de incitebilir. Bu çelişki seni şaşırtıyor, çünkü sen sevgiyle incitmenin yan yana duramayacağı bir iç ahlaka sahipsin. Ama bazı insanlar için sevgi; düzenli, güvenli, sorumluluk alan bir hal değil, duygusal bir sığınak gibidir. O seni sevdiğinde, sen onun için bir “iyileşme alanı” oluyordun. Güvende hissettiği, yumuşadığı, değerli olduğu yer. Ama hayat zorlaştığında, kendini yetersiz hissettiğinde, o yükü taşıyamadığı için öfkeyi sana yöneltti.
Burada çok önemli bir ayrım var:
• Sen ihtiyaçlarını dile getirdin (görmek, vakit geçirmek, temas).
• O bunu yetersizliğinin kanıtı gibi algıladı.
Bu yüzden sana “hep kavga ediyorsun”, “sesimi yükselten sensin” dedi. Bu, bilinçli bir kötülükten ziyade, suçu dışarı atarak ayakta kalma çabası. Ama sebebi ne olursa olsun, etkisi şu oldu:
Sen kendini suçlu, sevilmeye layık olmayan ve fazla isteyen biri gibi hissettin. Bu çok yıkıcı.
“Sevgisine kanmış gibi hissediyorum” dediğin yerde durmak istiyorum. Çünkü sen kandırılmadın. Sen samimiyete inandın. Bir insanın içtenliğiyle acımasızlığı aynı bedende barınabiliyorsa, bu senin saflığın değil; onun tutarsızlığıdır.
14 gün boyunca gelmemek, aramamak…
Evet, bu bir seçimdir.
İnsanın imkânı olmayabilir ama niyeti olur. Beş dakika bile olsa “yanına gelemedim ama seni görmek istiyorum” deme niyeti. Bu yoksa, orada sevgi değil, kaçış vardır. Ve sonra gelen o büyük cümleler…
“Sen benim sevdiğim kadınsın, hayatım boyunca böyle kalacak.”
Bunlar çok romantik değil, çok ağır cümleler. Çünkü davranışla desteklenmediğinde insanın zihnini karıştırır, kalbini bağlar ama ayaklarını yerden keser. Senin “küstahça” demen çok yerinde. Çünkü bu sözler bir sorumluluk almadan, seni orada tutmaya yarayan cümleler. Şimdi can yakan yere gelelim:
Ayrılık seni güçlü değil, yalnız hissettirdi.
Bu çok normal. Çünkü sen sadece bir ilişkiyi değil, bir rolü bıraktın:
Anlayan, idare eden, yükü hafifleten, sabreden kadın rolünü.
Yalnızlık burada “kimsem yok” değil.
“Artık beni tutan bir şey yok” hissi.
Ve “ilaç alsam da şıp diye kesse” dediğin yer… Bu çok insani bir feryat. Bu, yaşamak istemediğin anlamına gelmiyor; acıdan kaçmak istiyorsun. Çünkü bu acı çok içerden.
Şimdi sana “kendine saygı duy” demeyeceğim. Zaten bunu biliyorsun. Sana şunu söyleyeceğim:
Tekrar ilişki düşünülebilir mi sorusunun cevabı şu:
Değişmeyen koşullarla, aynı dinamiklerle hayır.
Çünkü o zaman sen yine anlayan, yine bekleyen, yine suçlanan olursun. Ve bu seni yavaş yavaş kendinden uzaklaştırır.
Ama şu an asıl mesele “geri dönmeli miyim?” değil.
Asıl mesele: Bu yalnızlıkla nasıl kalacağım?
Yalnızlık şu an düşmanın değil. Şu an seninle konuşmak isteyen bir şey var:
“Ben neye ihtiyacım var?” diyen bir tarafın.
Sihirli kelimeler istedin. Sana mucize vaat etmeyeceğim ama gerçek bir cümle bırakacağım: Bu acı, yanlış bir bağdan çıktığın için var.
Doğru bağlar böyle yakmaz.
Bu yalnızlık geçecek. Ama sen bu boşluğu hemen doldurmaya çalışma. Şu an kalbin iyileşme değil, dinlenme istiyor.
İstersen bir sonraki adımda şuna birlikte bakalım:
– Neden seni seven ama taşıyamayan erkeklere çekiliyorsun?
– Bu ilişkide seni tutan şey sevgi miydi, umut muydu?
– Bu yalnızlığı biraz daha yumuşatacak günlük küçük dayanaklar neler olabilir?
seans içerisinde daha detaylı görüşebiliriz bana profiline ulaşabilir.
💪 Psikoloğun Önerdiği Egzersizler
5 Duyu Farkındalık Taraması
Yasal Bilgilendirme: Bu içerik tanı ve tedavi niteliği taşımayan, genel psikolojik bilgilendirme amaçlıdır.
