Bu acıyı nasıl atlatabilirim

İki yıla yakın ilişkim vardı uzak mesafe ilişkisi buluşamadığimiz çok zaman oldu ama ara ara görüştük. Benim ilk ilişkim hayatıma almam guvenmem çok zor oldu ama zamanla ona alıştım çok sevdim. Ara ara tartismalarimiz oluyordu ama barışiyorduk bir şekilde. Onun için hayatımı yaşadığım şehri değiştirdim yanına geldim çünkü bana soylemesede arkadaşlarına yanımda olmasıni isterdim uzak oluşum onu yoruyormus gibi cümleler kullanmış . Yanına geleli üç hafta oldu gelmeden önce aramız cok iyi değildi sonra burda buluştuk önceden birbirimizi görünce çok farklı davranan biz iki tarfli bir soğukluk vardı sebebini bilmediğimiz daha doğrusu bilmediğim. Arkadaşlarina biseyler anlatıyor bende onlardan öğreniyorum sorunun bende olduğunu düşündüm bir adım attım yazdım görüşmek için ve hemen ardından o gün beni aldattığını öğrendim kanıt var elimde ama onu inkar ediyor başka kanıtlarda var onları sunamiyorum bu yüzden hâla haklıyım diye direniyor tek derdinin rezil olmamak olduğunu öğrendim ben hiçbir şekilde umrunda değilim zaten tek korkusu buymuş öyle demiş . Dünde bana aldığı hediyeleri gönderdim benim ona vermemi istemiş ve gördüğü herşeye inanıyor mu hemen diye sormuş bir insan nasıl bu kadar yüzsüz olabilir aklım almıyor ben onun için hayatımı değiştirdim bu şehir benim için o demekti o kadar hayaller kurdurdu yakın bir zamanda ailemle konuşmamı ve bilmelerini istedi ilişkimizi onun ailesi biliyordu zaten ama şimdi bana böyle yapmasını hâla algılayamiyorum . Ben hep içinde onun olduğu hayaller kurdum nasıl toparlanacagim şimdi sürekli gormek zorunda kalıyorum yakın olduğumuz için . Annesi arıyor öyle bişey olmadığıni söylüyor ama herşeyi o da biliyor nasıl davranacağımi şaşırdim artık saygimi bozmak istemiyorum kim olursa olsun ama sabırımı zorluyorlar. Arkadaşına bana karşı artık bişey hissetmediğini söylüyor aynı zamanda bana seviyor gibi davranıyordu ailenle konus diyordu gerçekten herşey o kadar anlamsızlasti ki benim için her sabah uyanmam için bir sebebim vardı şimdi öyle bişey yok bu olayı yaşadığımdan beri her sabah gözlerimi açınca bunu bana nasıl yapar diye istemsizce ağlıyorum kızıyorum kendime böyle yaptığım için de ama istemsizce oluyor düşünmekten kafayı yicem artık bir insan neden böyle bişey yapar