Bu evlilik toparlanabilir mi?

Merhabalar,

Yazdıklarınızı okuduğumda Güvenin bu kadar ciddi şekilde sarsıldığı, tekrar tekrar incindiğiniz ve hayal kırıklığının üstüne başka hayal kırıklıklarının eklendiği bir evlilikten söz ediyorsunuz.

Yıllar içinde ruhunuza işleyen, bir türlü hafiflemeyen bir yorgunluk gibi...

Söylediklerinizde çok çarpıcı bir şey var: Sanki her şeyin sorumluluğu sizin omuzlarınıza bırakılmış gibi. Eşinizin hataları, sonra özrü, ardından yeniden aynı davranışlar… Bu döngüde bir dengesizlik var. Bir taraf sürekli “af” beklerken diğer taraf sürekli “onarıcı olmak” zorunda bırakılıyor. Artık içinizde yer eden bu güvensizlik ve şüphe hâli, her sabah neredeyse omuzlarınıza asılan ağır bir çanta gibi hissettiriyor olabilir.

Manipülasyonun hep bir “karşı atağa geçme” hali vardır. Yani, hatasını fark eden ama bu hatayla yüzleşmek zoruna giden biri, suçu hafifletmek, hatta karşıtarafa yıkmak için kavga çıkarabilir. Kimi ilişkilerde bu döngü öyle yerleşir ki, insan “acaba hata bende mi, yoksa gerçekten bu yükü taşımak zorunda mıyım?” diye kendini sorgularken bulur.

Sizin yaşadığınızda da böyle bir çarpıklık olduğunu düşündüm. Dışarıdan bakınca, duygusal olarak hem incinmiş hem de eşinizin davranışlarını kontrol etmeye zorlanmışsınız gibi. Kamera takmak, sürekli denetlemek, “paranoya” gibi hissetmeniz... Bunlar aslında koşulların sizi getirdiği bir nokta. Suçluluk veya utanma hissetmeniz gereken bir durum yok çünkü güveni inşa etmenin sorumluluğu eşinizdeydi; sizde değil. Fakat bir şeyleri onarmaktan ziyade güven zeminini zedelemeye devam eden bir eşten bahsediyorsunuz.

Şu an geldiğiniz yerde içinizin soğuması, “Artık daha ne olabilir ki?” dedirtecek kadar umudun azalması neredeyse kaçınılmaz. Burada küçük bir nefes arası verelim isterseniz… Kendinize bir dakika ayırıp “Ben ne istiyorum? Ne bekliyorum? Gerçekten bu ilişkide kalmaya dair bir umudum kaldı mı?” Bu ilişkiden beklentilerim neler ve bu beklentiler karşılanabilir mi ? diye sorgulamayı deneyebilirsiniz.

Sadece kendinize dürüst olmak için bu soruları sormak – acele karar vermek gerekmiyor. Bazen bu tür soruların cevabı hemen çıkmaz zaten; zamanla şekillenir.

Belki şöyle de düşünülebilir: Eşiniz özür dilese de, ağlasa da değişim için gerçek bir adım atmıyorsa, sadece pişmanlık duymak yetmiyor olabilir. Tekrar eden aldatmalar, kırıcı sözler, ardından geçici yumuşamalar… Sizin güven duyabileceğiniz, kendinizi güvende hissedebileceğiniz bir ilişki kurmak şu aşamada tek başınıza üstlenebileceğiniz bir sorumluluk mu ?

Bu süreçte, yaşadıklarınızı bir deftere dökmek kimi zaman duyguları görselleştirmeye, anlamlandırmaya yarar. İsterseniz deneyin; sadece o anki duygularınızı, korkularınızı, öfkenizi ya da isteksizliğinizi not edin. Bazen yazının da şifalandırıcı bir tarafı olabiliyor.

Sizce bu ilişkide kendi ihtiyaçlarınız, istekleriniz duyuluyor mu, yoksa sadece eşinizin “affedilme” ihtiyacı mı ön planda? Eğer ilişkinizi kurtarmayı istiyorsanız bir çift terapisine gitmeyi deneyebilirsiniz. Bir uzman bu süreçte size daha detaylı bir şekilde yardımcı olabilir .

Sorularınız olursa buradayım.

Sorunuz sizin için bir cevap olabildiyse, puanlayabilir ve görüşünüzü bizimle paylaşabilirsiniz. Bizlere sorularını yöneltmek isteyen başka arkadaşlarınız varsa onların da yararlanmasını sağlayabilirsiniz.

Sağlıklı günler dilerim.

Sevgiyle kalın.

Uzman Psikolog Gönül Tanır Durmaz