Çocuğuma neden bağırıyorum?

Merhaba sevgili danışan, öncelikle bu konuyla ilgili destek almak istediğiniz için sizi takdir ediyorum. Çocuğunuza olan davranışınızın onu nasıl etkilediğini görmüşsünüz ve bunu düzeltmek istiyorsunuz sanırım. Bizim çocuklarımıza davranış şekillerimizle ebeveynlerimizin bize davranış şekilleri genellikle aynıdır. Aslında siz şu an çocuğunuza çocukluğunuzda size ebeveynlerinizin gösterdikleri davranış stilini aktarıyor olabilirsiniz. Şu an sizin tam olarak nasıl bir çocukluk yaşadığınızı bilemiyorum fakat çocukluğunuzda size hata yapma şansı tanınmayan, hata yaptığınızda kötü muameleye maruz kaldığınız bir evde büyümüşseniz, ebeveynleriniz aşırı mükemmeliyetçi kişilerse ya da bu saydıklarımın tam tersiyse büyüdüğünüzde sizin de bu doğrultuda haraket etme ihtimaliniz yüksektir. Genellikle kişiler yetişkinlik hayatlarında ya anne/babalarıyla aynı tutumları sergilerler ya da tam tersi bir tutum içerisinde olurlar.

Bu gibi durumlar genelde travma aktarımı olarak adlandırılır. Sizin ya da ebeveynlerinizin sizden aşırı beklentisi olmuş olabilir hiçbir zaman hata yapmamanız gerektiğini düşünüp bu şekilde haraket etmiş olabilirsiniz. Şimdide oğlunuzun hata yaptığını görünce “ben hiç hata yapmazken oğlum neden yapıyor” diye düşünüp travmalarınızı oğlunuza aktarıyor olabilirsiniz. Siz oğlunuza bağırdığınız zaman gece korkuları başlar öz güvenini kaybeder takıntılı ve tedirgin biri olur öfke nöbetleri sıklaşır kendini ifade edemez başarısızlığı artar girişkenliği azalır insanlardan korkar hayvanlardan korkar ve zamanla size benzer böylece travma aktarımı devam eder.

Bu durumdan kurtulmak için her insanın, sizin hata yapabileceğinizi. Kimsenin istese bile kusursuz olamayacağını ve hata yapmadan doğrusunu öğrenemeyeceğimizi unutmayın. Çocuğunuza karşı şefkatli ve affedici olun. Unutmayın ki koşmayı öğrenmeden önce yürümek gerekir ve yürümeyi öğrenmeden önce düşmek gerekir. Bu yüzden çocuğunuzun hata yapmasına izin verin onu hata yaptığı için suçlamayın artık doğrusunu öğretip ona rehber olabileceğiniz için sevinin. Ona bağırmak yerine onu anlamayı deneyin. Aslında sorunun çocuğunuzda değil kendi yanlış düşünce biçiminizden olduğunu kabul edin. Eğer tüm bunları yapmanıza rağmen hala oğlunuza bağırmaya devam ederseniz lütfen bir psikologdan yardım alın ve bu döngüyü kırın aksi halde birkaç sene sonra aynı konudan dolayı oğlunuzda en iyi ihtimalle sizin gibi hissedecek (başka psikolojik sorunlar eklenmezse) ,bir uzmandan yardım alacak ya da maalesef bu döngüye başka psikolojik sorunlar ekleyerek gelecek nesillere aktaracak … Sevgilerle.