• Anasayfa
  • Sorular
  • Çocuklarıma yeterli mutlu bir anne olabilmem icin napmam gerekiyor?
Aile

Çocuklarıma yeterli mutlu bir anne olabilmem icin napmam gerekiyor?

Gizli Kullanıcı30 Mayıs 2024 06:40

2 kızım var biri 3 buçuk yaşında diğeri 6 aylık yetmeye çalışıyorum 2 sine de onlara yetmeye çalış evle uğraş kendime zamanım kalmiyo ev hanımıyım çalışan bir kadındim fakat hamile kaldığimda işi bıraktım şuan calisabilicekte bı durumum yok bakicak kimse yok hiç bir destek almadan büyüttüm 2 kızımı eşimde destek veren bı tip değil zaten sosyal hayatım yok denilecek kadar az nasıl mutlu olabilirim bu halde çocuklarıma yetememe duygusu başladı ve bu beni çok üzüyor onları çok seviyorum ama kendimide sevmek istiyorum

Bu soru 31 Mayıs 2024 07:19 tarihinde Uzman Psikolog İlknur Aksu tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selam değerli anne, birçok sorumluluğun altında eziliyor gibi görünüyorsunuz ve bu oldukça zorlayıcı olabilir. Öncelikle, bu zorlu süreçte hissettiğiniz duyguları anlamak önemlidir. Bu duygular gayet normal ve bunları hissetmek sizin bir kötü ebeveyn olduğunuzu göstermez. Her ebeveyn zaman zaman bu tür duyguları yaşar. Anne olmak, planlarınızın değişebileceği ve bazen beklenmedik durumlarla karşılaşabileceğiniz anlamına gelir. Esnek olmayı öğrenmek ve değişen durumlara uyum sağlamak önemlidir. Çevreniz de siz de kendinizden doğaüstü şeyler beklemek gibi haksızlık yapmamalısınız. Öncelikler belirlenir, olan her ne sorumluluk ya da etkinlik varsa sağlık ve neşeyle yapılır. Olmayanlar için kimse direkt sizi suçlu ve sorumlu gösteremez. Çünkü çocuklar biraz büyüyüp kendi işlerini, ihtiyaçlarını giderene kadar 6 kollu, bacaklı hatta başlı bir ejderha gibi işlerin altından kalkmaya çalışıyorsunuz. BUNLARIN FARKINDA OLMAYA ÇALIŞIN LÜTFEN :)

Eşiniz belki de tam olarak neye ihtiyacınız olduğunu anlamıyor olabilir. Onunla açık bir şekilde konuşun ve ev işleri veya çocuk bakımı konusunda yardım isteyin.

Zamanınızı daha verimli kullanmaya çalışın. Bir günlük plan yapın ve önceliklerinizi belirleyin. Bazı görevleri hafifletmek için ev işlerini paylaşabileceğiniz pratik çözümler arayın.

Kendinize zaman ayırın. Belki de çocuklar uyuduğunda biraz kendinize vakit ayırabilirsiniz. Bir kitap okuyun, müzik dinleyin ya da sadece dinlenin. Duygularınızı içsel olarak saklamak yerine, onları açıkça ifade etmeye çalışın. Bunları paylaşmak, stresinizi azaltabilir ve başkalarının size nasıl yardımcı olabileceğini anlamalarına yardımcı olabilir.

Aile ve arkadaşlarınızdan yardım isteyin. Bir arkadaşınız veya aile üyeniz çocukları birkaç saatliğine alabilir veya ev işlerinde size yardımcı olabilir.

Zaman zaman kendinize zaman ayırmak, ruh halinizi iyileştirebilir. Bir hobi edinin veya kendiniz için bir şeyler yapın. Duygusal olarak zorlandığınızı hissediyorsanız bir terapiste gitmek faydalı olabilir. Bir uzman size duygusal destek sağlayabilir ve daha iyi baş etme stratejileri geliştirmenize yardımcı olabilir. Mükemmel olmak zorunda değilsiniz. Kendinizi olduğunuz gibi kabul etmek ve kusurlarınızı affetmek önemlidir. Her anne hata yapabilir ve önemli olan bunlardan ders çıkarmaktır.

"Dokuz oda bir insan" isimli kitabımda "Annelik çıkmazı" başlığında ve kitabın bir çok yerinde sizin gibi bu duygularla baş etmeye çalışan annelere dair önerilerim var. Okumanı tavsiye ederim. Umarım yetersizlik duygusundan, kendi gücünüzü ve kıymetinizi bildiğin tarafa geçmenize yardımcı olur :)

Kendiniz ve ailenin arasında denge kurabildiğiniz bir yaşam diliyorum.

Sağlık dileği ve sevgilerimle...


Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Baskıcı aileyi nasıl aşarım?

18 yaşındayım ve ailem kendimi bildim bileli çok baskıcı hiç bir şekilde akşam dışarıya çıkamıyorum akşam değil gündüzde dışarıya çıkmama izin vermiyor babam bu arada babamın eski eşi ve babam ayrı babamla kalıyorum ablam var evli kardeşim var annesinin yanında kalıyor babamın eski eşiyle görüşmüyoruz 19 yaşına gireceğim hala bir kız arkadaşımla dışarıda vakit geçirmişliğim yok bu durum çok canımı sıkıyor çok baskı altında kalıyorum okul zamanında bazen okula gitmeyip dışarıda vakit geçiriyordum çok alıngan duygusal bir yapıya sahibim bu aileyle nasıl başa çıkabilirim psikolojik baskı oluyor resmen şu an çalışmıyorum üniversiteye gitmeme bile izin vermedi ev işi bana kaldı yemekleri temizliği ben yapıyorum çünkü evde babam ve benden başka kimse yok 6 yaşımdayken ayrıldılar ve 14 yaşımda akşama ne yemek yapacağım diye düşünüyordum hala düşünüyorum diğer kızlar gibi yarın nereye gitsem diyeceğim halde bu durum çocukluğumu kısıtlıyor çok rahatsız edici bir durum beni doğuran kişi öldü ama benim için öldü tüm bu yaşadığım şeylerin sorumlusu onu görüyorum hayatım boyunca nefret edicem ondan gerçek bir anne gibi olsaydı başımızda durur benim derslerimi düşünmem gereken yaşta akşama ne yemek yapsam diye düşünmek zorunda bırakmazdı alıştım bu duruma şu an 18 yaşındayım ama ben sadece evlendiğimde de ayni şeyleri yapacağım yemek yap temizlik yap bu hayat devam edecek böyle çok yoruldum sıkıldım bunaldım ağlama krizleri geçiriyorum çok hassas bir insanım bu duygularla nasıl başa çıkabilirim hiç bir fikrim yok psikoloğa gitmek istiyorum fakat gidemiyorum destek almak istiyorum. hayatım değişmez ama bakış açım değişebilir mental olarak çöküşteyim sivilce tedavisi görüyorum onun streside var 1 aydır yüzümün kötülüğünden dışarıya çıkamıyorum çıksamda makyaj yapmak zorunda kalıyorum bu durum çok canımı sıkıyor bir erkek arkadaşım oldu 2 senedir sevgiliydik ama bana 5 dk ayıracak vakti olmadığı için ilişkimi bitirdim hala onu özlüyorum ayrılalı 2-3 ay oluyor başkasını sevemiyorum bir şey hissedemiyorum bana yeterince vakit ayıramıyordu ilgilenemiyordu bir sevgili gibi değilde. normal arkadaş gibi konuşuyorduk resmen hatta günaydın yazarız napıyosun deriz akşam olur bir daha napıyosun diye mesaj atarız sonra iyi geceler ilerisi yoktu konuşma yeri bu kadardı toksik bir ilişkimiz vardı sağlıklı bir iletişim kuramıyorduk ama ondan başkasıyla da yapamıyorum ablam la sürekli kavga ederiz her şeye bir mana bulur çünkü sürekli onun yüzünden evlenmeden önce günde 10 kere ağlıyordum hala çok kavga ediyoruz anla kardeş gibi değiliz sanki bana çok ağır kelimeler kullanıyor zoruma gidiyor stres yapıyorum bu durumlarla nasıl başa çıkabilirim lütfen yardımcı olun