Çocuklarıma yeterli mutlu bir anne olabilmem icin napmam gerekiyor?
2 kızım var biri 3 buçuk yaşında diğeri 6 aylık yetmeye çalışıyorum 2 sine de onlara yetmeye çalış evle uğraş kendime zamanım kalmiyo ev hanımıyım çalışan bir kadındim fakat hamile kaldığimda işi bıraktım şuan calisabilicekte bı durumum yok bakicak kimse yok hiç bir destek almadan büyüttüm 2 kızımı eşimde destek veren bı tip değil zaten sosyal hayatım yok denilecek kadar az nasıl mutlu olabilirim bu halde çocuklarıma yetememe duygusu başladı ve bu beni çok üzüyor onları çok seviyorum ama kendimide sevmek istiyorum
- Paylaş:
Selam değerli anne, birçok sorumluluğun altında eziliyor gibi görünüyorsunuz ve bu oldukça zorlayıcı olabilir. Öncelikle, bu zorlu süreçte hissettiğiniz duyguları anlamak önemlidir. Bu duygular gayet normal ve bunları hissetmek sizin bir kötü ebeveyn olduğunuzu göstermez. Her ebeveyn zaman zaman bu tür duyguları yaşar. Anne olmak, planlarınızın değişebileceği ve bazen beklenmedik durumlarla karşılaşabileceğiniz anlamına gelir. Esnek olmayı öğrenmek ve değişen durumlara uyum sağlamak önemlidir. Çevreniz de siz de kendinizden doğaüstü şeyler beklemek gibi haksızlık yapmamalısınız. Öncelikler belirlenir, olan her ne sorumluluk ya da etkinlik varsa sağlık ve neşeyle yapılır. Olmayanlar için kimse direkt sizi suçlu ve sorumlu gösteremez. Çünkü çocuklar biraz büyüyüp kendi işlerini, ihtiyaçlarını giderene kadar 6 kollu, bacaklı hatta başlı bir ejderha gibi işlerin altından kalkmaya çalışıyorsunuz. BUNLARIN FARKINDA OLMAYA ÇALIŞIN LÜTFEN :)
Eşiniz belki de tam olarak neye ihtiyacınız olduğunu anlamıyor olabilir. Onunla açık bir şekilde konuşun ve ev işleri veya çocuk bakımı konusunda yardım isteyin.
Zamanınızı daha verimli kullanmaya çalışın. Bir günlük plan yapın ve önceliklerinizi belirleyin. Bazı görevleri hafifletmek için ev işlerini paylaşabileceğiniz pratik çözümler arayın.
Kendinize zaman ayırın. Belki de çocuklar uyuduğunda biraz kendinize vakit ayırabilirsiniz. Bir kitap okuyun, müzik dinleyin ya da sadece dinlenin. Duygularınızı içsel olarak saklamak yerine, onları açıkça ifade etmeye çalışın. Bunları paylaşmak, stresinizi azaltabilir ve başkalarının size nasıl yardımcı olabileceğini anlamalarına yardımcı olabilir.
Aile ve arkadaşlarınızdan yardım isteyin. Bir arkadaşınız veya aile üyeniz çocukları birkaç saatliğine alabilir veya ev işlerinde size yardımcı olabilir.
Zaman zaman kendinize zaman ayırmak, ruh halinizi iyileştirebilir. Bir hobi edinin veya kendiniz için bir şeyler yapın. Duygusal olarak zorlandığınızı hissediyorsanız bir terapiste gitmek faydalı olabilir. Bir uzman size duygusal destek sağlayabilir ve daha iyi baş etme stratejileri geliştirmenize yardımcı olabilir. Mükemmel olmak zorunda değilsiniz. Kendinizi olduğunuz gibi kabul etmek ve kusurlarınızı affetmek önemlidir. Her anne hata yapabilir ve önemli olan bunlardan ders çıkarmaktır.
"Dokuz oda bir insan" isimli kitabımda "Annelik çıkmazı" başlığında ve kitabın bir çok yerinde sizin gibi bu duygularla baş etmeye çalışan annelere dair önerilerim var. Okumanı tavsiye ederim. Umarım yetersizlik duygusundan, kendi gücünüzü ve kıymetinizi bildiğin tarafa geçmenize yardımcı olur :)
Kendiniz ve ailenin arasında denge kurabildiğiniz bir yaşam diliyorum.
Sağlık dileği ve sevgilerimle...
