Çocuklarımın geleceği için endişelenmekten nasıl kurtulabilirim

Merhaba sevgili ebeveyn,

Çocukların geleceğinden kaygılanıyor olmanız ve akademik başarıları ile ilgili olmanız tamamıyla sizin kendi süreçleriniz ile ilgili. Bu güncel ekonomik durumlardan olayı olabilir, kendi yaşadığınız iş ve eğitim hayatındaki sorunlardan olabilir, sizin çocuklar ile ilgili hayal ettiğiniz meslek ve durumlar olabilir. Fakat tamamıyla sizin duygu ve düşünceleriniz var burada. Sizin kaygılarınız ile bazen çocukların istekleri tamamen farklı olabiliyor. Sizin buradaki uyumunuz nedir? Her ilişkinin bir uyumu var? Eş, romantik ilişki, anne çocuk, baba çocuk gibi. Buradaki sizin uyumunuz nedir? Sanki burada bozulan şeyler var ve siz bunu ifade ediyorsunuz. Bunun farkında olan bir ebeveyn olmanız çok kıymetli. Bu noktada çocuklarla yan yana gelin ve duygularınızı açıkça ve samimi bir şekilde ifade edin. İfade ederken hakaret etmemek, ima yapmamak (fiziksel, sözel), belden aşağı vurmamak, onların duygu ve düşünceleri ile dalga geçmemek gibi en başında sınırlar koyarak oturun o masaya. "Bu konularla ilgili endişeliyim fakat aramızdaki ilişkinin böyle olunca kısıtlandığını düşünüyorum. Sizinle daha iyi iletişim kurmak veya daha çok şey yapmak istiyorum." diye ifade edebilirsiniz. Burada çocuklarla kahve, çay, tatlı saati gibi bir saat oluşturup belki de abur cubur diye ifade edebileceğimiz şeyleri alıp hadi gelin diyerek başlayabilirsiniz. Açık, net, istekler kimseyi kırmadan üzmeden ifade edilecek olması o grubun kuralı olur ve istekleri tek tek bir yere veya bir kağıda yazabilirsiniz.

Bir diğer önem verdiğim durum ise yemek masasında duygu konuşuyor olmak. Mesela şu an çocuklar üzerinden kendi duygularınızı ifade ediyorsunuz. Yemek masasında herkesin oluyor olması, hep birlikte yemek yiyor olmanız ve benzer saatler yiyor olmanız çok önemli. Burada en başta evdeki büyükler anne veya baba başlıyor. Benim günüm bu şekilde geçti, şunları hissettim, başıma bunlar geldi gibi. Fakat daha çok duygu ve düşüncelerinizi anlattığınız bir durum oluyor, sonra yandaki bir diğer büyük partnere teslim ediyorsunuz. Senin nasıl günün geçti diyerek o da aynı şekilde bahsediyor. Bu şekilde en büyük çocuktan en küçük çocuğa doğru benzer sorular soruyorsunuz. Başlarda çocuklar hoşlanmayabilir, konuşmak istemeyebilir. Çok doğal. Bu bir süreç. Nasıl bir spor alışkanlığı kolay edinilmiyor, duygu konuşmakta öyle kolay olmuyor. Gerekirse iki ay her gün bunu deniyorsunuz. Bir süre sonra çocuklarla önemli olan "bağ" hissini kuruyor olduğunuzu fark edeceksiniz. Gün sonunda kim duygusunu ifade edebiliyor ve ettiği kadar da eşlikçi olan bir ebeveyne sahip oluyorsa o duygu durum süreçlerini daha kolay atlatabiliyor. Umarım bu süreçte, bu söylediklerim sizin yolunuza ışık olur ve çocuklarınızla sağlıklı ve güvenli bir bağ kurmanızda yardımcı olur.

Sağlıklı günler dilerim.

Psikolog Merve Ulusoy