Çok gülmek yanlış mı?

Merhabalar,

Yazdıklarını okurken içinden taşan o canlılığı, neşeyi, enerjiyi hissedebiliyorum. Gerçekten hayat dolu bir yanın var gibi görünüyor olaylara esprili yaklaşan, bulunduğu ortama renk katan, insanlarla iletişimini sıcak ve samimi kuran biri gibisin. Ve bu başlı başına çok kıymetli bir özellik. Çünkü herkesin içinde böyle bir “renk” yok. Ama anladığım kadarıyla, bu neşeli halin bazı anlarda seni rahatsız ediyor… Özellikle diğerleri daha sessizken veya seninle aynı coşkuda tepki vermediklerinde.

Bazen insan, çokça gülüp konuştuğunda sonradan kendine şu soruyu sormaya başlar:

“Acaba abarttım mı?”

“Çok mu oldum?”

“Keşke biraz daha ciddi olsaydım…”

Ve bunlar aslında sadece davranışla ilgili değil, altında yatan başka bir duyguyla ilgilidir: Kabul edilme arzusu.

Çünkü senin gibi duygularını yoğun yaşayan, samimi olan, içten gülen insanlar bazen “fazla” olduklarını düşündüklerinde bu, “acaba insanlar beni olduğu gibi sevmiyor mu?” gibi bir kaygıya dönüşebiliyor.

Ama burada önemli bir ayrım var:

Senin doğallığınla ortaya koyduğun o neşeli hal, sahici bir yerden geliyor. Bu bir maske değil. Bu yüzden bastırmaya çalışmak ya da sırf ortam sessiz diye kendini kısmaya çalışmak, seni “sen olmaktan” uzaklaştırabilir. Diğer yandan da her ortamın bir “ritmi” vardır. Bazı insanlar daha içe dönüktür, daha sessizdir, çok fazla tepki vermezler ama bu senin yanlış yaptığın anlamına gelmez. Sadece orada kendi ritmini karşı tarafın ritmine göre esnetmen gerekebilir.

Yani mesele şu:

Neşeni bastırmak değil, dozunu tanımak.

Herkesin frekansı farklı olabilir. Bazı ortamlarda senin enerjin çok iyi karşılanır, bazı yerlerde ise fazla gelebilir. Bu senin hatan değil, sadece denge kurmayı öğrenmen gereken bir yer.

Kendine şu soruları sorman iyi gelebilir:

– Gerçekten ben mi çok konuştum, yoksa sadece diğerleri daha sessiz olduğu için mi öyle hissettim?

– Şu an kendimi yargılamamın nedeni ne: Başkalarının onayına olan hassasiyetim mi, yoksa kendi iç sesim mi?

Son olarak şunu bilmeni isterim:

Senin o gülen, anlatan, renk katan halin birçok insanın içini ısıtıyor olabilir. Ama sen sessiz kaldığında da değerli olduğunu unutma.

Neşenle de sessizliğinle de… Olduğun gibi kıymetlisin.

Ve kendini kısarak değil, tanıyarak denge kurmak en sağlıklı olanı.

Umarım bu cevabım size yardımcı olmuştur. Aklınıza takılan başka sorular olursa bizimle her zaman iletişime geçebilirsiniz.

Sağlıcakla kalınız.

Klinik Psikolog İrem Aşıkkutlu