Daha sakin ve anlayışlı bir anne nasıl olabilirim?
Merhaba. 29 yaşındayım ve 2.5 yaşın da bir oğlum var. Bebeğim çok enerjik, çok akıllı bir çocuk. Onun şu yaşında ki aşırı normal davranışları örneğin ısrarcılık, ağlama, yemek yememe veya aşırı seçicilik gibi, gibi bir çok davranışı beni kısa süre içerisin de sinirlendiriyor ve sesimi yükselterek konuşma veya bazı zamanlar da bağırma gibi tepkiler vermeme sebep oluyor. Fakat ben bebeğimin normal, sorunu olanın kendim olduğunun aşırı farkın da bir anne olarak bundan çok üzgünüm. Her defasın da pişman oluyorum ve kendime onun bir çocuk, benim ise yetişkin olduğumu hatırlatmama, bunu tekrarlamayacağımı kendi kendime söylememe rağmen maalesef başaramıyorum. Ve gerçekten çok çok üzülüyorum en çokta bebeğim için. Onun kalbini kırmak hiç istemiyorum. Kendimi düzeltmem için neler yapabilirim daha sakin daha anlayışlı nasıl olabilirim? 🙏🏻
Bu soru 4 Aralık 2025 13:40 tarihinde Psikolog Fatma Gizem Bitgen tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar,
Yazdıklarınızı okuduğumda sizin de belirttiğiniz gibi çocuğunuzun gelişimine yönelik farkındalık seviyenizin yüksek olduğunu çok net bir şekilde hissettim ve bu çok kıymetli. Ancak diğer yanda sanki kendinize karşı "oğlumu büyütürken hiç hata yapmamalıyım" gibi bir algı ile çok yüklendiğinizi görüyorum. Sevgili danışan elbette oğlunuzu en iyi şekilde büyütme düşünceniz çok özel ve kıymetli ancak mükemmel ebeveyn yoktur. Şimdi bu pencerede oğlunuzun gelişim dönemine ve sizin neler yapabileceğinize birlikte bakalım.
2.5 yaşında çocuklar inat, hayır deme, ağlama, yüksek enerji, seçicilik, uyku düzensizlikleri gibi davranışlar gösterebilirler ve sizin de belirttiğiniz gibi bunların tamamı nöro gelişimsel olarak normaldir. Ancak yine de beyniniz artan sorumluluk, yorgunluk, sürekli tetikte olma, uyku eksikliği, “yanlış yapmayayım” baskısı taşıdığı için, en ufak şey bile büyük bir tehdit gibi algılıyor olabilir. Yani anlattıklarınız sizin kötü veya yetersiz bir bir anne olduğunuzu değil çocuğunuzun içinde bulunduğu yoğun döneme karşı tükenen, yorulan biri olduğunuzu gösteriyor ve bu çok insani. Bu durumu böyle önemsemeniz aslında ne kadar duyarlı bir anne olduğunuzu gösteriyor.
Peki bu süreçte neler yapabilirsiniz?
Öncelikle öfkenizin arttığı anlarda hemen tepki vermek yerine bir an durup ardından 4 saniye boyunca nefes almanızı ve vereceğiniz tepkiyi 10 saniye ertelemenizi önereceğim. Bu noktada beyniniz hızlı tepki vermek yerine durumu algılamaya yönelik bir tutuma geçecektir.
İkinci olarak oğlunuzun ısrarcılık, ağlama, yemek yememe veya aşırı seçicilik gibi davranışları üzerine çıkan öfkenize yönelik bir plan oluşturmanızı isteyeceğim. Bu örneğin “Yemekte yemeyi reddederse 5 dakikalık mola veriyoruz.”, “Ağladığında önce sarılmayı teklif ediyorum, işe yaramazsa kendi kendini sakinleştirme alanı açıyorum.” gibi adımları içerebilir. Bu sayede kontrol hissiniz artar ve bu durum daha az öfke ile sonuçlanabilir.
Üçüncü olarak kendinize alanlar açmanızı isteyeceğim. Elbette çocuğunuzun şu anda güvenilir, şefkatli bir bakıma ihtiyacı var ancak kendi ihtiyaçlarınızı yok saydığınızda çocuğunuza da iyi gelemeyebilirsiniz. Bu örneğin oğlunuz uyurken kısa bir yürüyüş yapmak olabilir, sevdiğiniz bir müziği dinlemek olabilir, güvendiğiniz birinden 1 saatliğine de olsa destek almak olabilir ve bu 1 saati tiyatro sergi veya bir kahve içmek gibi sadece kendinize ayırmanız olabilir. Bu sayede sinir sisteminiz resetlenir, siz sakin olduğunuzda oğlunuz da doğal olarak daha sakin olur.
Son olarak kendinize şefkatle yaklaşmanızı rica edeceğim. “Çocuğum mükemmel değil, ben de değilim. Birlikte öğreniyoruz.”, “Bugün bir an zorlandım ama bu beni kötü anne yapmaz.” gibi cümleler zihninizin esnemesine ve öfkenizin azalmasına yardımcı olabilir.
Süreç boyunca yazmaya devam edebilirsiniz. Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.
Psikolog Fatma Gizem Bitgen
Yasal Bilgilendirme: Bu içerik tanı ve tedavi niteliği taşımayan, genel psikolojik bilgilendirme amaçlıdır.
