Dardayım

Merhaba sevgili danışan,

Yazdıklarınızı düşününce, içinizdeki karışıklığın ne kadar güçlü olduğunu sanki cümlelerinizden görebiliyorum. Bir yanda alışkanlığın, geçmişte kalmış bir ilişkinin izleri; öte yanda yeniden ve güvenle bağlantı kurmaya çalışma isteği gibi iki farklı duygu iç içe geçmiş. Gerçekten yorucu bir denge bu… Hele ki köy ortamında, çevrenizin kısıtlı olması da seçiminizi ve zihninizi daha da meşgul ediyor olabilir.

Öncelikle 4 aydır konuştuğunuz ama unutamadığınız çocuk hakkında konuşmak isterim. Böylesine bir iletişimi kesmek, aynı ortamda beraber olmak zorunda kalmak zor olabilir bu anlaşılırdır fakat önerim kendi hislerinize öncelik vermeniz. Yani kendinizi incinmiş hissediyorsanız, sevgi ve saygı görmediğinizi düşünüyorsanız kim olursa olsun o kişiyle iletişimde kalmak size zarar verebilir. Bunun etkisini belki kısa dönemde hissedemiyor olabilirsiniz fakat uzun vadede sizin kendinize bakışınıza da etkileyebilir dahasında kendinizi güvensiz tekinsiz bir alanda hissetmenize yol açabilir. Biraz şurada sorgulamanızı isterim. Değer,saygı ve sevgi gibi duyguları alamadığınız bir iletişimde sizi yakın tutan şey aynı köylü olmanız mı, yoksa konfor alanından çıkmak istememeniz mi? Olumsuz olsa bile bazı durumlar kişiye alışkanlık kazandırarak konfor alanı etkisi yaratabilir, bu durumda kişi o durumun kendisine nasıl geldiğini iyi ve kötüyü ayırt edememeye başlar bu durumda farklı seçeneklerin farkına varamaz ve kendisini o duruma adapte olmaya zorlar. Kişi,dışarıdan bir adım geriden baktığında büyük resmi görebilir. Büyük resmi görmek için minik bir adım atamaya ne dersiniz?

Şuan güncel olarak konuştuğunuz çocuğu olumlu özellikleriyle aktarmanız zihnimde buraya bir aktarım yaptığınıza işaret etti. Isınmak istediğinizi dile getirmişsiniz. Biz genellikle böyle duyguların birden olduğuna, kendiliğinden geldiğine, bir uğraş ve çaba sonucu oluşmadığını inanırız. Kendinizi koruma güdüsüyle böyle davrandığınızı hissediyorum. Korkuyorum demenizden böyle bir his alıyorum, duygularınıza ket vuruyor belki kendinizi biraz daha yavaştan alıyor ve süreci gözlemliyorsunuz gibi duruyor. Sırf birine şans vermek istediğiniz için kendinizi zorlamak mı, yoksa gerçekten yavaş yavaş, doğal bir yakınlık mı daha size iyi gelir, bunu düşünmek faydalı olabilir. Biliyorsunuz, güven, zaman içinde ve küçük küçük adımlarla gelişiyor. Hemen birden yakın hissetmemeniz ya da tedirginlik duymanız, yaşadığınız önceki ilişkilerden, belki de geçmiş kırılganlıklardan kaynaklanıyor olabilir. Biraz kendinize şefkat gösterebilir misiniz burada? Belki şöyle diyebilirsiniz kendinize: “Zorlanmam normal, bu benim kırılgan tarafım, ama kendime bu geçişte anlayış göstereceğim.”

Karşı cinsle muhabbet sırasında kendinizde gözlemlediğiniz değişimleri not almanızı ve özellikle o an ne düşündüğünüzü not almanızı istesem yapabilir misiniz? O düşünceler çok kıymetli olabilir bizim için, not aldığınızda belki de kendinizin bile farkında olamadığı şeyleri görüyor olabilirsiniz.

Eğer isterseniz bana buradan tekrar yazıp süreçte yaşadıklarınızı, kafanızı karıştıran yeni ayrıntıları da paylaşabilirsiniz. Böyle anlarda birine dert yanmak, gerçekten hafifletebilir. Şunu eklemek isterim: Kendi sınırlarınızı korumak, sevilmeye ve saygı görmeye değer olduğunuzu unutmadan hareket etmek, her zaman için kıymetli bir başlangıç olur.✨

Umarım bu yazı zihninizde bir ışık, yüreğinizde de bir sıcaklık uyandırmıştır. Dilerseniz duygularınızı biraz daha paylaşabilir, neler hissettiğinizi açabilirsiniz. Paylaşmak istersen buradayım, birlikte bakabiliriz. ✨

İyi günler dilerim.

Psikolog Serra MENEVŞE