İnsanlar ne derece değişebilir?
Merhaba 26 yaşında bir kadınım. 2019 yılında üniversitede bir kulübe dahil oldum ve burada birinden hoşlandım o da bana ilgi gösterdi ama çok kısa sürdü ve aniden genel olarak davranışları değişti, sadece bana değil genel olarak umursamaz soğuk ve kibirli tavırlar sergiledi dolayısıyla benim hoşlantım da geçti ve yerini ona karşı öfke almaya başladı ve onu kendini beğenmiş nezaketsiz ve karaktersiz olarak tanımlamaya başladım mümkün olduğunca iletişim kurmamaya çalıştım. 2 yıl boyunca bu kulüpteydim sonra kulüp dağıldı bizler mezun olduk , 3 yıldır kendisini görmüyordum. Ortak arkadaşlarımız aracılığıyla tekrar bir araya geldik 2 kez buluştuk. Ben ilk görüşme öncesinde çok önyargılıydım inşallah gelmez diyordum ama görünce ve tekrar konuşunca bir şeyler değişti içimde ve tekrar hoşlanmaya başladım ama kendime bunun için çok öfkelendim. Bana iş bulma konusunda yardımcı olacağını söyledi bunun için sonrasında mesaj yoluyla iletişime geçtik konuşma esnasında 2 kez teşekkür ederim dedim ve hiç rica ederim, bir şey değil vs demedi. 2. Buluşmamızda konu açıldı ve ben onda rahatsız edici bulduğum şeyleri ona söyledim rica ederim dememesinden bahsettim, abarttığımı söyledi zaten kendi yardım etmek istediğini öyle şeylerin aklına gelmediğini söyledi ve empatik biri olsaydım güçlü biri olamazdım dedi. Geçmişte herkesin içinde bana inisiyatif almak istemediğim bir konuda bu kadar özgüvensiz olma demişti ben bunu da densizce bulduğumu onun haddine olmadığını söyledim. Onu da kötü bir niyetle söylemediğini özgüvenli ol sen yapamayacaksın da kim yapacak anlamında söylediğini benim cımbızla laf aldığımı söyledi. Ama ben zaten kötü niyetten ziyade onu düşüncesiz ve nezaketsiz bulduğumu söyledim ne söylediğimiz kadar nasıl söylediğimiz de önemli dedim. Kendisi de dilinin kemiği olmadığını kabul ettiğini ama bu halinden çok memnun olduğunu ve asla değişmek istemediğini bu durumu samimi bulduğunu söyledi. Sohbet ederken bir ilişkiden beklentilerimiz hayata bakışımız toplumsal ve bireysel konularda düşüncelerimiz birbirine benziyor ve kafamdaki partner profiline sorumluluk sahibi, duygusal olarak dayanıklı, korumacı, cesur, konuşkan, komik ve kültürlü olması açısından çok yakın hatta kendisi de beni beğendiğine dair imalarda bulundu. Ama ben kırılgan ve depresif olmaya yatkın bir insanım onun böyle düşünmeden konuşmaları ve sürekli şaka yapan alaycı tavrı ve aşırı öz güveni beni düşündürüyor. Geçmişte aniden değişen tavırları için de o dönemlerde 20 kişiden dayak yediğini ve o zamanlar intikam almak istediğini psikolojisinin bozulduğunu ama o dönemi atlattığını söyledi ama bu olayın yaşanmasına neden olan şey ne, kendisi ne yaptı bu kısımdan bahsetmedi. Bir de lisede bir kıza sözlü olarak zorbalık yaptığı için kızı ağlattığını kızın okuldan ayrıldığını vs anlattı. Vicdan azabı çekiyorum gerçekten çok pişmanım dedi ama yine gülerek söyledi bunu. Lisede çok da küçük değildi diye düşünüyorum, ortaokulda yapsa çocukluk deyip geçeceğim ama zorbalığa yatkın bir tarafı varsa ve ailesi de sıkıntılı insanlar olabilir diye çekiniyorum. Sizce böyle birinin lise yıllarında bu tarz davranışlar sergileyen birinin bugünkü yaşlarında (o da 26 yaşında) değişmesi mümkün mü? Bir yanım asla olmaz diyor ama kafamdan da atamıyorum çünkü ilk tanıştığımızda onu idealize etmiştim ve ona karşı hep yetersiz hissediyordum kendimi. Genel olarak özgüven problemlerim var ve çekingen bir insanım ama ona karşı kendimi ekstra kasıyorum hep ve hep benden daha kültürlü, daha zeki, daha özgüvenli diye kompleks yaptım ve içten içe hep beni beğensin istedim. Özellikle beni zeki bulmadığını düşünürdüm ama bu son buluşmamızda sen çok zeki bir kızsın dedi ve bana ilgi göstermesine asla ihtimal vermezdim hele ki şu zamanda. Çünkü onun çevresi çok geniş işini yoluna koymuş hobileri var çok kültürlü bense bu sebeple bazen onun muhabbetlerini yakalayamıyorum ve işsizim, bir hobim yok 2 tane arkadaşım var vs onun yanında çok sönük kalıyor gibi hissediyorum.
