Depresif ve takıntılı bir insan olmayı nasıl bırakabilirim
Merhaba öncelikle, 3 sene kadar uzun bir süredir hayatımda biri var fakat anlaşamıyoruz devamlı olarak tartışma halindeyiz kavgaları benim çıkarttığımı düşünüyor ama benim tartışma sebebim onun hal ve hareketleri davranışlarından dolayı konuşmak istediğim konular da beni devamlı olarak susturuyor onunla böyle basit konuları tartışmamam gerektiğini söylüyor değer göremiyorum ve devamlı olarak ilişkide ki konumumu sorguluyorum benimle ciddi düşündüğünü söylüyor fakat hayatında aldığı kararlardan en son haberim oluyor ve mantiken hayatında olduğum için ilk olarak bilmem gerektiğini ve buna hakkım olduğunu düşünüyorum benimle konuşmadığı bana açıklama yapmadığı her konu da inanılmaz bir öfke basıyor beni sadece net açıklamalar istiyorum bana pek fazla vakit ayirmiyor devamlı olarak ben görüşelim diyorum ve biraz zoruma gidiyor ona bunu sorduğum zaman vaktimin çoğunu sana ayırıyorum gel dediğinde geliyorum diyor aka ben bir kere de ondan duymak istiyorum sürekli ilgi göstermesi için onu uyarıyorum misal birlikte oturuyoruz fakat devamlı olarak telefonla ilgileniyor ve bu beni çok kiriyor çünkü sohbet etmek istiyorum bunu oma söylediğimde biraz telefonla oynadım bunu bana çok mu görüyorsun ne doğal hakkım diyor ve benim devamlı olarak onun ise kendine göre küçük önemsiz tartışmalar çıkarttığını düşünüyorum benim yanımda sürekli sıkıldığını muhabbetimin onu sarmadığını düşünüyorum ve bu beni çok yoruyor sabahları direkt olarak üzgün uyanıyorum ve aklıma ilk gelen kendisi çok depresifim ve takıntı haline geldi sürekli uzun uzun şeyler yazarak ona hatalarını anlatmaya çalışıyorum ama beni geçiştirip kısa mesajlar yazıyor kendimi aptal gibi ve çok özgüvensiz hissettiğim için bugun bitirme kararı aldım ve pek oralı olmadı kendim bitirdiğim hal de çok üzgünüm ve kafa olarak çok yorgunum bana cinsel olarak yaklaşırken çok ilgili davranıyor ama sonrasında bu ilgiyi kesiyor bunu inan belirttiğim zaman da alınıyor ve sinirleniyor kullanıldığımı hissediyorum bazen ne yapmam gerekiyor bu insanlar hala devam etmeli miyim ilişkide ki yerimi sorguluyorum sürekli değersiz hissediyorum lütfen yardımcı olun
Bu soru 12 Mayıs 2025 10:20 tarihinde Psikolog Ayşe Tuba Aksakallı tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba Sevgili Danışan,
Okurken adeta omuzlarınızdaki yükü ben de hissettim. O ilişkinin sizin için ne kadar ağırlaştığını, o duygusal gelgitlerin sizi nasıl yıprattığını o kadar net anlatıyorsunuz ki, sanki güne başlarken bile göğsünüzde o ağırlıkla uyanıyorsunuz. Bir insanın, hele ki sevdiğiyle birlikteyken sürekli kendini açıklama, anlaşılma, değer görme çabası içinde olması ve çoğu zaman görmezden gelinmesi... Bu gerçekten de çok yorucu, ruhu inciten bir durum. Sizin yaşadıklarınız tam da bunu çağrıştırıyor.
O tartışmaların kaynağının sürekli sizmişsiniz gibi gösterilmesi... Bu, ilişkilerde maalesef sıkça karşılaştığımız, o "duygusal yükü tek bir tarafa bırakma" durumu. Sanki biriniz ilişkideki tüm sorumluluğu omuzlarken, diğeri her zaman haklı ve mesafeli kalabiliyor. Oysa ki sizin tek isteğiniz anlatmak, duyulmak, ilişkinizin sadece bir köşesinde değil, tam da merkezinde yer almak. Bu isteğiniz o kadar insani ve anlaşılır ki. Bizim toplumumuzda duyguları açıkça dile getirmek bazen "fazla hassas olmak" ya da "abartmak" gibi küçümsenir ama sizin hissettikleriniz asla hafife alınamaz.
O önemli kararları size danışmadan alması, size açıklama yapmaktan kaçınmasıyla ilgili o canlı öfkeniz de çok anlaşılır. Bazen insan, sevilmediğini ya da geri plana atıldığını hissettiğinde, sevdiğiyle ilgili o "beni gerçekten önemsiyor mu?" gibi o yıpratıcı kaygılara kapılır. Bunu yüksek sesle ya da için için sormak bile insanı çok yorar. O kısa ve üstünkörü cevaplar aldığınızda, o duygusal yalnızlık hissiniz ne kadar derinleşiyor, tahmin edebiliyorum.
O görüşme çabasının neredeyse her zaman sizden gelmesi de ilişkide ciddi bir dengesizlik yaratmış. Özellikle o "onun da sizi aramasını, özlediğini söylemesini" istemeniz... Bu, ilişkinin iki taraflı olması gerektiğiyle ilgili o en temel, en doğal beklenti. Bu noktada o "hep isteyen, talep eden ben miyim?" diye kendinizi sorgulamanız o kadar tanıdık ki... Ve ilgi beklediğinizde alınganlık ya da öfkeyle karşılaşmanız, o ilişkiyi nasıl da daha çok yıpratıyor olmalı.
Cinsellikteki o ilginin, gündelik ilişkide o karşılığını bulamaması ise insanda o "değer görmek istiyorum ama sanki sadece bir yönüme anlam veriliyor" gibi o rahatsız edici duyguyu yaratabilir. Bu da bazen kullanılmış, bazen de sıradanlaştırılmış hissettirebilir. Bu hislerinizden utanmayın; çünkü her insan bir ilişkinin bütününde, tüm yönleriyle görülmek ister.
Şimdi belki şöyle bir durup düşünebilirsiniz: Bütün bu yorgunluk, bu kırgınlık, bu sürekli sorgulama hali varken, o ilişkiyi ayakta tutan sizin için ne kaldı? Bunu tartmak, ilişkinin sizin için gerçekte ne ifade ettiğine bakmak önemli. Belki de içinizin derinliklerinde o "değerimi görebileceğim başka bir yer olabilir mi?" sorusu dönüp duruyor.
Sürekli ifade yazmanıza, anlatmaya çabalamanıza rağmen hep geçiştiriliyorsanız, kendinizi eksik ya da yanlış hissetmeniz çok doğal. Ancak unutmayın, günün sonunda bir ilişkide huzur bulamıyorsanız ve varlığınızın, duygularınızın ciddiye alındığını hissedemiyorsanız, kendinizi korumak, geri çekilmek, hatta mesafe koymak bazen en doğru adım olabilir. Zorlu bir karar vermişsiniz ve bu karar şu anda içinizi yakıyor olabilir, hatta suçluluk duygusu bile hissedebilirsiniz. Ne ilginçtir ki, bazen bitiren kişi de terk edilmiş gibi hissedebilir.
Şu anda sabahları içinize çöken o ağırlık ve o değersizleşme hissi bana şunu söylüyor: Büyük bir boşluk ve kafa karışıklığı yaşıyorsunuz. Size içtenlikle bir öneride bulunmak istiyorum: Belki bir süreliğine o sürekli yazma çabasını bırakıp, tüm o duygularınızı bir deftere dökebilirsiniz. Orada, ona değil, sadece kendinize yazacaklarınız belki size daha çok yardımcı olur. Arada aynanın karşısına geçip kendinizle konuşmayı, neye ihtiyacınız olduğunu sesli bir şekilde ifade etmeyi deneyin. İnanın, şaşırtıcı derecede iyi gelebilir. 👀✨
Ve en önemlisi, bu kadar yoğun duygular yaşarken kararlarınızı aceleye getirmeyin. Zihniniz çok yorgunsa biraz mola vermek, duygularınız çok yoğunsa biraz mesafe koymak iyileştirici olabilir. Her şeyden önce kendi değerinizi başkasının davranışlarıyla ölçmemeye çalışın. Bütün bu mücadeleden sonra "benim de görülmeye, duyulmaya hakkım var" diyebildiğiniz her an, aslında içinizdeki o değeri biraz daha büyütmüş oluyorsunuz.
Sorunuz sizin için bir cevap olabildiyse, puanlayabilir ve görüşünüzü bizimle paylaşabilirsiniz. Bizlere sorularını yöneltmek isteyen başka arkadaşlarınız varsa onların da yararlanmasını sağlayabilirsiniz.
Sağlıklı günler dilerim.
Sevgiyle kalın.
Psikolog
Ayşe Tuba Aksakallı
