Ergenlik mi yoksa psikolojim mi bozuk
Merhaba ben 18 yaşında bir kızım. Buradan yazınca biraz tuhaf oluyor ama artık ot gibi yaşamak istiyorum. Mutlu değilim, üzgünlügün eşiğindeyim. Yaşamak istemiyorum ama ölmekte istemiyorum. Ailem beni herkesle kıyaslıyor eskiden hep içime attım dedim kendi psikoloğun sensin. Karşılarında hissiz gibi duruyorum ama yalnız kaldığımda hemen ağlamaya başlıyorum. Ağladığımı gördüklerinde daha da kızıyorlar. Nefes alamıyorum. Hiçbir alanda başarı sağlayamadım. Ders yapmaya mecalim yok, milli sporcuydum sakatlandım ameliyat oldum. Antrenörlük yapıyorum orada gülüp evde sürat asmak ağır geliyor. Arkadaşlarım yok. Annem hep dalga geçiyor suratsızlığından kimse seni sevmiyor 18 oldum diye kendini bir şey sanma gibi şeyler diyor. Babam bunun ayarları bozulmuş diyor Ne yapacağımı bilmiyorum ergenlik böyle bir şey değil bence. Cevap verecekmisiniz bilmiyorum ama vereceğiniz cevapta bir işe yarayacağını sanmıyorum.
- Paylaş:
Merhaba,
Bu cevap işe yarasın veya işe yaramasın sizin bir yardım arayışınız var. Kendinizi anlamaya ve tanımaya çalışıyorsunuz. 18 yaşındasınız ve çok yorulmuşsunuz. Hedefleriniz ve hayalleriniz ile ilgili bir yas yaşıyorsunuz. Sakatlanmanın ardından ameliyat olmak ve antrenör olmak belki de sizin hayaliniz veya hedefiniz değildi. Şu an bu durumda olmak, sizi daha zorluyor olabilir. Ağlamalarınız çok normal, bu bir yas süreci ağladıkça göz yaşı dökdükçe sizler de daha rahatlayacaksınız. Bu konuda kendinizi kapatmanız veya donuk durmanız sadece sizi daha doldurur. Üzgün olabilirsiniz, suratınız asık olabilir. Çünkü sizi destekleyen, seven ve anlayışlı bir çevreye ve aileye ihtiyaç duyuyorsunuz. Bunu bulabilmek için neler yapabilirsiniz?
Anladığım kadarıyla antrenör olarak bence çevrenizin karşısında saygı duyulan bir iş yapıyorsunuz. Başarılarınız var. Geçmişinizde sizi destekleyen insanlar kimler, bu saatten sonra kimler sizi destekler? Destekleyebilecek insanların özellikleri neler olmalı? Hepsini tek tek yazın, yazdıkça zihninizdeki her şey daha da somutlaşmış olacak. Ergenlikten de olabilir, gelişim dönemleri ile ilgili olabilir ama bir yandan da zorlanıyorsunuz işte, bunun için bir yardım arayışınız var. Bu yardım arayışında kendinizin psikoloğu olmak çok zor olabilir fakat psikonetin yayınlarını takip edebilirsiniz. Psikonet kitapları belki bu süreçte size destek olabilir. Hala daha zorlanırsanız bir psikolojik destek alabilirsiniz.
Sağlıklı günler dilerim.
Psk. Merve Ulusoy
Yorumlar
Beni destekleyen hayatımda şu an kimse yok. Her konuda her yerden bir yumruk yemiş gibiyim. Sahte gülümsemeler yapmak istemiyorum. Hissettiğim gibi davranıncada biz sana yapmadık her istediğini yerine getirdik diyip başıma kalkıyorlar artık yapabileceğim hiçbir şey yok gibi
Evet, süreçler bazen zor olabiliyor. Şu an çevrene bakıp bir şeyler görmen çok zor olabilir. Fakat bir yerlerde bir şeyler var. Aileler bazen anlayamayabiliyor bu durumu, sizi en çok siz anlayacaksınız. Anlamak için de kendinizi tanımanın her yönünü deneyin. Şu an çok fazla yumruk yemiş olabilirsiniz. Bu süreç çok zor şöyle düşünün bir yağmur yağıyor, günler sonra güneş açıyor. Ama açıyor. Şu an yağmurun altındasınız. O umut ışığı gelecek. Onu biliyor olmak sürecinize belki katkıda bulunur. Umarım en yakın sürede bu süreciniz sakinleşir.