Erkek arkadaşımdan ayrılmalı mıyım?

Merhbaba sevgili danışan

Okuduklarınızda insanı gerçekten içinden yakalayan bir yalnızlık ve karmaşa hissi var… Güvenin kırılması, kafanızda bir sürü soru işaretiyle uğraşmak kolay değil. Sevgiyle, huzurla devam eden ilişkilerde bile bazen insanın gönlü başka bir yerde kalabiliyor; hele ki işin içinde gizlenmiş hareketler, tutarsız açıklamalar ve geçmişteki bazı olayların ağırlığı varsa… Ne zor bir yerde durduğunuzu hissedebiliyorum.

Galiba biraz kendinize de şaşırıyor olabilirsiniz: “Neden tekrar tekrar böyle şeyleri yaşıyorum?” veya “Neden bu kadar zor geliyor bırakmak?” gibi… Düşündüğümde, ilişkinizin sağlıksız birkaç dinamiği olduğunu kabul etmek önemli. Karşınızdaki kişinin davranışları güven duygunuzu ciddi anlamda sarsmış görünüyor. Onun üzülmesini görmek de ayrıca zor tabii… Özellikle ağlamasına dayanamamanızı okuyunca, sanki kendi isteklerinizle bir başkasının duygusal yükü arasında sıkışmış gibisiniz. O yüzden şu an yaşadığınız her kararsızlık ve huzursuzluk, çok insani ve haklı görünüyor.

Kendinizi tanımak ve hayatınızı biraz tek başınıza şekillendirmeyi istemek… Belki de içinizde uzun zamandır bekleyen bir ihtiyacın sesini ilk kez bu kadar net duyuyorsunuz. Hep bir ilişkide olmuş olmak, alışkanlığın yarattığı bir konfor ve güven gibi gelebilir. Ancak bunun, insanın kendi değeriyle ve özgürce hareket etmesiyle arası oldukça farklı olabilir. Hep bir başkasının bakış açısıyla değerli hissetmeye alışmak –bunu çok kişi yaşar aslında, özellikle uzun ilişki serilerine aşina toplumumuzda– bir noktadan sonra “Peki, ben kimim ve kendimle baş başa kaldığımda ne hissederim?” sorularını gündeme taşıyor.

Belki şöyle bir düşünceyle yola çıkmak iyi olabilir: Şimdiye dek hiç kendinizle kalmadığınızın farkındalığı, aslında yeni bir yolculuğa başlama cesaretini de yanında getiriyor. O çok korktuğunuz yalnızlık, gerçek bir yalnızlık değil de; biraz kendiyle tanışmanın, kendiyle barışmanın başlangıcı olabilir mi?

Yalnızlık bazen sandığımız kadar ürkütücü değildir. Hatta, insanın iç dünyasını keşfetmesi için çarpıcı bir fırsata dönüşebilir. Bu süreçte kendinize şu küçük egzersizi uygulamayı önerebilirim: Her gün beş dakikanızı, herhangi bir dikkat dağıtıcı olmadan, kendi içinize dönerek geçirin. Belki bir defter alıp, “Bugün kendim için ne hissettim?” diye yazın. O an aklınıza gelen her şeyi dökün, illa ki anlamlı ya da derli toplu olması gerekmiyor.

Ayrılmak istediğinizde sevdiklerinizin, sosyal çevrenizin desteğine de başvurabilirsiniz. Onlara dert ortağı olmak zorunda değilsiniz ama “Bu süreçte bana eşlik etmek ister misin?” diye hislerinizi paylaşmak, yükünüzü biraz hafifletebilir. Türkiye’de aile ve arkadaş desteğinin ne kadar önemli olduğunu biliyorsunuz; onları yanında hissetmek, yalnız kalmayı daha yumuşak bir geçiş haline getirebilir.

Bazı anlarda yine bocalayabilirsiniz. Belki duygusal olarak da tekrar tekrar aynı korkuları yaşayabilirsiniz. Fakat şimdi durup geri dönerseniz, kendinize sanki “Ben kendi ihtiyaçlarımı geride bırakmayı seçiyorum” demiş olursunuz ki, bu da ilişkinin dışında başka bir içsel çatışmanın kapısını aralayabilir.

Bu süreçte anlatmak, içinizdekileri paylaşmak ya da yaşadıklarınızı daha fazla netleştirmek isterseniz, tekrar sorular sorabilirsiniz. Hep birlikte, adım adım ilerleyerek yolunuza daha berrak bir bakış katabiliriz. ☀️💛