Esim çok negatif, çok mutsuz, çok disiplinli

Merhaba Sevgili Danışan,

Satır aralarınızı okuduğumda içinizde biriken o yoğun duyguları daha da net hissettim. Gün boyu iş yerinde biriken yorgunluğun üzerine evdeki o gergin atmosferin eklenmesi, gerçekten de nefes alacak bir alan bırakmıyor gibi olmalı sizin için. Özellikle bir ilişkide sürekli kendinizi savunmak zorunda hissetmek ve hep "yanlış yapan" kişi olarak algılanmak, ruhunuzu derinden yoruyor olmalı.

Eşinizin o süreğen negatifliği, kontrolcü ve eleştirel tavırlarıyla baş etmek zorunda kalmanız... Burada kesinlikle bir suçlu arayışında değilim, ancak bazı ilişkilerde dengenin tamamen kaybolduğu ve bir tarafın diğerini sürekli aşağıya çektiği durumlar maalesef yaşanabiliyor. Siz bunları anlatırken bile, aranızdaki o güç dengesizliğini ve ilişkinin yükünü neredeyse tamamen sizin omuzlarınızda taşıdığınızı sezebiliyorum.

O "her konuda izin istemek zorunda kalmak" ya da "neden bu kadar zaman TikTok'ta harcıyorsun?" gibi ifadeler... Bunlar, insanın kendini sürekli gözetim altında, sorgulanan bir pozisyonda hissetmesine neden oluyor. Haliyle bir yerden sonra, en temel ihtiyaçlarınız bile - dinlenmek, biraz kafa dağıtmak ya da o gün yemek yapacak enerjiniz olmaması - yadırganır hale geliyor. İlişkideki bu kontrol ve kıskançlık meselesi, aranızdaki güvenin sürekli zedelendiği izlenimini bende uyandırdı.

Bazen insan, sırf karşısındakini mutlu etmek adına kendi gereksinimlerini tamamen göz ardı edebiliyor. Hem kariyerinizde hem de ev hayatınızda sürekli sorumluluk almak, kendi ihtiyaçlarınızı sanki arka plana atmışsınız gibi bir his yaratmış olabilir içinizde. Hele ki tüm bunların altında "yeterince iyi değil miyim acaba?" gibi bir soru işareti varsa, bu duygusal yük zamanla dayanılmaz bir hale gelebilir. Oysa maruz kaldığınız bu eleştirilerin sizin kişiliğinizle doğrudan bir ilgisi olmayabilir. Bazen insanlar kendi iç dünyalarındaki karmaşık duygularla baş etmekte zorlandıklarında, bu olumsuz duyguları dışarıya yansıtabilirler.

Bir de şu önemli nokta var: Bu mevcut ortamda çocuk sahibi olma düşüncesini gündeme getirmek... Burada derin bir çelişki yaşadığınızı tahmin edebiliyorum. İlişkide sağlıklı bir iletişim ve karşılıklı anlayış olmadan, yeni ve büyük bir sorumluluk almak elbette korkutucu gelebilir. "Ben zaten tükeniyorum, bir de çocuk bakımını üstlenmek acaba beni nerelere götürür?" diye düşünmeniz böyle bir ortamda çok doğal ve anlaşılır.

Siz şu soruyu kendinize dürüstçe sorabilirsiniz: Bu ilişkide kendi ihtiyaçlarımı ne kadar önemseyebiliyorum? Kendime ne kadar alan tanıyabiliyorum? Sürekli anlayış gösteren ve destek olan taraf olmanın biriktirdiği yorgunluk zamanla ilişkiden uzaklaşmanıza, hatta kendi değerinizden şüphe etmenize yol açabilir. Bu çok insani bir tepki.

Kafanızın bu kadar karışık ve üzgün hissettiğiniz bu dönemde, en azından ara sıra hislerinizi kağıda dökmek ya da kendinize kısa molalar vermek size biraz olsun nefes aldırabilir. İsterseniz şimdi birlikte, sizi biraz daha sakinleştirecek basit bir nefes egzersizi deneyebiliriz. Ya da bu yoğun duyguları başka kelimelerle nasıl tarif edersiniz, sizi en çok neler korkutuyor, isterseniz bu konular üzerinde de konuşabiliriz.

Kendi ihtiyaçlarınızı dile getirmek, sağlıklı sınırlar belirlemek ve hayatınızda biraz daha denge hissetmek sizin en doğal hakkınız. Dilerseniz birlikte bu sınırları nasıl çizebileceğinizi, duygularınızı eşinizle daha yapıcı bir şekilde nasıl paylaşabileceğinizi konuşabiliriz. Ya da bu sürecin farklı boyutlarını merak ediyorsanız, bana istediğiniz kadar detaylı yazabilirsiniz. Belki de kendinizi çok yalnız hissediyorsunuzdur, belki de daha önce kimseyle paylaşamadığınız derin yaralarınız vardır... Kendi dünyanızda yeniden bir düzen kurmak hiç kolay değil; ben buradayım ve siz hazır hissettiğinizde bu yolculuğa birlikte devam edebiliriz. 🌿

Sorunuz sizin için bir cevap olabildiyse, puanlayabilir ve görüşünüzü bizimle paylaşabilirsiniz. Bizlere sorularını yöneltmek isteyen başka arkadaşlarınız varsa onların da yararlanmasını sağlayabilirsiniz.

Sağlıklı günler dilerim.

Sevgiyle kalın.

Psikolog

Ayşe Tuba Aksakallı