Eşim yüzünden Kendimi suçlu hissediyorum

Merhabalar sevgili danışan, yaşadığınız durumun sizi ne kadar yıprattığını anlayabiliyorum. Eşinizle yaşadığınız iletişim zorlukları ve destek eksikliği, hem sizi hem de ilişkinizi zorluyor gibi gözüküyor.

Kendinizi suçlu hissetmeniz çok doğal, çünkü bu tür durumlar genellikle kişinin kendi üzerine fazladan sorumluluk almasına ve çözüm üretmeye çalışırken yorulmasına neden olur. Ancak bu duyguyu daha yakından incelemek faydalı olacaktır. Eşinizin paylaşıma açık olmaması, aranızdaki duygusal mesafeyi artırmış ve ilişkinizdeki yakınlığı zedelemiş gibi görünüyor. Ayrıca, “burada rahatım” gibi açıklamalar, sizin duygusal ihtiyaçlarınıza duyarsız bir yaklaşımı gösteriyor olabilir. Eşinizin kendi ailesi veya çevresi önünde olayları çarpıtması ve manipülasyon yapması, sizin üzerinizde hem güven kaybına hem de değersizlik hissine yol açabilir. Bebeğinizle tek başınıza ilgileniyor olmanız da fiziksel ve duygusal yükünüzü artırıyor ve eşinizden bu konuda destek görememeniz sizi etkileyebilir.

Bu süreçte öncelikle kendi değerinizi hatırlamanız önemli. Yaşadıklarınızda rahatsızlıklarınızı ifade etmeniz ve karşılık bulamamanız suçluluk duygusuna neden olabilir, ancak bu tür durumlarda sorumluluğun tamamen sizde olmadığını unutmamalısınız. Eşinizin tutum ve davranışlarıyla ilgili net sınırlar koymanız, hem sizin kendinize olan saygınızı güçlendirebilir. Ayrılma fikrini dile getirmeniz, ilişkideki sorunları çözmek yerine bir kaçış gibi algılanabilir. Eğer bu ilişkiye devam etmek istiyorsanız, önce sorunları açıkça ortaya koyarak çözüm arayışına girmeniz gerekebilir. Bu noktada eşinizle sakin bir zaman belirleyip açık bir konuşma yapmanız faydalı olacaktır. Onun savunmaya geçmesini engelleyecek şekilde, yaşadığınız sıkıntıları onun da anlayabileceği bir dille paylaşabilirsiniz. Örneğin, “Bebeğimizle ilgilenirken çok yalnız hissediyorum, birlikte bir çözüm bulabilir miyiz?” ya da “Sana yaklaştığımda uzaklaştığını hissediyorum, bu konuda benimle ne hissettiğini paylaşır mısın?” gibi ifadeler kullanabilirsiniz.

Mümkünse, bir çift terapistine birlikte gitmeyi de teklif edebilirsiniz. Eşiniz kabul etmese bile, kendi başınıza bu süreçte destek almak size yol gösterebilir. Bunun yanı sıra, bebeğinizle ilgilenmek bir öncelik olabilir ancak kendinizi ihmal etmeniz uzun vadede sizi zorlayabilir. Kendinize kısa molalar yaratmayı ve size iyi gelen aktiviteleri ihmal etmemeyi hedefleyin. Güvendiğiniz bir aile üyesi ya da arkadaşla bu durumu paylaşmak, yalnız olmadığınızı hissetmenize yardımcı olabilir.

Bu süreçte, eşinizin davranışlarından kaynaklanan zorlukların sizin kişisel bir yetersizliğiniz olmadığını unutmamalısınız. Kendinize şu soruları sormak da faydalı olabilir: “Bu ilişki bana ne katıyor?” ve “Bu ilişki içinde ne kadar mücadele etmek istiyorum?” Bu soruların cevapları, yolunuzu daha net görmenize yardımcı olabilir. Unutmayın, hem siz hem de bebeğiniz oldukça değerlisiniz.

Umarım size fayda sağlayabilmişimdir. Tekrar sorularınız ve yorumlarınız için burada olacağız.

Hoşça kalın,

Sevgilerimle, Psikolog İrem Bor.