Aile

Eşimi seviyorum ama mutlu değilim artık

Gizli Kullanıcı20 Eylül 2024 06:27

3 yıl önce babam vefat etti ve eşim beni çok destekledi ailemle ilgilendi sürekli ama şimdi 4 aydır esim anneme miras yüzünden resmen düşman kesildi ve beni anneme götürmüyor annemi o kadar özlüyorum ki artik uyuyamiyorum bile. kendi annesine gidiyoruz ama 1 sokak otedeki anneme gidemiyoruz. kendi evliliğime bunu yansıtıp eşimden soğuyorum hergun. ayrica esim sürekli cocuklara bana kavga sirasindada normal konusurken bile bağırıyor artık kendimizi bile savunmak istemiyoruz. cok mutsuzum bu yüzden .daha 31 yasindayim ve hayat sevincim kalmadı artik cocuklarim bile mutlu degil napmaliyim yardımcı olur musun. Kafam o kadar karisikki .Teşekkür ederim

Bu soru 20 Eylül 2024 10:44 tarihinde Psikolog Gönül Tanır Durmaz tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar,

Eşinizle yaşamış olduğunuz zorlayıcı durum hem aile içerisindeki çatışmalar hem de size ve çocuklarınızı derinden etkileyebilir. Özellikle eşinizin, sizin ailenize ve çocuklarınıza karşı yaklaşımı duygusal sıkıntılar ve anlaşılamamazlıklara neden olabilir. Hayatta olan tek ebeveyniniz ile görüşmenize izin vermiyor oluşuda sizin için en zor olan noktalardan birisi olabilir.

Bu konuda size yardımcı olabileceğini düşündüğüm bazı noktalardan bahsetmeye çalışacağım.


Öncelikle düşüncelerinizi fark edebilmeli ve bu düşüncelere daha dengeli bir şekilde ele almaya çalışabilirsiniz.


Örneğin;

Eşim ailemle olan ilişkini zorlaştırıyor olabilir fakat bu durumu benim değiştirebilme şansım da mevcut. Annemle iletişim kurup kurmama kararı benim verebileceğim bir karardır. Kendim için çözüm yolları bulabilirim" gibi daha olumlu ve kendinizin daha iyi hissedecebileceği kararlar ve adımlar atabilmekte önemlidir. Eşinizle evli olduğunuz için tabi ki ortak kararlar almanız gerekmektedir fakat şu an alınan kararlar evlililiğiniz için alınan sizler için iyi olabilecek kararlar değilse bunları tartışmalı ve ortak bir karar almanız gerekmektedir.


Hissettiğiniz duyguları kabul etmekte burada önemli olan adımlardan bir tanesidir. Annenizi özlüyor olabilirsiniz, eşinizden anlayış bekleyebilir, eşinizin bağırması sizi öfkelendiriyor ve çocuklarınızla olan iletişimi sizi hayal kırıklığına uğratıyor olabilir bu yüzden bu duyguları kabul etmekte sizin için önemli olan bir diğer noktadır.


Eşinizle ilgili yaşamış olduğunuz iletişim problemlerini halletmeniz gerekmektedir. Bu yüzden eşinizle konuşmaya çalışabilir ve ne hissettiğinizi, ne düşündüğünüzü açık ve sakin bir dille ifade ederek sizi anlamasını isteyebilirsiniz.

Çocuklarınızında bu süreçten etkileniyor olması bir diğer önemli noktadır. Onların duygusal ihtiyaçlarına önem vermek, onlarla iletişim kurmak, sakin ve güvenli bir ortam sağlamak onlar için çok daha sağlıklı olacaktır.


Bu süreçte bir aile terapisti ile görüşebilir veya bireysel bir danışmanlık alabilirsiniz. Profesyonel bir destek almak yaşamış olduğunuz problemlerin çözümünde büyük bir etki sağlayacaktır.


Sağlıklı Günler Dilerim.


Psikolog Gönül Tanır Durmaz

Merhabalar,

Eşinizle yaşamış olduğunuz zorlayıcı durum hem aile içerisindeki çatışmalar hem de size ve çocuklarınızı derinden etkileyebilir. Özellikle eşinizin, sizin ailenize ve çocuklarınıza karşı yaklaşımı duygusal sıkıntılar ve anlaşılamamazlıklara neden olabilir. Hayatta olan tek ebeveyniniz ile görüşmenize izin vermiyor oluşuda sizin için en zor olan noktalardan birisi olabilir.

Bu konuda size yardımcı olabileceğini düşündüğüm bazı noktalardan bahsetmeye çalışacağım.


Öncelikle düşüncelerinizi fark edebilmeli ve bu düşüncelere daha dengeli bir şekilde ele almaya çalışabilirsiniz.


Örneğin;

Eşim ailemle olan ilişkini zorlaştırıyor olabilir fakat bu durumu benim değiştirebilme şansım da mevcut. Annemle iletişim kurup kurmama kararı benim verebileceğim bir karardır. Kendim için çözüm yolları bulabilirim" gibi daha olumlu ve kendinizin daha iyi hissedecebileceği kararlar ve adımlar atabilmekte önemlidir. Eşinizle evli olduğunuz için tabi ki ortak kararlar almanız gerekmektedir fakat şu an alınan kararlar evlililiğiniz için alınan sizler için iyi olabilecek kararlar değilse bunları tartışmalı ve ortak bir karar almanız gerekmektedir.


Hissettiğiniz duyguları kabul etmekte burada önemli olan adımlardan bir tanesidir. Annenizi özlüyor olabilirsiniz, eşinizden anlayış bekleyebilir, eşinizin bağırması sizi öfkelendiriyor ve çocuklarınızla olan iletişimi sizi hayal kırıklığına uğratıyor olabilir bu yüzden bu duyguları kabul etmekte sizin için önemli olan bir diğer noktadır.


Eşinizle ilgili yaşamış olduğunuz iletişim problemlerini halletmeniz gerekmektedir. Bu yüzden eşinizle konuşmaya çalışabilir ve ne hissettiğinizi, ne düşündüğünüzü açık ve sakin bir dille ifade ederek sizi anlamasını isteyebilirsiniz.

Çocuklarınızında bu süreçten etkileniyor olması bir diğer önemli noktadır. Onların duygusal ihtiyaçlarına önem vermek, onlarla iletişim kurmak, sakin ve güvenli bir ortam sağlamak onlar için çok daha sağlıklı olacaktır.


Bu süreçte bir aile terapisti ile görüşebilir veya bireysel bir danışmanlık alabilirsiniz. Profesyonel bir destek almak yaşamış olduğunuz problemlerin çözümünde büyük bir etki sağlayacaktır.


Sağlıklı Günler Dilerim.


Psikolog Gönül Tanır Durmaz

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Ailem sürekli darlıyor beni ne yapmalıyım?

Aileme karşı kendimi fazla sorumluluk sahibi hissediyorum. Ve öyle olmasa bile bazen benden kendilerini utandıracak bir şey yapmamı bekliyorlarmış gibi hissediyorum. Ne zaman dışarı çıksam sürekli eve gelmem için darlıyorlar denilen saatten birazcık daha geç gelsem azarlanıyorum. Ama bunu ablam ya da küçük kardeşim yapsa hiçbir şey denmiyor. Bunu annemle babama belirttiğimde onların nerde kimle ne yaptığını bildiklerini ama benim ne yaptığımı bilmediklerini söylüyorlar. Oysaki ne yapacağımı söylüyorum, kimle olduğumu biliyorlar. Ablama göre daha sosyal biriyim, giyimime daha çok dikkat ederim, makyajı ailemde büyüklerimden kimse sevmese de ben sevip yaparım ve bu durum çok gözlerine batıyor. Sanki ben kendimi birilerine beğendirmeye çalışıyorum, kendilerinin uygun bulmayacağı hareketleri yapacakmışım gibi tepki alıyor gibi hissediyorum. Bir başka durum ise babamın bana karşı tavırları. Belki ben kafamda büyütüyorumdur bilemiyorum. Ama ablamın benim yaşımdaki halinin babamla iletişimiyle benim şuanki iletişimimi kıyasladığımda ortada bi iletişim yok gibi görüyorum. Babamın hatrı için istediği birçok şeyi yapıp onun gözüne girmeye çalışsam da asla ona yetemiyorum. Mesela babamın annesi hastalık hastası bir kadın olduğu için sürekli hastayım hastayım diye geziyor. Babamın babası da benim onların evinde kalmamı, yemeklerini yapmamı, temizliklerini yapmamı istiyor. Bunu da ben istemiyorum. Tamam bazı zamanlar gidip yemeklerini hazırlayıp temizliklerini yapıyorum ama bunu sürekli hale getirmek istemiyorum. Babam istemediğimi bildiği için fazla ısrar etmiyor ama içten içe bunu istediğini de biliyorum. Çünkü mesela ben gezmeye gidiyorum dediğimde kendi anne babasının yanına gitmemi orda takılmamı istiyor. Bana iş yaptırmak isteyen adamların yanında ne kadar rahat olabilirim, ne kadar mutlu olabilirim?Bunu ona tam olarak anlatamıyorum ve bu da beni sinirlendiriyor. Şu an babamın annesi dediğim gibi hastayım diyip durduğu için yaklaşık bir haftadır bizde kalıyor ve onunla ilgilenmemizi bekliyor sürekli olarak. Benim de özellikle son üç gündür geçmeyen bir baş ağrım var. Ağrı kesici alınca biraz azalıyor ama sürekli olarak da ağrı kesici içmek istemiyorum. Bunu anneme dediğimde beni babamın annesine benzetti. Ben de aşk olsun dedim buna karşılık ne var işte onun gibi sürekli başım ağrıyo karnım ağrıyo diyip duruyosun dedi. Ben de tamam daha da söylemem dedim. Ben öyle sürekli hastaneye gideyim ilaç içeyim tarzında biri değilim, çoğu zaman son raddeye kadar kendim iyileşmeye çalışırım, dinlenirim çay çorba içerim. Ona rağmen birkaç şikayetlenmem bile sorun çıkartıyomuşum gibi tepki almama sebep oluyor. Bu tarz durumlar yüzünden anne babama sinirleniyor, babamın annesiyle babasına kinleniyorum ister istemez. Çünkü onlar yüzünden kendi çocuklarının problemlerini gözardı ediyorlar, abartıyomuşuz gibi tepki veriyorlar. Ben de bu durumlara karşı olan kırgınlığımı öfkeyle sinirle dışarı vuruyorum bu da sadece bana zarar oluyor. Ailemin bu hallerini nasıl görmezden gelebilirim? Ya da nasıl anlayışla karşılayabilirim?