Aile

Eşimi seviyorum ama mutlu değilim artık

Gizli Kullanıcı20 Eylül 2024 06:27

3 yıl önce babam vefat etti ve eşim beni çok destekledi ailemle ilgilendi sürekli ama şimdi 4 aydır esim anneme miras yüzünden resmen düşman kesildi ve beni anneme götürmüyor annemi o kadar özlüyorum ki artik uyuyamiyorum bile. kendi annesine gidiyoruz ama 1 sokak otedeki anneme gidemiyoruz. kendi evliliğime bunu yansıtıp eşimden soğuyorum hergun. ayrica esim sürekli cocuklara bana kavga sirasindada normal konusurken bile bağırıyor artık kendimizi bile savunmak istemiyoruz. cok mutsuzum bu yüzden .daha 31 yasindayim ve hayat sevincim kalmadı artik cocuklarim bile mutlu degil napmaliyim yardımcı olur musun. Kafam o kadar karisikki .Teşekkür ederim

Bu soru 20 Eylül 2024 10:44 tarihinde Psikolog Gönül Tanır Durmaz tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar,

Eşinizle yaşamış olduğunuz zorlayıcı durum hem aile içerisindeki çatışmalar hem de size ve çocuklarınızı derinden etkileyebilir. Özellikle eşinizin, sizin ailenize ve çocuklarınıza karşı yaklaşımı duygusal sıkıntılar ve anlaşılamamazlıklara neden olabilir. Hayatta olan tek ebeveyniniz ile görüşmenize izin vermiyor oluşuda sizin için en zor olan noktalardan birisi olabilir.

Bu konuda size yardımcı olabileceğini düşündüğüm bazı noktalardan bahsetmeye çalışacağım.


Öncelikle düşüncelerinizi fark edebilmeli ve bu düşüncelere daha dengeli bir şekilde ele almaya çalışabilirsiniz.


Örneğin;

Eşim ailemle olan ilişkini zorlaştırıyor olabilir fakat bu durumu benim değiştirebilme şansım da mevcut. Annemle iletişim kurup kurmama kararı benim verebileceğim bir karardır. Kendim için çözüm yolları bulabilirim" gibi daha olumlu ve kendinizin daha iyi hissedecebileceği kararlar ve adımlar atabilmekte önemlidir. Eşinizle evli olduğunuz için tabi ki ortak kararlar almanız gerekmektedir fakat şu an alınan kararlar evlililiğiniz için alınan sizler için iyi olabilecek kararlar değilse bunları tartışmalı ve ortak bir karar almanız gerekmektedir.


Hissettiğiniz duyguları kabul etmekte burada önemli olan adımlardan bir tanesidir. Annenizi özlüyor olabilirsiniz, eşinizden anlayış bekleyebilir, eşinizin bağırması sizi öfkelendiriyor ve çocuklarınızla olan iletişimi sizi hayal kırıklığına uğratıyor olabilir bu yüzden bu duyguları kabul etmekte sizin için önemli olan bir diğer noktadır.


Eşinizle ilgili yaşamış olduğunuz iletişim problemlerini halletmeniz gerekmektedir. Bu yüzden eşinizle konuşmaya çalışabilir ve ne hissettiğinizi, ne düşündüğünüzü açık ve sakin bir dille ifade ederek sizi anlamasını isteyebilirsiniz.

Çocuklarınızında bu süreçten etkileniyor olması bir diğer önemli noktadır. Onların duygusal ihtiyaçlarına önem vermek, onlarla iletişim kurmak, sakin ve güvenli bir ortam sağlamak onlar için çok daha sağlıklı olacaktır.


Bu süreçte bir aile terapisti ile görüşebilir veya bireysel bir danışmanlık alabilirsiniz. Profesyonel bir destek almak yaşamış olduğunuz problemlerin çözümünde büyük bir etki sağlayacaktır.


Sağlıklı Günler Dilerim.


Psikolog Gönül Tanır Durmaz

Merhabalar,

Eşinizle yaşamış olduğunuz zorlayıcı durum hem aile içerisindeki çatışmalar hem de size ve çocuklarınızı derinden etkileyebilir. Özellikle eşinizin, sizin ailenize ve çocuklarınıza karşı yaklaşımı duygusal sıkıntılar ve anlaşılamamazlıklara neden olabilir. Hayatta olan tek ebeveyniniz ile görüşmenize izin vermiyor oluşuda sizin için en zor olan noktalardan birisi olabilir.

Bu konuda size yardımcı olabileceğini düşündüğüm bazı noktalardan bahsetmeye çalışacağım.


Öncelikle düşüncelerinizi fark edebilmeli ve bu düşüncelere daha dengeli bir şekilde ele almaya çalışabilirsiniz.


Örneğin;

Eşim ailemle olan ilişkini zorlaştırıyor olabilir fakat bu durumu benim değiştirebilme şansım da mevcut. Annemle iletişim kurup kurmama kararı benim verebileceğim bir karardır. Kendim için çözüm yolları bulabilirim" gibi daha olumlu ve kendinizin daha iyi hissedecebileceği kararlar ve adımlar atabilmekte önemlidir. Eşinizle evli olduğunuz için tabi ki ortak kararlar almanız gerekmektedir fakat şu an alınan kararlar evlililiğiniz için alınan sizler için iyi olabilecek kararlar değilse bunları tartışmalı ve ortak bir karar almanız gerekmektedir.


Hissettiğiniz duyguları kabul etmekte burada önemli olan adımlardan bir tanesidir. Annenizi özlüyor olabilirsiniz, eşinizden anlayış bekleyebilir, eşinizin bağırması sizi öfkelendiriyor ve çocuklarınızla olan iletişimi sizi hayal kırıklığına uğratıyor olabilir bu yüzden bu duyguları kabul etmekte sizin için önemli olan bir diğer noktadır.


Eşinizle ilgili yaşamış olduğunuz iletişim problemlerini halletmeniz gerekmektedir. Bu yüzden eşinizle konuşmaya çalışabilir ve ne hissettiğinizi, ne düşündüğünüzü açık ve sakin bir dille ifade ederek sizi anlamasını isteyebilirsiniz.

Çocuklarınızında bu süreçten etkileniyor olması bir diğer önemli noktadır. Onların duygusal ihtiyaçlarına önem vermek, onlarla iletişim kurmak, sakin ve güvenli bir ortam sağlamak onlar için çok daha sağlıklı olacaktır.


Bu süreçte bir aile terapisti ile görüşebilir veya bireysel bir danışmanlık alabilirsiniz. Profesyonel bir destek almak yaşamış olduğunuz problemlerin çözümünde büyük bir etki sağlayacaktır.


Sağlıklı Günler Dilerim.


Psikolog Gönül Tanır Durmaz

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Annem ve kendim ile olan bağlanma problemim?

Merhaba, ben Elizabeth. Yani en azından kendime öyle diyorum. Bir kitap karakteri, belki biliyorsunuzdur. Tabii bunun konumuzla ilgisi yok. (:Karşımda bir psikolog var diye hayal edip size kendimi anlatmak istiyorum. Siz de eğer müsait iseniz ve dilerseniz ; beni yorumlayabilirsiniz. Ben 6 kişilik bir ailede büyüdüm. Annem, babam ve 4 kız kardeşiz. 2. Çocuğum ben. Küçüklükten beri annem ile bağlanma durumum biraz değişik. Kaygılı bağlanma gibi yani. 22 yaşındayım ve annem bir kaç günlüğüne şehir dışına çıksa kendimi çok kötü hissediyorum. Hatta şehir içinde bile , 1 gün başka bir akrabamızdakalmak istese( örneğin annesi, ananemde); yine karnıma sancılar giriyor ve o gün çok mutsuz oluyorum. Bunu kendime hatırlattıklça aşmaya çalışıyorum. "Sen kaç yaşına geldin, ne bu kaygı" gibisinden kendime sorular yönelttip duruyorum. Bir başka sorun ise, gerçeği ilki ile biraz alakalı bir durum. Bundan yaklaşık 2 sene önce, annem ile kahvaltı ederken; annemin boğazına toz biber kaçmıştı. ++ Çok fazla öksürüyordu, kardeşlerim normal bir şekilde karşılarken ( ki bu normal bir şey, çünkü bir lokma değil, bir toz kaçmış) benim bacaklarım titriyor, sesim kısılıyor, annem nereye gitse oraya gidiyordum. Ve bu 2 senedir ben ağzıma acı biber, toz biber sürmedim. Nefret ettin ondan. İlk zamanlar sofraya bile koydurmadım. Anneme izin vermedim yemesine. ( şu aralar çok karışmıyorum)Şu anda yanımda herhangi birisi yemek yerken öksürse, ellerimle kulaklarımı kapatıyorum ve gözlerimi yumuyorum. Son olarak çok oldu ama şunu da belirtmek istiyorum. Ben kendimi hep yetersiz hissediyorum. Yani işe gitmediğim zaman, okula gitmediğim zaman ; evde oturamıyorum, gün içerisinde yatamıyorum. Hep kalkıp bişey yapmam gerekiyor diyorum. Örneğin ders çalışmak, ne bileyim; mesela film izlerken bile alt yazısız izliyorum yabancı dilleri. Sırf o saatlerim boş geçmesin, dilimi geliştirim diye film bile doğru düzgün izleyemiyorum. Ha bir de , eskisi kadar kitap okuyamıyorum. Yani aslında eskisinden daha çok okuma isteği var ama bir yerde sabit kalamıyorum. 20 sayfa okuduktan sonra başka bir işe girişmem lazım diye düşünüp yarıda bırakıyorum. Şimdilik bu kadar, biraz uzun oldu ama yorumunuzu bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim💗