Aile

Eşimin ailesi, ailemle görüşmemi yasakladı

Gizli Kullanıcı11 Eylül 2024 10:57

Babam vefat etti ve annemin kardeşleri çok uzakta olduğu için kimsesi olmadığı için komşumuzla evlendi ben evliyim ve hamileyim eşimin ailesi ailemle görüşmemi yasakladı ve annemin evliliğine kimisi destek olurken kimiside çok kötü tepkiler veriyor beni arayıp geçmiş olsun başınıza böyle bir olay gelmiş diyenler oluyor psikolojim çok etkilendi ve kimseyle konuşmak istemiyorum olumsuz bir yanıt alınca hastalanıyorum yemek yiyemez hale geliyorum

Bu soru 23 Eylül 2024 18:52 tarihinde Uzman Psikolog Berfin Kübra Sönmez tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selamlar sevgili danışan, öncelikle yaşamı olduğunuz kayıp ruh halinizi önemli ölçüde etkilemiş olmalı. Bunun üzerine annenizin evlenmesi, sizin hamile olmanız, eşinizin ailesinin gösterdiği tepki yaşamı olduklarınız tümüyle karmaşık bir süreç. Bu konuda hissettiğiniz olumsuz duygular için kendinizi yargılamamalısınız. Yaşadığınız tüm duyguların bu sürecin doğal bir parçası olduğunu unutmayın.


Hamile olmanız, hormonal olarak bu süreci daha yoğun ve duygusal algılamanıza yol açıyor olabilir. Bu konuda yükleriniz artmış durumda. Fiziksel açıdan bebeğin ve sizin sağlığınız için bu süreci hekiminizle iş birliği içinde yönetmekte fayda var. Doktorunuza da bu duygusal süreçlerin zorluğundan bahsederseniz vereceği tavsiyeler olacaktır.


Hissetmiş olduğunuz duyguları anlamak önemlidir. Babanızın vefatından sonra yaşadığınız yas sürecini atlatıp atlatmadığınızı bilmiyorum. Bu süreç kişiden kişiye değişebilir. Ancak kendinizi kötü hissettiğinizde bu hissinizin normal olduğunu unutmayın. Duygularınıza fırsat verin. Duygularınızı bastırmak psikolojik olarak sizin için zorlayıcı olabilir. Bir günlük tutmak , duygularınızı aktarmak ve neler hissetmiş olduğunuzu gözlemlemek için güzel bir yoldur. Bunu deneyebilirsiniz.


Eşinizin ailesinin sizi ailenizle görüşmek istememesi sizin üzerinizde oldukça baskı yaratıcı ve kötü hisler yaratan bir durum olmuş olmalı. Bu tür durumlarda arkadaş ve aile üyeleriyle konuşmak , fikir alışverişi yapmak iyi olabilir. Bu süreci yönetebilmek için eşiniz ve eşinizin ailesiyle yapıcı bir konuşma yapmak işe yarayabilir. Onların kaygılarını anladığınızı ancak bu durumun sizi olumsuz etkilediğini dile getirebilirsiniz. Sizi dünyaya getiren insanla görüşmek istediğinizi bu konu için ortak bir yol bulmak istediğinizi söyleyebilirsiniz. Özellikle bu süreçte eşinizin yanınızda olmasını , hislerinizi ve isteklerinizi içtenlik ve dürüstlükle anlatmalısınız.


Hamilelik sürecinde bedensel ve zihinsel olarak kendinize iyi bakmalısınız. Uyku, egzersiz ve beslenme düzeni oluşturmalısınız. Beden sağlığınıza iyi geleceği gibi meditatif aktiviteler zihninizede iyi gelebilir. Yoga,meditasyon,hamile pilatesi gibi egzersizler düşüncelerinizi ve duygularınızı daha iyi anlamak ve hafifleşmek için faydalı olabilir.


Bu süreci tek başınıza yönetmek zorlayıcı olabilir. Zaman ve sabır gerektiren bir süreçtir. Kendinizi anlamak, duygularınızı yönetmek, kayıp sürecinizi atlatmak, sistematik bir yol haritası oluşturmak için bir terapistten destek isteyebilirsiniz.


Kendinize şefkatli yaklaşmayı unutmayın. Umarım cevabım faydalı olmuştur.


Sevgiyle kalın.


Uzm.Psk. Berfin Sönmez

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Eşim yaklaşık 6 yıldır kumar bağımlısı

Merhabalar, 16 yıllık evliyim. İki çocuk annesiyim. Eşim yaklaşık 6 yıldır kumar bağımlısı ben 4 yıldır falan biliyorum. Yaklaşık diyorum çünkü kendisini çok iyi gizler öncesi sonrasını bilmiyorum. Öğrendiğimden beri destek olmaya çalıştım ilk 2 yıl kendi ailem ve onun ailesi dahil kimse bilmedi. Kıt kanaat geçindik ama neden demedim hiç. Sonra borçlar arttı ailesine söyledim bi kaç seferde onlar halletti. Uzmandan Destek aldı devam etti. Bırakamadı. Uzmanlar dediki siz çok destek olmuşsunuz özellikle siz ,size çok güvenmiş tekrarlar dedi. Ve tekrarladı. Sonra ben güvenini sarstım bosanalım dedim şok oldu. Yapmıyacğını söyledi. Vazgeçtim boşanmaktan. Bana uzmanın biri dediki neden boşanmıyorsun. Bende dedimki ilerde düzelecekse o güzel günleri birlikte yaşayalım "aile"olarak dedim. Ama soğudum aslında güvenim kalmadı. Bu arada artık boş durmamaya başladım. Sertifika falan aldım iş hayatına atıldım. Sonra üniversite okumaya başladım. Bildiğim gördüğüm sınavlara girdim. Kendime ve çocuklara yetmeye çalışıyorum sanırım eşim de bunları gördükçe umudunu kesiyor benden. Başarılı oldukça tedirgin oluyor ama yine aynı şeyleri yapmaya başlamış. Telefonun da gördüm yine. Bu sefer tepkisiz kaldım ne kendisine ne başkasına söyleyemedim çünkü umudumu yitirdim ona karşı, kendisi istemedikçe birinin çabasıyla olmayacağını, geç de olsa anladım. aslında çok iyi bir insan neden nasıl yaptı bilmiyorum. Aslında beni sevdiğini de düşünüyorum. Ve buna rağmen beni çok suçlar, konuşmam onun yanında sürekli yanlış anlar beni. Bu sefer konuşmuyorum diye kızar. Sanırım suçlu olduğu için kendisini suçlu hissediyor ve benim ona suçlayıcı davrandığımı düşünüyor. Ama öyle değil normal de kadınlar dırdır eder. Ben ona bildiğim süre boyunca, çok büyük kavgalar hariç hiç suçlamadım. Oda 2 yada 3dür. Hatta o zamanlar dedi ki böyle konuş benimle. Ben konuşmam suçlayamam birini. Hatadır der geçerim. İnsan hata yapar ama 3. den sonrası hata değildir aslında. .. Farkındayım bi evlilik kalmadı. Mutsuzum. .. Çocuklar için boşanmak da istemiyorum. Ne çözüm önerirsiniz?

Aile

Eşimle sürekli zıtlaşma halindeyiz bunu nasıl aşarız?

Eşimin yaptığı herhangi bir hata konusunda konuşmaya kalkınca bana kızıyor, konuyu konuşmak istediğimde konuşmak istemiyor, üstünü kapatıyor benim sinirim de o anlayana kadar geçiyor ama içimde kalıyor. Yavaş yavaş duygularımı yitirmeye başladım artık onu hiç görmek ya da bir konuyu tartışmak istemiyorum. Her konuda önceliği kendisi, bir kızımız var ama ne bana ne kızımıza öncelik veriyor, ya telefonda ya da arkadaşlarıyla buluşmaya gidiyor. Onlara kolayca vakit ayırdığını, bizle bir şey yapmasını istediğimde ertelediğini ya da yapmak istemediğini söylediğimde suçlu beni görüyor, ne yapıcaz ki diyerek yine konuyu kapatıyor. Maddi durumunun olmadığını öne sürüyor ama kendine para harcamaktan çekinmiyor. Ben de maddi konuda dikkat eden bir insanım ama çocuk dolayısı ile çalışamadığımdan ister istemez onun maaşıyla hareket ediyoruz. Bu süreçte de bana kira ve borçları ödemek için para veriyor sadece. Sosyal hayatımız yok. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum artık bu durum beni bunaltmaya başladı. Maddi konular çok önemli olmasa bile en azından vakit ayırmasını beni dinlemesini istiyorum onları da yapmak ona zor geliyor gibi hissediyorum. Ben konuştukça beni iğneleyici laflar kullanarak ağlattı 2 saate yakın ağladım ama dönüp de bakmadı bile bana. Sonraki gün özür dilese de o özür benim için pek bir şey ifade etmedi. Şu an sadece ondan uzak durmak istiyorum. Yanımda oldukça duygularıma zarar verdiğini hissediyorum aynı zamanda seviyorum ama artık öfkem sevgimin önüne geçmeye başladı. ..