Aile

Eşimin ailesi her şeye karışıyor

Gizli Kullanıcı16 Eylül 2024 09:48

Hocam merhaba 7 yıllık evliyim eşimin ailesiyle yıllardır sorun yaşıyoruz sanki evimizin içinde bizimle yaşıyor gibi herşeye karışıyorlar en sonunda tartıştım kayınvalidem çıkıp evine gitti eşimde ardından eşyalarını toplayıp gitmeye kalktı ama gitmedi benim güvenim bitti fakat heran gidecek gibi hissediyorum hiçbir şey eskisi gibi değil çok güvenim kırıldı çok mutsuzum o günden sonra evli gibi değil ev arkadaşı gibi görüyorum onu iki çocuklarım var boşanmak istiyorum fakat ekonomik olarak hazır değilim, annesini de bir daha görmek istemiyorum sürekli aşağılayıcı alaycı bir tavırla yaklaşıyorlar bana eşim arada kalıyor sessizliğini koruyor yıllardır onun sessizligi durumu buraya kadar getirdi, sanki ben suçluyum gibi davranışlari var konuştuk fakat sebep sonuç ilişkisi yok yüzeysel geçiştirici konuşuyor konu kapandı tamam vs gibi

Kış tatili planlıyor fakat onunla hiçbir şey yapmak istemiyorum çünkü henüz konu konuşulup bir sonuca bağlanmış değil çok üzgün ve kırgınım

Bu soru 22 Eylül 2024 19:59 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba sevgili danışan, yaşadığınız durumu anladığımı belirtmek isterim. Sizin için oldukça zorlayıcı ve yıkıcı bir süreç geçiriyorsunuz. Evlilik içinde bu tür güven problemlerini sıkça görebiliyoruz. Ailelerin dahil olduğu durumlarda ve sınırlılıkların belirlememesi ile ciddi problemler yaşanabiliyor.

Sizin hissettiğiniz duygular, kırgınlık ve üzüntü oldukça anlaşılır. Eşinizin olaylara sessiz kalması ve bu konu konuşulurken ki tutumları sizde derin yaralar açmış.

Boşanma sürecinin ekonomik koşullar sebebiyle askıda kalmasını anlıyorum. Mevcut ekonomik oldukça zorlayıcı fakat bunun dışında çözümler geliştirmek de olasıdır.

Eşinizle daha yapıcı ve derin bir konuşma başlatmayı deneyebilirsiniz. Konuşmalarınız yüzeysel olduğundan bahsetmişsiniz bu anlamda eşinizle konuşurken duygularınızdan bahsetmenizi isteyeceğim. Ondan beklentilerinizi ve neler hissettiğinizi net şekilde ifade etmek önemlidir.

Kış tatili için bir plan yapıldığından fakat size iyi gelmeyeceğinden bahsetmişsiniz. Bu süreçte tatilden keyif almayacağınızı düşünmek oldukça normal. Çözüm sağlamadan bir tatil planı sizi zorlayabilir.

Öncelikle kendi duygularımızı anlamak sonra karşı tarafa aktarmak gerekir. Sonrasında nasıl ilerleneceği hakkında karar vermeniz önemlidir.

Sürecinizde kendinizi suçlu hissetmemeniz ve duygularınıza önem vermeniz çok kıymetlidir. Duygularınızı analiz ettikten sonra bir karar aşaması sizi beklemekte. Sizi neyin mutlu edeceğine siz karar verebilir, ona göre adımlar atabilirsiniz.

Bu sürecinizde yalnız olmadığınızı bilmenizi isterim. Aynı zamanda sürecinizi iyi yönetebilmeniz ve doğru adımları atabilmeniz için bir psikologdan bireysel terapi almanızı önerebilir veya eşinizle katılabileceğiniz bir evlilik terapisinin size iyi gelebileceğini söyleyebilirim.

Unutmamalısınız ki sizin sağlığınız önemli, kendinize iyi bakmanız dileğimle. Hoşça kalın..

Sevgilerle, Psikolog İrem Bor.


Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Doğumdan sonra psikolojik olarak kendimi iyi hissetmiyorum

Çok isteyerek hamile kalmadım eşim ısrarla baba olmak istediğini söyledi. Hamileyken geri donusu olmayan yola girdim ve psikolojik olarak çok üzgündüm. Bebeğime bir hissim yoktu. Sigara icen birisiyim sigarayi bile birakmamistim. Calisma ortamimda arkadaslarim toleransliydi ama basimdaki sefim beni yildirmaya calisiyordu. Hamile demeden ustume yukleniyordu ve oradaki herkes halime aciyordu. Raporumu 37 haftaya kadar uzattim fakat 32de git diye tutturmustu. Neyse ben bir sekil calistim izne ayrildim ve evde durmak bana cok tuhaf geldi çünkü 5 senedir calisiyordum. Doguma girdim ciktim fakat bir anda icimdeki ses bebegi birak git dedi ve hastanede birakip ciktim disari. Esime ayrilmak istediğimi ve cocugu alip gitmesini sifirdan bir hayat istedigimi soyledim. Esim birakmadi ailem ve esim beni kendime getirmeye calisti ama bebegi lohusaligimda hic kabullenemedim annelik hissim olmadi bebegimde beni cok istemiyordu. Sutum 3 gun sonra geldi o ara annemin herkesi arayip sutu yok kizimin dedi sozde cozum ariyormus ama yapma dedikce benden gizli yapmaya devam etti afedersiniz salak yerine koydu. Zaten stres icindeyim ustume geldikce geldiler. Annem calisiyordu izni bitti eve dondu kaynanama soyledi birazda sen dur diye kaynanam calismiyor. Keske gelmeseydi. Her dakika bebek mizildansa bile bu cocugu emzir diyordu. Emdikten sonra kucagimdan çekip hadi sen ev isine bak ben oğlumla durucam diyordu. Bebek ufacik aglasin yine beni cagirsin hadi meme ver derdi. 3 gun filan durdu sen bize gel dedi gittim yine ha bire bebek mememde. Evdeki herkes gule oynaya balkon sefasi yaparken ben o sicaklarda odaya kapanmis bebek emziriyordum. Yatalak hastadan tek farkim memem acikti. O kadar emzirmekten nefret ettim ki insallah sutum kesilirde mamaya gecerim insana donerim dedim. Her yedigime yasak diyorlardi, sevmediğim seyleri bebek icin yiyeceksin diyorlardi sigarayida birakamadim gizli sakli sigaraya devam ettim eger icmesem stresim artiyordu. Herkesin her dedigi gozume batiyordu herkesle kavga eder olmustum ve ısrarla esime ben bebegide senide istemiyorum dedim. Kaynanamda senden anne olmaz cocuk esirgemeye ver benim kizim senden daha iyi bakar o kadar cocugu olduguna rağmen dedi ve o an lohusalik filan degil ciddi anlamda cok sinirlendim. Esime soyleyip eve geçtik dedim ev piste olsa yemekte yapamasakta ben evde kalmak istiyorum. Esim bebegi istemiyorum diye korktu ama bebege evde kesinlikle zarar vermedim. Basbasa kaldikca bebegimle bag oluşmaya basladi ama stresim hic gecmedi. Kaynanamla normalde aram cok iyiydi ama cocuk olduktan sonra ustume gelmeye basladi. Bebegim 3 aylikken israrla memeyi reddetti ac kalma korkusuna mama verdim ve bebegim memeyi tamamen kendisi birakti ne kadar zorlasamda cok agladi istemedi. Bir sure sonra sutum kesildi. Kaynanamda cocuga annen kasten memeden kesti seni degil mi dedi. Kaynanam sürekli beni asagilamaya, anneligimi kucuk gormeye basladi. Sürekli benim dedigimi yapacaksin sen bilmezsin der durur. En son gordugunde bebegim 9 aylikti bebegime tuz neden vermiyorsun diye sordu bende sagligi için zararli dedim. Niye ben verdim dedi en son dayanamadim cocuklarin demek ki ondan boyle dedim. Begenmiyorsan oglumu geri ver dedi, al simdi gotur dedim. Bir de cocuguma surekli annem der benden bahsederken adimi soyler. Bebege ha bire beni kotuler yok . .. (ismim) seni birakmisti yok . .. (ismim) sana meme veremedi gibi. Anneeem . .. (ismim) seni hasta mi etti der mesela. Annem demesinden israrla nefrey ediyorum farketti simdide annecim demeye basladi. Esime soyledim artik bayram seyran olmadikca Kaynanama kesinlikle gitmiyorum telefonumdan sosyal medyamdan hep engelledim. Tum sulalesini engelledim hatta. Bebegimle iletisimimde bir problem yok ama kaynanam cok yaraliyor beni ve onu her gordugumde aklima o gunlerim geliyor. Bebegim icin herseyi ince ince dusunerek yaparim tek basima bakiyorum babasi bile gece uyaniyor diye odasini ayirdi şimdi uyanmiyor ama kocami odadan kovdum zor gunde yoksan uyudugunda da gelme diye bu arada bebegim simdi bir yasinda. Kaynanama inanilmaz kin besliyorum. Gorumcemde sorunlu ama kinim yok o da cok sacmalar ama ben onu tanidim taniyali manyak. Esime olaylar ilk basladiginda soyledim ciddiye almadi sonradan git konus dedim hala aracilik yapmaz benim ustume atar. Ailesine bir sey soyleyemez ama bana rahatlikla soyler. Zaten evle alakali herseyide ben yaparim kocam sadece para kazanan kisim. Bir de ben istifa etmek zorunda kaldim kaynanam bakarim dedi sonrada sen ne bicim annesin cocugun senden nefret eder dedi bahaneye bak. Mesela gezmeyi cok özlemiştim kaynanam bana dedi ki bundan sonra sadece evin kocan bebegin var evden cikamayacaksin hayatin bitti kabul et dedi birazda emzirmekten nefret o yuzden ettim. Neden bilmiyorum ama emziren birisini gorunce ve lohusa gorunce midem bulanip tiksiniyorim ya da kiskaniyor muyum bilmiyorum simdi annem çalışsa da izin gunlerinde oglumu alir kocanla gez der kaynanamda onun pesinde dolanmami ister kendi kizi eve kapanip tek cocuk bakti calismiyor sanirim benimde oyle olmami istiyor benden gizli tv filan izletmeye calisiuor senin sozundegil benim sozum gecer der gibi. Kaynanam ayda bir gormeye basladi bebegim 6 aylik olduktan sonra 3 ayda bir gormeye basladi ama benim icin uzak durmasi daha iyi cunku het yanima geldiginde beni eziyor esimde susuyor. Esimde gelmis git anneme saril arani duzelt diyor dedim anneni allah affetsin. Annesi demek lohusaligim demek. Benim annemler kendilerini yirtarken o anca elestirdi. Annemler bebege maddi manevi destek oluyorlar ama kaynanam hic olmadi utanmasa tek maasli halimizle bizden para isteyecek. Annemler bir de boyle yardim ettigi icin ici cok rahat evde oturuyormus ama diger kizinin cocuklairnida gunde 3 kez arar. Beni arayıp sormasin esim gorussun torunlarinida gotursun ama ben gormeyim. Esimde israrla abarttigimi ve güzel olmami istiyor. Bebegimle ilişkimi 6 aydan sonra düzelttim kaynanam hep kotu anneyim gibi konuştuğu icin bana yardim etmek isteyen herkesi reddediyordum beceriksiz hissediyordum. Daha dusunsem neler cikar.