Eşimin ailesinin bana yaptıklarına karşı nasıl davranmalıyım kendimi mutlu etmek için ne yapmalıyım kaygımı nasıl yenebilirim kendi ailemle aramdaki sorunları düşünceleri nasıl zararsız şekilde atlatabilirim

Mrb ben 25 yasında 2 yıldır evli bayanım küçük yaşta annemi kaybettim. Eşimin ailesi bize evlenirken hiç yardım etmedi beni hiç istemediler ama ben elimden gelen iyiligi yaptım eşimin hatrı için kalplerini kırcak hiçbi kötü kelime sölemedim onlar evlat ayırdımı yapıyolar eşimle beni dışladılar bize hiçbişe yapmadılar ne dügün ne nişan ne kına ne esya ne takı ama eşimin kardeşleri olsun anne baba olsun öteki uzman olan oglanın nişanınıda kız istemesinide yaptılar onlara yaptıklarını gördükçe bize yaptıkları haksızlıga gelemiyorum ilk geldigim zamanlarda benimle hiç konuşmadılar bana iftira attılar eşim bacagından rahatsızdı hastalık bulastırmısım diye saga sola yaydılar dolandırıcı dediler gene kötü günlerinde yanında oldum inek koyun gütmeyi bilmem yardım ettim beraber ahır yapılcak dediler 1 ay boyunca eşimle birlikte calıstık sırtımıza yagmur yagdı tarlada kaynanama yardım ettim elimden geleni yaptım ama onlar bni dışladılar eşimin olmadıgı yerde bana laf sokmaya calıstılar sonra ben arama mesafe koydum bu nişan muhabetleri olunca konusmadım gitmedim işleri düşünce esimin abisi babasi annesi bacıları arıyo işleri düşmeyince eşime siktiri çekiyolar bende eşime diyorumki gitme hem bedenen kendi eziliyor hemde bi tepkisi olsunki kıymetini anlasınlar istiyorum ama eşim onlar cagırınca hemen gidiyor söylüyorum bize yapılanı anlatmaya çalışıyorum beni anladıgını sölüyor ama anlamıyor bide bu sorunu etrafımızdaki insanlara anlatıgımozda haksızlga ugradıgımızı bilmelerine ragmen işte bana onlar sana taş atıyosa sen ekmek at diyolar onlar bana kötü davrancak ben neden alltan alıcam elimden geleni yapmışım hiçbişey olmamış gibi davranamıyorum onların yaptıklarını unutamıyorum ansızın durdugum yerde aklıma geliyor eşime söledigimde konuyu kapat diyor beni dinlemeyince kendimi çok yalnız hissediyorum gurbetteym ne komsum var ne arkdasım kimseye anlatamıyorum gidecek yerimde yok eşim diyoki beni annem baglıyo o boynumu büküyo diyor onun için gidiyorum diyor acaba benim annem yok ya o duyguyu bilmedigimdenmi eşime çok tepki gösteriyorum ona nası yaklaşmalıyım ?

Bide eşimin ailesine ben bayramda ellerini öpmeye gitmedim eşimle haber salmış kaynanam kayınbabam sözde demişki arabayı gönderim gelsin elimi öpsün onu affedicem diger gelinimden farkı yok demiş eşimde bana gidelim seni savunucam dedi gene gitmedim ben affedilcek bişe yapmadım her gittigmde ya laf sokuyolar ya küfür duyuyorum zaten istenmiyorum görümcelerim kaynanam o evin içindekiler vardımda benimle konuşmıyolar iyi davranmaya çalışıyom olmıyo kaynanam o nişanlanan kayınımin nişanlısıyla tlfnda sürekli görüşüyolar görümcelerimde aynı bana gelince bende kaynanamın numarası bile yok ama eşime gelinimi özlüyorum yazın getir diyo tarla tapan işi var ya iş çok görümcelerim kayınbabam kayınım yaylaya gidiyor kendi köyde tek kalıyor ondan eşime karını getir diyo ben bunlara hizmetçimi geldim onların yanına gitmelimiyim bunlarla nası mücadele edicem ?

Bu durumda onlara nası davranmalıyım lütfen bana yardım edin.

İkinci promblemim olarak ben çok takıntılı biriyim ama elimde degil kendimi düşüncelerimi durduramıyorum herkes geliyor sorununu bana anlatıyor babam var gözü görmüyor görme engelli o bana anlatıyo ablam var eşinden boşandı 3 kızı var kendine liseden arkdası vardı o da boşanmış onun da 2 tane cocugu var evlenmeyi düşünüyor bn diyom içimden acaba cocuklar anlasabilcekmi biraz tasınmaz malımız var ilerde paylaşmada sıkıntı olurmu diye düşünmkten kendimi alamıyorum ablam var sıkıntısını bana anlatıyor birgün bile bana sormadı bugün kardeşm ne yedin acmısın eşin sana kötü davranıyomu demedi ama beni paracıl bencil olarak insanlara göstermeye çalışıyor ona nasıl yaklasmalıyım.

Önceden en ufak şeylerden mutlu olabiliyordum şimdi olamıyorum kendimi olumlu düşünmeye zorluyorum kendime soruyorum neyden mutlu olurum kendimi nası mutlu edebilirim ama soruma kendim bile cevap veremiyorum tıkanıyorum kendimi o kadar kalabalıgın içinde yalnız karanlıkta kalmış gibi hissediyorum sürekli onların bana yaptıkları aklıma geliyor otırıyor aglıyorum ne dışarı cıkasım geliyor gittimiz yer sadece zincir market cünkü gidecek yerim bile yok boguluyorum kendimi kaybetmişim gibi hissediyorum kendimi mutlu etmek için neler yapabilirim cevaplarsanız sevnirim .🙂