Eşimin tavrı

Merhaba,

Uzaktasınız, alışageldiğiniz aile desteğinizden uzakta, üzerine bir de böyle hassas geçen bir olay eklenince, bazı şeyler daha ağır gelebiliyor insana.

Abiniz ve anneniz evinize geldiğinde, eşinizin onlara karşı daha mesafeli, ya da daha az ilgili olması, zaten hassas olduğunuz bir anda, sanırım içinizde bazı eksiklerin, belki de 'kendi ailemin yanında da güvende hissetmeye ihtiyacım var' duygusunun iyice görünür olmasına sebep olmuş gibi... Diğer yandan eşinizin ailesine karşı olan davranışıyla kendi ailenize yaklaşımını ister istemez karşılaştırmanız da çok doğal gibi geldi bana. Böyle durumlarda insan "Acaba ben ya da ailem yeterince önemli değil miyiz?" gibi sarsıcı düşüncelere kapılabiliyor.

Kendinizi yalnız hissetmek, kalabalık bir evin içinde dahi olsanız oldukça can yakıcı bir his olabiliyor. Hele ki gurbette olmak... O yabancılık hissi, çevrede tanıdık bir yüz olmaması ve güvenli alan arayışı, insanı çok daha hassas ve kırılgan yapabiliyor. Kimi zaman küçük gibi görünen bir davranış, bastırmaya çalıştığınız o özleme veya yalnızlık duygusuna, adeta tuz basabiliyor.

Bahsettiklerinizden anladığım kadarıyla, duygularınızı ifade ettiğinizde karşılık görmemiş olmanız ve hatta eşinizin sinirlenmiş olması, sanırım sizi en çok yaralayan taraf olmuş. Belki de şöyle bir ihtiyacı vardı içinizde: "Eşim beni anlasın, bana biraz daha duyarlı davransın, hislerimi hafife almasın." Bunları göremediğinizde de, o içsel ağrıyı bastırmak zorlaşıyor, değil mi?

Gurbet hayatında bir yandan ayakta kalmaya çalışırken, bir yandan evlilikte netleşmeyen meselelerle uğraşmak fazlasıyla yorucu olabilir. Düşünüyorum da, bazen bu gibi çatışmaların kaynağı, tarafların kendi aile kültürlerinden getirdikleri alışkanlıklar, beklentiler, hatta örf ve adetlerle ilgili olabiliyor. Eşiniz, kendi ailesine gösterdiği ilgiyi sizi kıyaslama unsuru olarak görmemiş olabilir; ama sizin gözünüzde bu ciddi bir kırılma yaratmış.

Belki de önce, hissettiklerinizi, suçlamadan, sadece yaşadığınız duygusal zorluğu paylaşan bir dille yeniden anlatmayı deneyebilirsiniz. Mesela, "Benim için ailem gurbeti biraz daha katlanılır kılıyordu, onların yanında sana yaslanabilmeyi istemiştim. Çok kırgın ve yalnız hissediyorum," demek gibi... Bazen kişiler arası iletişimde beklentileri ve hisleri net şekilde göstermek, yeni bir farkındalık yaratabiliyor. Belki ilk anda anlamakta zorlanabilir; ama zamanla bu bakış açısını geliştirebilir.

Bu noktada, kendinizi biraz toparlamak için küçük bir egzersiz önerebilirim: Günde beş dakikalığına nefesinize odaklanıp, o gün hissedip bastırdığınız duyguları içinizden birer birer fark etmeye çalışın. Onlara isim takmak işe yarayabiliyor: "Şu an içimde kırgınlık var. Bir de özlem var. Bir de yalnızlık var." Diye iç sesinizle konuşursanız, duygular biraz daha akışkan hâle gelebilir. 😊

İsterseniz başka benzer durumlarda neler hissettiğinizi veya bu konuyla ilgili aklınızdan geçenleri de seans içerisinde konuşabiliriz. Sizi daha yakından anlamak isterim.