Eşimle anlaşamıyoruz ne yapmalıyım?
Merhaba. Eşimle üniversiteden beri tanışmamıza rağmen evlendiğimiz 7 senenin çoğu zamanı anlaşamıyoruz. Eşimin ailesi ve akrabaları bana laf sokuyor ve ben bu laflara cevap veremiyor ve evde eşime anlatıyorum ama eşim hemen onları savunmaya geçiyor. Kendimi bu evde yalnız hissediyorum. Daha önce beraber piskoloğa da gittik işe yaramadı. Hep beni suçlu buluyor. Ne yapmalıyım? 2 yaşında bir çocuğumuz var ve o da kavgalarımıza şahit oluyor. Kaynanamın bana laf sokmasını asla kabul etmiyor ve ben yalan söylüyorum gibi davranıyor. Ne yapmalıyım?
Bu soru 23 Ocak 2025 12:47 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar Sevgili Danışan,
Yaşadığınız durum sizin için zorlayıcı olan bir süreçten geçtiğinizi gösteriyor. Öncelikle bu durumu açıkça dile getirdiğiniz için teşekkür ederek cümlelerime başlamak istiyorum. Böyle durumlarda yalnız olmadığınızı ve bu durumun çözülebileceğini bilmek önemlidir. Birlikte, bu durumda neler yapabilirsiniz daha detaylı bakalım isterim.
Eşinizle iletişimde yaşanan temel sorunlardan biri, kendinizi yeterince duyuramadığınızı hissetmeniz gibi görünüyor. Ancak bu tür sorunlarda karşılıklı suçlama yerine, duygularınızı ve ihtiyaçlarınızı “ben” diliyle ifade etmek faydalı olabilir.
Örneğin:“Ailenin bana söyledikleri beni üzüyor ve desteklenmediğimi hissettiriyor. Bu durum beni yalnız bırakılmış hissettiriyor.” gibi cümleler kurmak suçlama içermez ve savunmaya geçilmesini önleyebilir.
Eşinizin ailesiyle ilgili tutumu, sizinle aynı şekilde görmediği için savunma odaklı olabilir. Onun açısından durumları anlamaya çalışarak bir orta nokta bulmanız önemli. Ona şu tür bir yaklaşım deneyebilirsiniz:
“Beni anlamadığını düşündüğümde aramızdaki bu bağın zayıfladığını hissediyorum. Birlikte bir çözüm yolu bulabilir miyiz?”
Kayınvalidenizin söyledikleri karşısında sessiz kalmanızın sizi daha fazla öfkelendirdiğini anlıyorum. Bu noktada, sınır koymak çok önemlidir. Ancak bunu doğrudan çatışma yaratacak şekilde değil, kendinizi koruyacak bir şekilde yapabilirsiniz.
Örneğin: Kayınvalideniz bir şey söylediğinde, onu nazikçe ama net bir şekilde durdurabilirsiniz: “Bu konuda böyle düşündüğünüzü anlıyorum, ama ben farklı hissediyorum.”
2 yaşındaki çocuğunuzun kavgalarınıza şahit olması, hem sizin hem eşiniz için bir kırmızı alarm gibi olmalı. Araştırmalar, çocukların bu tür durumlarda duygusal olarak etkilendiğini gösteriyor.
Bu yüzden eşinizle şu konuda ortak bir karara varmaya çalışabilirsiniz: “Aramızdaki sorunları çözmek önemli ama bunu çocuğumuzun önünde tartışmadan yapmaya ne dersin?” Bu gibi cümleler eşinize hem çocuğunuzun sağlığını önemsediğinizi hem de sorunları çözme niyetinde olduğunuzu gösterebilir.
Daha önce çift terapisine gitmiş olmanız ve bunun işe yaramadığını düşünmeniz anlaşılır size bir hayal kırıklığı yaratmış olabilir. Ancak her psikolog farklı yöntemler uygular ve terapi süreci, bazen uzun bir yolculuk gerektirir. Belki de bu kez başka bir psikolog ya da farklı bir yöntem size daha iyi gelebilir.
Evlilikte karşılıklı çaba ve uyum çok önemli, ancak eşiniz bu noktada size destek olmuyorsa, kendi sınırlarınızı ve ne kadar tahammül edebileceğinizi gözden geçirmeniz gerekebilir.
Şu soruları kendinize sormayı deneyebilirsiniz:
Bu evlilikte benim için öncelikli olan ne?
Hangi sınırları korumak, benim duygusal sağlığım için önemli?
Bu evlilikte çocuğum için nasıl bir ortam oluşturmak istiyorum?
Yalnız hissettiğiniz bir evlilikte çabalamak, enerjinizi tüketebilir. Ancak bu süreçte hem kendinize hem de çocuğunuza iyi bakmayı önceliğiniz olmalıdır. Eşinizle sağlıklı bir iletişim kuramazsanız, bireysel bir terapi desteği almanız da duygularınızı daha iyi yönetmenizde ve yol haritasını belirlemenizde de yardımcı olacaktır.
Unutmayın ki bu tür durumların üstesinden gelebilmek için atacağınız her küçük adım oldukça kıymetli. Kendinize ve sürece biraz zaman tanımalısınız. Hoşça kalın…
Sevgiyle,
Psikolog İrem Bor