Aile

Eşimle olan kavgalarımda hata mı yapıyorum?

Gizli Kullanıcı13 Eylül 2024 01:21

Merhaba ismim fatma, 28 yaşındayım. 3 yıllık evliyim. 2 yaşında bir kızım var. Eşimle evlendiğimizden beri bana karşı yalanları ve ailesine karşı beni korumadığı için büyük kavgalar ediyoruz. Her kavgamız onun bana bu tür yanlışları yüzünden çıkıyor. Ben ona hiç yalan söylemedim ve hep arkasında duruyorum. Ama kötü bir yanım var ben çoğu kavgada eşimi evden kovuyorum, sonra bir şekilde barışıyoruz, ikimizde evliliğimiz boyunca çok bedel ödedik, maddi manevi çok fazla sorun yaşadık ama hep el ele verip ayağa kalktık.

Aslında çok güçlü bi bağımız var. Eşim çoğu hatasını huyunu düzeltti ama 3 gün önce bi escort'u aramış olduğunu yakaladım ve telefon çalar çalmaz pişman olup kapattığını söyledi. O an beynimden vurulmuşa döndüm ve "bunu silmeyi unutmuşsun kesin başka zamanda aramışssındır" dedim. "Bi an şeytana uydum ama konuşmadım gitmedim, telefonu hemen kapatıp kendime kızdım" dedi. Ben o an ki şok ile yine evden kovdum dinlemedim bile. Sonra bana 15 dk boyunca mesaj attı, yapmadığını ve konuşmadığını yazdı hep.

O gece cevap vermedim ama sabah ona içimi döktüm " Bana bunu nasıl yaparsın" diye sorguladım. Ama o kendini kanıtlamaya bile çalışmadan "sana yapmadım dedim beni dinlemedin, evet aradım ama anında pişman olup o açmadan kapattım, bana inanmıyosan itimat etmiyorsan boşanalım sıkıldım kovulmaktan" dedi ve ben sonradan yapmadığına inandım ama o benden vazgeçmişti.

"Boşanalım böyle evlilik olmaz, hem seni hem kendimi yıprattım" dedi sürekli. Ben daha o arama kaydını , gördüğümü sindirememişken onun vazgeçmesi beni derinden yaraladı. Kovduğum için pişman oldum gururuna dokunmuş dedim konuşmaya çağırdım."

Ben bi hata yapıyodum haramdan döndüm ama sen beni kovarken ben o kapıdan son kez çıktım. Sana hiç ihanet etmedim seni çok seviyorum ama bi daha kovulduğum yere dönmicem, hep aynı şeyleri yaşıyoruz ben hep hata yapıyorum "dedi. Ve ben gururumu ayaklar altına alıp " sana güveniyorum bir daha kovmıcam yuvamızı bozmayalım çocuğumuz eksik büyümesin "dedim. 1 saat boyunca kararlı olduğunu boşanmak istediğini söyledi ve ben onu kırdığımı düşünüp özür diledim defalarca. Söylemeye utanıyorum ama yalvardım yuvamızı bozmayalım çocuğumuza yazık diye. En son" tamam 1 hafta boyunca gerçekten düşün, kararın değişmezse ben de boşanmaya ikna olucam " dedim ve kabul etti.

Biliyorum o suçlu, her kavgamız ondan dolayı çıktı ama benim tek hatam her kavgada onu evden kovmak oldu. Sizce ne yapmalıyım? Yalvardığım, kendimi o duruma düşürdüğüm için çok utanıyorum. Sizce hata mı yapıyorum? Ben onsuz bi hayat düşünemiyorum bile. Evet çok hata yapıyor ama birbirimizi çok seviyoruz. İçimde sürekli ya kendimi ya onu suçluyorum , kafam çok karışık. Lütfen bana yardımcı olun çünkü ben hiç mantıklı düşünemiyorum.

Bu soru 24 Eylül 2024 12:43 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar sevgili Fatma Hanım, yaşadıklarınız oldukça zorlayıcı ve sarsıcı durumlar olduğunu aynı zamanda sizinde karmaşık duygular içinde olduğunuzu anlayabiliyorum. Evliliğinizde yaşanan problemlerde, eşinizin tutumu, yalanları ve ailesine karşı sizi savunmaması var. Bu durumlar sonucu tartışma çıkıyor ve büyük kavgalara dönüşüyor olduğunu görüyorum. Yaşanan kavga sonucu sizinde belirttiğiniz üzere evden kovma davranışı söz konusu. Bu da ilişkiye ciddi yaralar açabilen bir alışkanlık olabilir.

Eşinizin hataları sizi oldukça zorluyor, son olayda yaşadığınız eşinizin eskortu arama davranışı ile işler karmaşık hale gelmiş. Eşinizin size dürüst olarak arayıp sonrasında pişman olarak ve kendine kızarak telefonu kapattığını belirtmiş. Bu anlamda durumun sizin için güven dengesi tartışmalıdır. Konuşmadığı konusunda eşinize inanıp güvenmeye çalışmanız önemli.

Sağlıklı bir ilişki için "güven" en temel unsurdur. Güven sarsıldığında ilişkiyi sürdürmek zorlaşabiliyor. Eskortu araması, aile içinde sizi savunmaması ve evlilikten bu yana yalan söylemesi güveni sarsıcı durumlar olabilir. Eşinizin boşanma kararlılığı da oldukça yaralayıcı ve kafa karıştırıcı olabilir. Sizin yaşadığınız kaffa karışıklığı anlaşılırdır, bir yandan eşinizi sevdiğiniz söylerken ve onsuz hayat düşünemezken, bir yandan da ilişki dinamikleriniz zarar görüyor.

Kavga sonrası evden kovma davranışınız, bir tür öfkenin gösterim halidir. Bu davranışınız eşinizi kırmış ve kopmalara yol açmış olabilir, bunu bilmek önemlidir. Aynı zamanda özür dileyip yuvanızın iyiliği için üstelemeniz oldukça normaldir. Bunu bir utanç olarak görmemelisiniz. Kendinizi küçük düşürdüğünüzü hissedebilirsiniz ancak unutmamalısınız ki, çocuklarınız için gösterdiğiniz çabalar ve fedakarlıklar vardır.

Bu soruyu sorduğunuzda bir haftalık düşünme sürecinde idiniz. Şuan da verilen kararlar ne boyutta bilmiyorum. Bu süreçte ne hissettiğinizi sorgulamanız önemlidir. Eşimle mutlu muyum? Evliliğin devamı ile yeniden güven inşaa edebilir miyiz? Çocuğum için en sağlıklı yol hangisi olur? gibi soruları derinlemesine zihninizde belirlemelisiniz.

Güven problemi çözülmesi gereken bir konudur. Çözülmediğinde sizin için de kendinizi suçlamanız devam edebilir. İlişkinin kurtarılması iki kişinin elindedir. İstek, çaba ve gayret ile yeniden inşaa edilir. İki tarafın mevcut hataları olabilir önemli olan kabul etmek ve onarmakta kararlı olmayı sağlamaktır.

Son olarak süreçte yalnız başınıza atlatamayacağınızı düşünürseniz bir evlilik terapisi alabilirsiniz. Bu eşiniz tarafından kabul edilmez ise kendi sağlığınız için alabileceğiniz bireysel terapi de size iyi gelebilir.

Şimdilik hoşça kalın. Kendi ihtiyaçlarınıza kulak vermeyi unutmayın ve sürecinizi en sağlıklı şekilde yürütmeye çalışın. Sevgilerimle, Psikolog İrem Bor.

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Hamilelik ve eşimle yaşadığım iletişim problemleri

Hamilelik sürecindeyim. Eşimle ailem arasında her ailede olan farklılıklar var. Eşim ailesiyle de çok samimi ilişkiler içinde değil. Benim ailem içinde böyle bir beklentim yok kendisinde. Ne zaman ailemin yanına gitsek huzursuz ya da tartışarak dönüyoruz. Eşim ailemin yanında sıkılıyor ya da evin kalabalık olması nedeniyle uyumsuz davranışlar gösteriyor. Ailemle oturmuyor, çok az konuşuyor, telefonuyla ilgileniyor ve mutsuz olduğu belli oluyor. Kafa dinlemeye ihtiyacım var diyerek benim ailemin yanında kalmamı istedi ama ailemin aramızdaki gerginliği hissetmesi üzerine benimle gelmek istersen gelebilirsin dedi ve bu olaydan sonra benimle konuşmuyor ve benimle uyumadı. Hamilelik hormonları nedeniyle ağladığımı ve abarttığımı düşünüyordum ama olan olay nedeniyle annem ve babam eşimin davranışı nedeniyle kavga etmişler ve ben aileme bir sorunumuz olmadığını düşünmeleri için sürekli bahane uydurmak zorunda kalıyorum. Bu süreçte evimden biraz uzaklaşmalı mıyım? Bunun bir çözüm olmadığının farkındayım ama ne yapmalıyım bilmiyorum. Eşimin sevgisinin, ilgisinin ve kaybetme korkusunun farkındayım ama bunu ifade etme şekli biraz farklı olduğu için bunları yaşıyoruz sanırım. Hamilelik hormonlarından olaylar gözümde büyüyordur. Ne yapmam gerektiğine karar veremiyorum. Her bireyin aile yapısının ve iletişiminin farklı olduğunu biliyorum. Eşimin ve benim ailelerimizle yaşadığımız geçmiş yaşantıların etkisiyle zaman zaman tepkiler verebildigimizin bilincindeyim. Ben ve eşim ailelerimizin tepkilerinden kendimizi ve ilişkimizi koruyabiliyoruz. Ama eşimin suskunluğu benim kaygılanmama ve olumsuz düşünmeme neden oluyor. Bu duygunun altında yatan nedenin de ailemle yaşadığım olumsuz bağlanma olduğunun farkındayım. Eşimin susmasının kötü amaçla olduğunu düşünmüyorum sadece duygusal olarak söylemek istediklerini söyleyemiyor mesela benim üzüldüğümü fark ettiğinde genelde böyle davranıyor. Sakinleşmem icin alan açıyor ve belirli bir süre sonra her şey eski haline dönüyor. Hamilelik nedeniyle her şeye duygusallaşıp ağlamaya başladım ve yaşanan bu süreçlerde ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.