Eski sevgilimi bir türlü unutamıyorum

Merhaba Sevgili Danışan,

Yazdıklarını dikkatle okudum. Birini unutamamak, sürekli akla gelmesi, gece uyuyamadan ağlamak, neden olmadığını sorgulamak ve her şeye rağmen hâlâ onu sevmek aslında ayrılık sonrası sürecin çok insani bir parçası. Özellikle senin yaşında kalbinin ilk kez bu kadar derin bağlar kurmuş olması, bu bağları koparmayı çok daha zorlaştırıyor. Çünkü genç yaşta hissedilen aşk, beynin ve ruhun ilk kez böyle güçlü bir deneyimle karşılaşmasıdır ve bu da unutma sürecini oldukça yavaşlatır. Bir insan sana iyi gelmemiş olsa bile onunla bağın kalbinin en hassas yerinde kalabilir. Bu da seni “neden bana bunu yapmasına rağmen hâlâ seviyorum?” çelişkisine sürükleyebilir.

Aslında şu anda yaşadığın şeyin adı kayıp yasına çok benziyor. Bir insanı kaybettiğimizde onunla olan hayallerimizi, umutlarımızı, geleceğe dair kurduğumuz sahneleri de kaybederiz. Yani sadece kişiyi değil, aynı zamanda onunla birlikte “kim olduğumuzu” da bir noktada kaybederiz. Senin gece aklına gelmesi, sabah ara sıra düşünmen ama geceleri daha yoğun hissetmen, beyninin “yas sürecini” özellikle duyguların en güçlü olduğu zaman diliminde işlemeye çalıştığını gösteriyor. Zihnin aslında seni korumaya çalışıyor ama aynı zamanda duyguların kabarmasına da engel olamıyor. Bu noktada unutmaya çalışmaktan çok, yaşadığın duyguyu kabul etmeyi öğrenmek çok daha şifalı bir yol olabilir.

Çünkü unutmak kelimesi aslında seni daha da baskı altına sokabilir. İnsan hafızası, unutmaya zorlandığında aksine daha çok hatırlama eğilimindedir. Sen “unutmalıyım” dedikçe aklın o kişiye dönüyor. Bunun yerine “evet, aklıma geliyor, hâlâ seviyorum ama bu onunla tekrar bir hayat kuracağım anlamına gelmiyor” diye düşünmek, duygularını kabullenmeyi kolaylaştırır. Kalbinde hâlâ sevgi olması senin zayıflığın değil, insan olmanın doğal bir sonucu. Asıl mesele bu sevgiyi yönlendirmek. O kişiye değil, kendi hayatına, kendi değerine, geleceğine yönlendirmek.

Kendine şunu da hatırlatman çok önemli: İlk aşk ya da ilk büyük bağ çoğu insanda silinmez bir iz bırakır. Ama bu iz kalıcı acı demek değildir. Zamanla onunla ilgili anılar, şimdiki kadar yoğun olmayacak. Bugün çok keskin bir sızı gibi hissettiğin şey, ileride daha flu bir anı olacak. Senin şimdi yapman gereken şey sabırlı olmak ve kendi hayatını inşa etmeye odaklanmak. Çünkü unutmak, aslında yeni bir şeyler inşa ettikçe olur. Bir hobin, okulun, arkadaşların, kendi hayallerin seni geleceğe taşır. Boş kaldıkça, hiçbir şey yapmadıkça, zihnin geçmişe geri döner.

Gece ağlamaların da aslında bir tür rahatlama. Duygularını boşaltmak için gözyaşı doğal bir araçtır. Ama bu durum seni uyutmuyor ve yaşamını etkileyecek kadar güçleniyorsa, bunu hafifletmenin yollarını aramak çok önemli. Mesela uyumadan önce telefonuna bakmamak, onu hatırlatacak şarkı ya da paylaşımlardan uzak durmak, kendini meşgul edecek bir yazı ya da müzikle uyumaya çalışmak işe yarayabilir. Bir başka yöntem de düşüncelerini kağıda dökmek. Uyumadan önce aklına gelenleri bir deftere yazmak, zihninin yükünü azaltır ve beynin “artık bunları düşündüm, yazdım, bırakabilirim” diye algılar.

Yeni insanlarla konuşmayı denediğini ama olmadığını söylemişsin. Bu da çok doğal. Çünkü kalbin hâlâ eski bağının yasını tutarken, yeni birine yer açmak kolay değildir. Bu seni başarısız ya da yetersiz yapmaz. Sadece hazır olmadığını gösterir. Kendine izin ver: Şu an yeni bir ilişkiye başlaman gerekmiyor. Önce senin kendi içini toparlaman, kendi kalbini onarman gerek. Bir gün yeniden seveceksin ama bunun için acele etmene gerek yok.

Ona yazmamak konusunda gösterdiğin kararlılık ise çok kıymetli. Defalarca denediğini ve olmadığını fark etmişsin. Bu, zihninin aslında öğrenmeye başladığını gösteriyor. Her “yazsam mı?” düşüncesi geldiğinde, kendine “ben daha önce denedim ve olmadı” diye hatırlatabilirsin. Bu, beynine yeni bir düşünce yolu açar. Zamanla yazma isteğin azalacak. Çünkü senin içindeki asıl ihtiyaç o kişi değil, onun sana verdiği değer ve özel hissetme duygusu. Bunu başka insanlarda, başka deneyimlerde de bulabileceğini fark edeceksin.

Unutamamanın en büyük nedeni aslında kendini suçlama. “Neden olmadı, neden hâlâ seviyorum?” diyorsun. Burada kendine yüklenmeyi bırakman çok önemli. Bu ilişki senin değersiz olduğun için bitmedi. O kişinin tercihi, şartları, karakteri ve senin hak ettiklerin uyuşmadığı için bitti. Bir ilişki bitince sorumluluğun tek kişiye ait olduğunu düşünmek yanlıştır. İlişkiler iki kişilik yolculuklardır. Sen üzerine düşeni yapmışsın ama o kişi sana karşılık verememiş. Bu yüzden suçluluk taşımak yerine “ben değerli biriyim ama bu kişi benim için doğru değildi” diyebilmelisin.

Bu süreçte sana iyi gelecek bazı pratikler de var. Günlük tutmak, spor yapmak, yeni aktiviteler denemek, kendine küçük hedefler koymak duygularını düzenler. Mesela “her gün 15 dakika yürüyüş yapacağım” gibi bir hedef, beyninin sadece acıya odaklanmasını engeller. Kendine şefkat göstermek de çok önemli. “Ben neden unutamıyorum?” yerine “Benim kalbim çok güçlü, bu yüzden hâlâ seviyorum. Ama zamanla bu da hafifleyecek” demek seni suçlama döngüsünden çıkarır.

Bugün yaşadığın acı sana ileride çok şey öğretecek. Şu an göremesen de, bu deneyim seni daha dayanıklı, daha bilinçli biri yapacak. Birini çok sevebilirsin, o seni reddedebilir, ama sen yine de hayatına devam edebilirsin. Bu, senin ne kadar güçlü olduğunu kanıtlar. İleride yeni bir ilişkiye başladığında, bugün yaşadıkların sana sınırlarını, değerini ve ne istediğini daha net gösterecek. Bu yüzden şu anki duyguların seni yorsa da, gelecekte çok değerli bir tecrübeye dönüşecek.

Sevgili danışan, şunu bilmeni isterim: Unutamamak senin zayıflığın değil, kalbinin gücüdür. Sen sevmeyi bilen birisin ve bu çok kıymetli. Zamanla bu acı hafifleyecek, şu an sana imkânsız gibi gelen şey bir gün daha kolay olacak. Belki hâlâ seviyor olacaksın ama bu sevgi seni yakmayacak, sadece bir anı gibi kalacak. Kendine sabır ver, kendine şefkat göster ve unutmaya değil, yaşamaya odaklan.

Şimdi sana küçük bir şey sorayım: Eğer bugün kendin için küçücük bir adım atacak olsan, bu ne olurdu? Belki deftere yazmak, belki bir yürüyüş, belki bir şarkı dinlemek. İşte o küçük adım, yarınlarını daha hafif kılacak.

Umarım cevabım faydalı olmuştur. Değerlendirilmesini istediğin farklı bir soru veya aklına takılanları sorabilirsin.

Sevgiler,

Psikolog Betül Canbel