Romantik İlişkiler

Eski sevgilimi nasıl unuturum?

Gizli Kullanıcı17 Ağustos 2024 23:52

Daha önce sitenin kuralları gereği bahsetmemin yasak olduğu bazı durumları bana yaşatan bir sevgilim oldu. Birkaç ay süren bir ilişkiydi ve farklı yerlerde yaşamak zorunda kalacağımız için ilişkiyi o bitirdi. Aynı zamanda ilişkimiz boyunca kendisinin de kabul ettiği bencilliği sayesinde her fırsatta ona yetmediğim için özgüvenimi düşürdü veya farklı konularda beni alttan alttan aşağıladı, eski sevgilisi ile beni kıyaslayıp durdu ve ben hiçbirine ses etmedim. Fakat bu ilişkinin ardından ben kendime çok zor geldim. O kadar değer verdiğimi düşünmememe rağmen ayrılığın etkisini çok yoğun yaşadım.

Öyle ki bir gecede olması gerekenden fazla dozda antidepresan tükettim. Psikoloğa gittiğimde laf arasında ayrılık sonrası depresyon diyerek ilaç yazmaya çalıştı fakat bana göre durum böyle değildi. Sorunu genel olarak bağlanma problemlerime bağlamıştım ve o kişiden ayrılmamın değil o kişiden ayrılmamın bana hatırlattığı düşünceler yüzünden böyle olduğumu düşünüyordum. Şimdi üzerinden neredeyse 3 yıl geçti ve 2-2.5 senedir mutlu olduğum bir ilişki içerisindeyim ama hâlâ o sürekli aklımda, sürekli bir şekilde bana ulaşmasını hayal ediyorum ve aklımdan çıkaramıyorum.

Bazen şu anki sevgilimi aldatıyor gibi de hissediyorum. Artık onu unutup rahat bir şekilde yoluma devam etmek istiyorum fakat düşüncelerimin önünü kesemiyorum, zaman zaman da özlüyorum. Saçma sapan bir şekilde bana yaşattıkları için çok kızgın olmama rağmen yeniden birlikte olmak istiyorum. Ama bana dönse de ben kabul etmem. Ben artık onu hayatımdan çıkarmak istiyorum ama nasıl yapacağımı hiç bilmiyorum.

Bu soru 1 Eylül 2024 19:17 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, öncelikle yaşadığınız soruna dair birçok farkındalığa erişmiş olduğunuzu anlayabiliyorum. İlişkilerdeki tutumunuzun bağlanma problemlerinizden ziyade bağlanma şeklinizle alakalıdır. Bağlanma kuramına göre bizler çocukluğumuzda yaşadığımız bağlanma türümüzü yetişkin yaşamımızdaki partnerle olan ilişkimize yansıtırız. Çocuklukta anneyle kurulamayan güvenli bağ, yetersiz ilgi şu anki ilişkinizde tekrar ediyor olabilir, bu durum son derece rahatsız da olsa (sizi yetersiz ve özgüvensiz hissettirdiğini söylüyorsunuz) bu durumun içinde kalmak isteriz, çünkü bu duygu bizim bildiğimiz tanıdık bir duygudur, tanıdıklık ise güven verir. Yine çocukluktaki ebeveynlerin kendi aralarındaki ilişkisi de bizlerin ilişkilere dair algısını oluşturur, çocuklukta kavgayla ve şiddetle yürütülen bir ilişkiye maruz kalmışsak yine bu zinciri sürdürmeye meyilli olabiliriz, böyle bir durumda varsa ilgi vermeyen, sevgisiz partnere çekilmeniz çok anlaşılırdır. Bu partneri unutamadığınızı söylüyorsunuz, benlik algınızı bu derece zedeleyen bir insana tutunma isteğiniz aslında geçmişi değiştirme isteğiniz olabilir, geçmişe gidip partnerizi değiştirmek istiyor olabilirsiniz böylelikle çocukluğunuz da değişmiş olacak, çocukken bunu başaramazdınız ancak şu an bunu yapabileceğinize olan bilinçdışı inancınız ile bu düşüncelere saplanıp kalmış olabilirsiniz.

Eski partnerizin hatırladığınız iyi ve kötü özelliklerini düşünün, aslında kötü bir özellik olup size çekici gelen yanları var mıydı ?

Düşünceleriniz karşı taraftan ziyade sizinle ilgili, eski partneriniz herhangi bir insan olabilirdi, şu anda kendisini düşünüyor ve geri istiyor olmanız onunla ilgili değil, sizinle ilgili. Bu noktada hangi yaşantılarınızdan kaynaklı bu düşünceleriniz ardından sürüklenip gittiğinizi fark edin.

Sizinle aynı şeyleri yaşayan bir arkadaşınıza nasıl tavsiyeler verirdiniz ? Diğerleri için geçerli olan sizin için de geçerlidir.

Şu anki ilişkiniz sizi tatmin ediyor mu ? Partnerinizin iyi ve kötü yanlarını düşünün, ilişkiye devam etme motivasyonunuzu gözden geçirin.

Düşünceleriniz yüzünden suçluluk hissetmeyin, insan zihni oldukça karmaşık durdurulamaz düşüncelerle doludur. Bu düşünceleri kabullenin, yok saymayın, neden böyle düşündüğünüzü keşfetmekle işe başlayın, bunu yapabilirsiniz, unutmayın biz düşüncelerimize sahibiz, düşüncelerimiz bize değil.

sevgiler.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Bu bunalım ve kaygı hissini nasıl hafifletebilirim?

Üniversiteden yeni mezun oldum ve annem, babam 2 ablam ve 1 erkek kardeşimle birlikte yaşıyorum. Evimizin küçüklüğü ve kalabalıklığından ötürü çok boğuluyorum, kendime ayıracak, kendimle ilgilenecek yerim ve zamanım olmuyor, kendime ait bir odam bile yok yalnız kalmam, kendimi iyi hissettirecek bir şeyler yapmam imkansız gibi. Evde herhangi bir şey yapmak benim için çok zor. Ailem çok baskıcı ve muhafazakar olarak tabir edilen bir aile ama ben bu şekilde yaşamak istemiyorum ve ailemin bu tavırları da beni çok boğuyor. Üniversitede ayrı şehirde okuyordum o zaman istediğimi giyip istediğim saatte dışarı çıkabiliyordum, arkadaşlarım vardı, mutluydum ama şimdi bunların hiçbiri yok. Okurken az kaldı okula gittiğimde rahatlayacağım diye düşünüyordum ama şimdi sonsuza kadar bu eve hapsolmuş gibi hissediyorum. Ablamlardan birine OKB teşhisi koyuldu. Erkek kardeşim de ergenlik döneminde olduğu için bazen her şeyi idare etmeye çalışmak beni güçsüz duruma düşürüyor. Bazen nefes almak bile zor geliyor. Geleceğim ve ne yapmak istediğim hakkında çok kaygılanıyorum çünkü ne istediğimi bilmiyorum. Okuduğum bölümü isteyerek okumadım ve şimdi de bu bölümle ilgili bir meslek yapmak istiyor muyum bilmiyorum. Sadece mutlu olmak istiyorum. Üniversiteden eve döndüğümden beri mutlu hissedemiyorum, tam iyi bir gün geçirdim derken akşamına evde bir kavga bir tartışma oluyor ve bütün günüm berbat oluyor. Bu evden kurtulmak için bir şeyler yapmak istiyorum, uzak bir yerde işe girmek, başka bir şehre taşınmak ama bunun için motive olamıyorum. Beni heyecanlandıran, bu konuda çalışmaya iten hiçbir şey bulamıyorum. Aklıma hep geçmişte yaşadığım kötü olumsuz anılarım geliyor ve iyice dibe batıyorum. Her gün aynı iğrenç güne uyanıyorum. Son zamanlarda bu duygularım iyice yoğunlaştı ve ne yapacağımı bilmiyorum. Çok mutsuz çok umutsuz hissediyorum her şeye karşı. Hiçbir şeye hevesim kalmadı, gerçi gerçekleşmeyeceğini bildiğim için artık bir şeylere heves etmeyi, hayal kurmayı da bıraktım. Ne hayali kursam neye heves etsem kursağımda kalıyor. Normalde bir şeyler yemeden duramam ama artık canım hiçbir şey istemiyor, ne yemek ne bir şeyler yapmak. Bunun normal olmadığını bilmek de canımı sıkıyor, ne yapacağımı bilememek de.