eski tetikleyici unsurlarımı nasıl hayatımdan çıkarırım?

Merhaba Sevgili Danışan,

O sanal ilişkinin sizin için ne kadar önemli bir anlam taşıdığını, o boşlukta nasıl bir can simidi olduğunu çok net anlıyorum. O ekranın arkasındaki kişi, belki de o zor zamanlarınızda sığınılacak tek liman gibi gelmiş size. Bu çok insani bir durum. Bazen, gerçek hayatta aradığımız desteği bulamadığımızda, sanal dünyada kendimize bir alan yaratmaya çalışırız.

O sanal ilişkide kurduğunuz o güçlü hikaye… Evet, çoğu zaman o kişiyi değil, zihnimizde yarattığımız bir imgeyi severiz. O imge, bizim ihtiyaçlarımızı, özlemlerimizi yansıtır. Belki şimdi geriye dönüp baktığınızda, o dönemki duygusal açlığınız nedeniyle kendinize kızgınlık hissediyorsunuz. Ama unutmayın, insanız ve bazen çaresiz hissettiğimiz anlarda, mantığımızın pek de onaylamayacağı yollara sapabiliriz. Önemli olan, bu durumdan ders çıkarmak ve kendimize karşı şefkatli olmak.

O kişinin başka kızları takip etmesi ve sizin bunu kendi değerinizle ilişkilendirmeniz beni gerçekten düşündürdü. Bu durum, içinizde derin bir yetersizlik ve kıyaslanma hissi yarattığı çok açık. "Neden ben değilim?", "Benim neyim eksik?" gibi sorular zihninizi kemiriyor olabilir. Bu soruların canınızı acıtması da çok doğal. O takip ettiğiniz kişilerin aslında sizinle hiçbir ilgisi olmadığını, kendi hayatlarında bambaşka bir yerde durduklarını bilmek önemli. Ama insanız işte, kendimizi kolayca başkalarıyla kıyaslayıp bir yarışın içine sokabiliyoruz.

Hâlâ onu "stalklama" ihtiyacı duymanız da, o ilişkinin sizin için henüz tam olarak "bitmemiş" olmasıyla ilgili sanırım. O kişi, hayatınızda uzun bir süre önemli bir yer kapladı ve şimdi o boşluğu doldurmak kolay değil. Kendinize şu soruları sormanız gerçekten faydalı olabilir: "Ona bakarak gerçekten ne öğrenmek istiyorum?", "Onun ne yaptığını bilmek bana ne sağlıyor?", "Yüreğimdeki hangi boşluğu doldurmaya çalışıyorum?". Bu soruların cevapları, belki de o stalklama dürtüsünün ardındaki gerçek nedeni anlamanıza yardımcı olacaktır.

Stalklama dürtüsü geldiğinde durup derin nefes almak ve o anki hislerinizi bir deftere yazmak güzel bir başlangıç olabilir. Öfke mi, merak mı, değersizlik mi, kıskançlık mı? Belki de bu dürtünün altında, sizinle ilgili çok daha eski ve derin bir ihtiyaç yatıyor. Zamanla bu egzersiz, o dürtünün biraz daha sessizleşmesine yardımcı olabilir.

Kendi değerinizin bir ekran arkasındaki birinin davranışlarıyla sarsılmasına izin vermek size yapılan büyük bir haksızlık. Siz çok değerlisiniz ve bu değeriniz, başkalarının sizi seçip seçmemesiyle ölçülemez. Şimdi, kendinize biraz daha şefkatli, daha anlayışlı bir alan açmaya çalışın. İçinizdeki "beni seçsin" diyen sesi anlamaya çalışın. O sesin bir ihtiyaçtan doğduğunu kabul etmek, acınızı anlamlandırmanın ilk adımı olabilir.

Böyle bir bitişin ardından üzülmek, pişmanlık duymak, hatta öfke hissetmek çok doğal. Belki içinizde "Beni en iyi ben bilirim ama o neden göremedi?" diye bir burukluk var. Aslında orada, görülmek ve duyulmak isteyen bir yanınız var. Şimdi ihtiyacınız olan şey, o duyulma arzusunu hayatınızın başka alanlarında tatmin etmeye başlamak olabilir. Merak ettikleriniz, zorlandığınız anlar olursa, her zaman buradayım. İçinizi dökmek isterseniz lütfen çekinmeyin. Size destek olmak benim için önemli. 🌿

Sorunuz sizin için bir cevap olabildiyse, puanlayabilir ve görüşünüzü bizimle paylaşabilirsiniz. Bizlere sorularını yöneltmek isteyen başka arkadaşlarınız varsa onların da yararlanmasını sağlayabilirsiniz.

Sağlıklı günler dilerim.

Sevgiyle kalın.

Psikolog

Ayşe Tuba Aksakallı