Aile

Evliyim ama yalnızım

Gizli Kullanıcı1 Ağustos 2024 20:44

3 yıllık evliyim 1 çocuğum var ama hiç sevildiğimi hissetmedim eşim ağlasam neden ağlıyorsun diye sormaz beni hiç kıskanmaz hiç bir güzel sözünü duymadım bugün çok hoş olmuşsun dediğini bilmem eski sevgilisiyle cinsel birliktelik yaşamış. Onu unutamamış bir tek onu sevmiş gibi hissediyorum evliyim ama çok yalnızım gibi hiç bana seni seviyorum deyip sarıldığını hatırlamıyorum😢 artık kendimi çıkmazda hissediyorum napacağımı bilmiyorum 😢

Bu soru 2 Ağustos 2024 15:35 tarihinde Psikolog Başak Alasya tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar,


Öncelikle yaşamış olduğunuz durum oldukça üzücü. Hiç sevilmediğini hissetmek bir kişinin yaşayabileceği en büyük fiziksel acılarla neredeyse denk. Fakat bu cümleyi kurarken sizi evliliğinizin en başına doğru götürmek istiyorum. Evlenmeyi kabul ettiğinizde de aynı duyguda mıydınız yoksa zamanla mı sevilmediğinizi hissetmeye başladınız?


Eski sevgiliyisiyle yaşamış olduğu olayları öğrendiğinizden beri hayatınızda neler değiştiğini bir düşünmenizi istiyorum. Onu hiç unutamadığını söylüyorsunuz bunu hiç eşinizden duydunuz mu yoksa bu eski ilişkiden haberiniz olduğundan beri hayatınıza dahil olan bu üçüncü kişi sonradan sizin evliliğinize en büyük hasar veren olmaya başladı?


Bazen duymak istediğimiz şeyleri duyamadığımızda duymak istemediğimiz şeyleri duyduğumuzu düşünürüz. İyiye iyiyi, kötüye kötüyü yakıştırmak gibi düşünebilirsiniz. Size önerebileceğim en hızlı yöntem bu duygunuzu eşinize açmak olacak. Fakat bunu soru formunda sormanızı değil sadece kendinizi ifade etmeniz şeklinde vermenizi istiyorum. "Bu ilişkiyi bildiğimden beri ben ilişkimi yaşamakta problem yaşıyorum. Aslında benim var olduğum dönemde hiç var olmayan bir kişiyle olan ilişkileri karşılaştırıp kendimi yoruyorum. Bu süreçte senin desteğine ihtiyaç duyuyorum". Burada uygulamış olduğunuz yöntem ben dili aslında. "Sen o kadını unutamadın mı o yüzden mi bana böyle davranıyorsun?" cümlesini kurduğunuzda karşı taraf savunmaya geçer ve savunmaya geçen kişi için savaş başlamıştır. Savaşın ardındaki gözyaşlarını görmesi mümkün değildir. Dolayısıyla bu konuyu eşinize açmanız ve sadece anlaşılmak istediğinizi ben dili formatında eşinize ifade etmeniz bile ilişkiniz için oldukça büyük bir adım olacaktır. Fakat tüm bunlardan önce kendinize şunu sormanızı istiyorum. "Ben üç yıl önce kendi rızamla kurmuş olduğum bu evlilik birliğini yine kendi rızamla sürdürmekte kararlı mıyım?"


Almış olduğunuz her kararın ve atmış olduğunuz her adımın yaşamınızı çiçeklendirmesini diliyorum, sevgilerle...


Psk. Başak Alasya Kaya

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Gürültülü yaşamdan uzaklaşmak istiyorum

ben kendi evimde, kendi ailemle birlikteyken huzurlu hissetmiyorum ve yaklaşık 3 senedir evde 1 gün bile durmamak için türlü türlü bahanelerle dışarı çıkıyor, eve geç dönmek istiyorum. ve bunu yapıyorum ancak ailemle bundan dolayı her daim tartışıyoruz. ailemi seviyorum ancak huzurlu hissetmiyorum ve onları gün içinde 4 saat bile görüp iletişim halinde olduğumda rahatsız hissediyorum. sanki sürekli beni huzursuz eden bir şeyler varmış gibi. biz 7/24 kavga etmiyoruz ancak sık tartışan bir aileyiz her şey bizim için tartışma konusu olabiliyor ve problemler hep var oluyor. ya ablamla ya annemle ya erkek kardeşimle ya da benimle ilgili her daim bir kavga oluyor. ve ben tartışmalardan hiç hoşlanmıyorum, bu durum beni son dönemde de oldukça rahatsız etmeye başladığı için sürekli farklı evlerde kaldım ancak o evlerde yaşanılan tartışmalarda sürekli beni tetikledi. problemlerin konuşularak çözüleceğini biliyorum ancak artık ne konuşmak ne tartışmak ne de kavga etmek herhangi bir çözüm sağlamıyor. bunun sebebi ise aile büyüklerimizde olan şu bakış açısı; ben büyüğüm bu yüzden ben ne istersem o olur. onların bakış açısı dolayısıyla bizlerin konforu ya da rahatlığı göz ardı ediliyor ve bu ise huzursuzluğa yol açıyor. bu durumu çözmek için bir çok yolu denedim ancak bizimde isteklerimizin önemli olduğunu bir türlü aktaramıyorum, ve bu sonuç dolayısıyla kendimi sağlıklı bir şekilde de aktaramıyorum sadece öfke duymaya başladım ve bu öfke zamanla beni kontrol altına alacak durumda gibi duruyor. bu problem hakkında ne yapabilirim ? artık sürekli evden uzaklaşmaya çalışmak beni yormaya başladı.

Aile

Unutmak istediğim şeyleri nasıl aşarım?

Merhabalar mine ben öncelikle üç yıl önce evlendim. 1 seneye yaklaşık kayınvalidem ile birlikte yaşamak zorunda kaldım. Başda Yaşanan aksilikler olsa da kendi evime gelebildim ama o evde yaşanan hiçbir kavga ve tartışmayı atamıyorum içimden eşimin ailesinden nefret ediyorum. Annesi görme engelli birisiydi ve kendi geçmiş yıllarda yaşadığı ne varsa acısını düşmanmışım gibi beni istemedi aynı evin içinde olmam oğluyla mutlu olmam sürekli huzursuzluk çıkardı. Bende hemen hamile kaldım ve berbat bir süreç geçirdim üstelik bebeğim de 7 aylık doğdu üç ay küvezde kaldı. Eşimi çok seviyorum bir dediğimi iki etmez ama annesinin durumundan dolayı sürekli onun arkasına alıyordu. Eşim 4 yaşındayken kardeşi de 2 yaşındayken gözlerini kaybetmiş anneleri ve kayinpederim dahil bir dediğini iki etmeyip sürekli mutlu etmeye çabalamışlar buna bende dahil oldum ve vicdanım el vermedi ne ihtiyacı varsa yardımcı olmaya çalıştım hep. Her hareketini gizlemiş her aksiliğini ört bas etmişler onca zaman Hiçbir zaman özelimize bir sınır çizemedi eşim. Çok tartışmalar yaşandı ailelerde dahil oldu ben bir şekilde ikna olup evliliğime sahip çıktım 2. Senedir kendi evimizde mutluyuz hala gelip gidip görüşüyoruz 2 yaşına girecek bir oğlumuz var. Kayınvalidem vefat etti beş ay oldu. Tamamen hissizleştim cenaze boyunca hicbirsey hissedemedim. Ama şu an da aynı şekilde babası özelimize hep dahil istediği anda çat arayıp gelebiliyor kardeşi ise kendi yetiştirememiş bir şımarık 29 yaşında babası ve abisine istediğini nazla yaptirabilen birisi ve bu kişi inanırmısınız öğretmen bekar ve bizim ilk çocuğumuz gibi. Genel anlamda mutluyuz ama eşimle bu konular konuşulmuyor. Ailesi ile ilgili herşeyde tamamen değişip çok kırıcı ve yıkıcı oluyor. Tek isteğim şu ana odaklanabilmek içimde hep bı nefret dilimde sürekli bir beddua var. Mesela eşimin doğum gününde sırf babası ve kardeşi gelecek die ben bir hafta önce kutlayıp baş başa kalmaya çabalıyorum oysa benim hakkım gibi geliyor gününde kutlamak veya nezaketen bir sorulması gerekir. Tek isteğim çocuğuma eşime odaklanabilmek geçmişi unutamam ama şu anı yaşamayı kaçırmamak. Ben yüzlerine tebessüm edip eşimin hatrına tahammül ediyorum ama midem almıyor hazmedemiyorum. Ve bu hayatıma inanilmaz yansıyor.