Fazla sosyalim ama vazgeçemiyorum nasıl aşarım?

Merhaba,

Senin anlattıkların aslında çok değerli bir özelliğe işaret ediyor: insanlarla kolay kaynaşabilmek, neşeni paylaşabilmek ve insanlara dostça yaklaşabilmek. Bu, herkesin yapabildiği bir şey değil ve aslında senin empatik, sıcak ve sosyal bir yapın olduğunu gösteriyor. Fakat anladığım kadarıyla bazen bu samimiyetin yanlış anlaşılması, seni rahatsız eden bir noktaya dönüşüyor. Özellikle çevrendeki büyüklerin “herkesle bu kadar samimi olma” demesi, kendi içinde “Acaba fazla mı davranıyorum?” diye sorgulamaya başlamana neden olmuş olabilir.

Gülmek, pozitif olmak ve insanlarla sıcak ilişki kurmak kötü bir özellik değil; aksine çoğu zaman insanları bir arada tutan, onları rahat hissettiren çok kıymetli bir beceri. Ancak bazen bu doğallık, insanlar tarafından yanlış yorumlanabiliyor. Kimileri bunu hafife alabiliyor ya da sınırlarını zorlamaya çalışabiliyor. Senin de fark ettiğin gibi, bu durumda “Beni kullanıyorlar mı?” ya da “Beni ciddiye almıyorlar mı?” gibi düşünceler oluşabiliyor ve bu, senin kendini kötü hissetmene neden olabiliyor.

Şunu bilmeni isterim: bu, senin yanlış olduğun anlamına gelmez. Sadece bazen sınırlarımızı nasıl koruyacağımızı öğrenmemiz gerekiyor. İnsanlara sıcak davranmak ile herkesin hayatına fazlasıyla girmek ya da onların her isteğine “evet” demek arasında bir denge kurmak, seni daha rahat hissettirebilir. Samimiyetini koruyabilirsin ama bunu yaparken kendi sınırlarını da belirleyebilirsin. Örneğin, birisi senden bir şey istediğinde “Bunu yapmak bana uygun mu?” diye kendine sormak, istemediğin bir şeye hayır diyebilmek önemli.

Ayrıca, “herkes beni kötü mü görüyor acaba?” düşüncesi de seni yoran bir durum gibi görünüyor. Genelde böyle düşünceler, başkalarının ne düşüneceğini çok önemseyen, empatik ve hassas kişilerde olur. Ama şunu unutmamak önemli: insanlar düşündüğümüz kadar bizi sürekli değerlendirmezler; çoğu kişi kendi hayatına odaklıdır. Senin pozitif yanın aslında bir hediye, sadece bazen “kendi enerjimi kimlere veriyorum, kimlere vermiyorum” ayrımını yapmak, bu özelliğini daha sağlıklı kullanmanı sağlar.

Neşeni kaybetmene hiç gerek yok, çünkü bu senin güçlü bir yanın. Sadece bu gücü daha kontrollü, sınırlarını koruyarak kullanmayı öğrenmek seni hem sosyal hem de kendi içinde daha rahat bir hale getirebilir. Kendini cıvık hissettiğinde belki kendine şu soruyu sorabilirsin: “Ben samimi miyim, yoksa sadece dikkat çekmek mi istiyorum?” Cevabın genelde samimiyet ise, bu zaten kötü bir şey değil.

Senin yaşında bu tür sorgulamalar çok doğal, çünkü kim olduğunuzu ve nasıl biri olmak istediğinizi keşfetme dönemindesiniz. Zamanla sınır koyma konusunda daha da güçlenecek ve kendi enerjini korumayı öğreneceksin. Samimi ve neşeli olmak kötü değil; bu senin insanlara kattığın çok güzel bir ışık, sadece o ışığı nereye tuttuğunu seçme hakkın da her zaman sende.

Klinik Psikolog Elif Kızılkaya