Aile

Geçmişten kurtulmak istiyorum

Gizli Kullanıcı12 Eylül 2024 19:33

Çocukluğumdan yaşadıklarım ve bana yapılan haksızlıktan dolayı sorun yaşadığım akrabalarımla konuşmuyorum. Şu an 30 yaşımdayım ve evliyim. Üzerinden yıllar geçse de kinimi atamıyorum içimden. En sorun yaşadığım amcamdı.Sürekli ezdiği için özgüvenim gitmişti. Çok alıngan oldum.Kafamdan atamıyorum yaşadıklarımı. Aslında atsam kafamdan çok rahatlayacağım.Sürekli kafamda haksızlığa uğradın ve konuşma görüşme selam verme diyor beynim. Geçmişimle barışık olmak istiyorum.Ayrıca dede figürü çok baskındı ve korkutucuydu. Hala bir şeyler yaparken ya kızarsa ya duyarsa endişesi var içimde. Şuan onlardan çok uzağım hiçbir sebep yok üzülmem için ama kafamdan atmak istiyorum.

Bu soru 13 Eylül 2024 19:57 tarihinde Psikolog Gönül Tanır Durmaz tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar,

Geçmişte yaşamış olduğunuz bu olumsuz deneyimler ve haksızlıklar şu an ki duygu durumunuza ve kendinize olan güveninize zarar vermiş olabilir. Bu tarz olumsuz deneyimler ilerleyen yaşlarda da üzerinizde bıraktığı bazı etkileri olabilir. Bu durumla ilgili size yardımcı olabilecek bazı noktalardan bahsedebiliriz:


Öncelikle zihninizde dönen olumsuz deneyimlerinizden kaynaklı atamadığınız düşünceler bugün ki otomatik düşünceleriniz olarak adlandırabileceğimiz ve temel inançlarınızdan ve erken yaşam deneyimlerinizden kaynaklanan bir durumdur. Bu otomatik deneyimler geçmişten beslenir ve bugün ki düşüncelerinize şekil verir.

Örneğin,


Geçmişte yaşadığınız özgüven tehdidi şu an da özgüven konusunda birisinin sizi tehdit edebileceğine dair bir endişeye sebep olabilir.

Burada kendinize sorabileceğiniz soru şu an ki düşünceleriniz ne kadar gerçekçi ? Bu durumu bir arkadaşınız yaşasaydı ona aşabilmesi için ne söylerdiniz.


Geçmişte yaşadıklarınızı kabul etmeniz gerekmektedir. Yaşananları unutmaya çalışmak, olmamış gibi davranmak sizin için kısa süreli rahatlamalar sağlayabilir fakat asıl önemli olan bunları kabullenmek ve hayatınıza bu yaşadığınız olumlu olumsuz tüm deneyimlerle devam edebilmektir.


O dönem sizin için zorlayıcı olabilir fakat belkide şu an olduğunuz kişinin güçlü yanlarınıda kendinize hatırlatabilirsiniz. Akrabalarınızla yaşamış olduğunuz bu durum sizin suçunuz değildi ve onların sizi davranışları sizin değerinizi belirlemeyecek.


Dedenizle ilgili yaşadığınız otorite ve baskı figürünü bir terapist ile çalışmanız gerekmektedir. Şu an ki olumsuz düşünceleriniz, akrabalarınızla olan durumlarınız ve özgüven sorununuz ile ilgili bir BDT terapisti ile çalışmak bu süreci sağlıklı bir şekilde atlatmanız için size yardımcı olacaktır.


Sağlıklı Günler Dilerim.


Psikolog Gönül Tanır Durmaz

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Evliliğimi nasıl düzeltebilirim?

Merhaba ; biz ankarada yaşıyoruz iş dolayısıyla memleketimiz farklı burda tek başımayım kimsem yok, eşim çok bencil biri kendinden başka kimseyi düşünmüyor. sürekli işe gidiyor gelince bir şey yapalım diyorum hep yorgun hep mutsuz istiyorki o hep yatsın hiç kimse dışarı çıkmasın o zaman mutlu olur kendi haftanın 5 günü işte ister istemez dışarda arakadaşları var konuşuyor hava alıyor ama biz kızımla haftanın 5 günü evdeyiz ve kendisi dışarı çıkmak isterse çıkarıyor bizi, çok özür dilerim ona hep ‘ biz senin evcil köpeğin gibi dışarı çıkarılmayı bekliyoruz anca evde ‘ diyorum çünkü böyle hissettiriyor. Güzel konuşmayı bilmez , romantiklik desen hiç yok, anne babaya çok düşkün bizden önce onlar gelir laf söyletmez onlarda sağ olsun 30 yaşındaki adama etmedikleri kalmaz ama kocamın sesi çıkmaz çünkü anca bize yetiyor gücü. özür dilemeyi biliyor, kendince diledim sanıyor ama yaptığı tek şey tamam ya özür dileriz uzatma işte diyo ve bundan sonra ona iyi davranmamı istiyor. Hiç ciddi konuşamıyoruz sürekli makara yapıyor benim çok ciddi yaklaştığım konuya o gülüyor dalga geçiyor hiç bir şey konuşmuyoruz sadece kendi doğruları var diğer her şey yanlış onun için hiç bir şekil de memnun olmuyor tek bildiği şey cinsellik ve ben artık dayanamıyorum evde sürekli mutsuzum burda yaşamak istemiyorum, onunla olmak istemiyorum çünkü artık çok soğudum boşanmaya yanaşmıyor hep sen haklısın ben kendimi düzelticem diyor ama yok beni geçiştiriyor sadece, kendince çabaladığını sanıyor ne yapıcağımı bilmiyorum.

Aile

Baskıcı aileyi nasıl aşarım?

18 yaşındayım ve ailem kendimi bildim bileli çok baskıcı hiç bir şekilde akşam dışarıya çıkamıyorum akşam değil gündüzde dışarıya çıkmama izin vermiyor babam bu arada babamın eski eşi ve babam ayrı babamla kalıyorum ablam var evli kardeşim var annesinin yanında kalıyor babamın eski eşiyle görüşmüyoruz 19 yaşına gireceğim hala bir kız arkadaşımla dışarıda vakit geçirmişliğim yok bu durum çok canımı sıkıyor çok baskı altında kalıyorum okul zamanında bazen okula gitmeyip dışarıda vakit geçiriyordum çok alıngan duygusal bir yapıya sahibim bu aileyle nasıl başa çıkabilirim psikolojik baskı oluyor resmen şu an çalışmıyorum üniversiteye gitmeme bile izin vermedi ev işi bana kaldı yemekleri temizliği ben yapıyorum çünkü evde babam ve benden başka kimse yok 6 yaşımdayken ayrıldılar ve 14 yaşımda akşama ne yemek yapacağım diye düşünüyordum hala düşünüyorum diğer kızlar gibi yarın nereye gitsem diyeceğim halde bu durum çocukluğumu kısıtlıyor çok rahatsız edici bir durum beni doğuran kişi öldü ama benim için öldü tüm bu yaşadığım şeylerin sorumlusu onu görüyorum hayatım boyunca nefret edicem ondan gerçek bir anne gibi olsaydı başımızda durur benim derslerimi düşünmem gereken yaşta akşama ne yemek yapsam diye düşünmek zorunda bırakmazdı alıştım bu duruma şu an 18 yaşındayım ama ben sadece evlendiğimde de ayni şeyleri yapacağım yemek yap temizlik yap bu hayat devam edecek böyle çok yoruldum sıkıldım bunaldım ağlama krizleri geçiriyorum çok hassas bir insanım bu duygularla nasıl başa çıkabilirim hiç bir fikrim yok psikoloğa gitmek istiyorum fakat gidemiyorum destek almak istiyorum. hayatım değişmez ama bakış açım değişebilir mental olarak çöküşteyim sivilce tedavisi görüyorum onun streside var 1 aydır yüzümün kötülüğünden dışarıya çıkamıyorum çıksamda makyaj yapmak zorunda kalıyorum bu durum çok canımı sıkıyor bir erkek arkadaşım oldu 2 senedir sevgiliydik ama bana 5 dk ayıracak vakti olmadığı için ilişkimi bitirdim hala onu özlüyorum ayrılalı 2-3 ay oluyor başkasını sevemiyorum bir şey hissedemiyorum bana yeterince vakit ayıramıyordu ilgilenemiyordu bir sevgili gibi değilde. normal arkadaş gibi konuşuyorduk resmen hatta günaydın yazarız napıyosun deriz akşam olur bir daha napıyosun diye mesaj atarız sonra iyi geceler ilerisi yoktu konuşma yeri bu kadardı toksik bir ilişkimiz vardı sağlıklı bir iletişim kuramıyorduk ama ondan başkasıyla da yapamıyorum ablam la sürekli kavga ederiz her şeye bir mana bulur çünkü sürekli onun yüzünden evlenmeden önce günde 10 kere ağlıyordum hala çok kavga ediyoruz anla kardeş gibi değiliz sanki bana çok ağır kelimeler kullanıyor zoruma gidiyor stres yapıyorum bu durumlarla nasıl başa çıkabilirim lütfen yardımcı olun