Psikoloji

Gerçek hayatla hayal dünyasını ayırt edememek

Gizli Kullanıcı1 Mayıs 2024 06:58

bu Aralar çok yalnızım çünkü çevremdeki insanlar beş para etmez kimseyle konuşmak görüşmek istemiyorum derdimi anlatabileceğim kimse yok kötü hissettiğim için işe de gitmiyorum sürekli evdeyim ve uyuyorum ya da ağlıyorum kafamın içindeki ses hiç bi zaman mutlu olmıcaksın senin gibi biri karşına hiç çıkmayacak diyor ömrümün sonuna kadar tek yaşayıp sonra ölcekmişim gibi geliyor hayatıma birini almaya da korkuyorum zaten aynı şeyleri yasıcam diye iki türlü de çok zor ölmek çok cazip geliyo ama ona da cesaret edemiyorum annemi de düşünüyorum kahrolur napcagımı bilmiyorum

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,


Bu zor zamanlarda hissettiğiniz duyguları anlıyorum. Kendinizi yalnız hissetmek, içinizdeki olumsuz düşüncelerle mücadele etmek gerçekten zorlayıcı olabilir.


Öncelikle, bu duyguları paylaşabileceğiniz bir profesyonel ile görüşmen faydalı olabilir. Bir psikolog, duygularınızı anlamanıza, başa çıkma stratejileri geliştirmeniz konusunda size yardımcı olabilir.


Ayrıca, bu süreçte kendinize iyi bakmanız da önemli. Kendinize zaman ayırın, hobilerinize veya ilgi alanlarınıza yönelerek kendinizi daha iyi hissedebilirsiniz.


Unutmayın, her zaman bir çıkış yolu vardır ve yaşamında mutlu olabileceğiniz bir yol bulabilirsiniz.


Psk. Eslem Yılmaz

Cevaplanmış benzer sorular

Romantik İlişkiler

Duygularımla Nasıl Başa Çıkabilirim?

Merhaba 10 gün önce 3 aylık ilişkim bitti 3 yıldır uğraşıyordu hayatıma girmek için ama ben yaş farkından dolayı kabul etmiyordum (onun 34 benim 24)daha sonra şans vermek istedim çokta güzel gidiyordu ilgi alaka zirvedeydi her yönden uyuşuyorduk ailelerden tutun benim dikkat ettiğim ve kendimde sevdiğin en ayrıntılı özelliğe kadar beni çok beğendiğini çok hoşlandığını dile getiriyordu sürekli bana evlilik istediğini yaşının geçtiğini dile getirdi ama benim okulumun 1.5 yıl daha süresi vardı ve evlilikle okulu beraber yürütüp yürütemeyeceğimi sordu bende düşünmem gerektiğini bunun zor bir karar olduğunu söyledim (mimarlık okuyorum)daha sonra bu konuşmanın üzerine bir iki hafta girdi 1 ay başka şehire gitti ve biz görüşemeyince aramıza soğukluk girdi daha sonra yanına gittim aramız düzeldi birkaç gün sonra ordan ayrıldığımda ve biraz zaman geçtiğinde soğuk yapmaya başladıyurt dışından iş teklifi gelmişti ve bana ben gitme kararı aldım diye mesaj attı ben de bunu benimle neden almadığını benim onun için okulumu yurt dışına taşıyabileceğimi onsuz olmak istemediğimi dile getirdim o da senin hayatını çalmak istemiyorum okulunu okuyamazsan ileride beni suçlarsın bu adam için mi yaptım dersin böyle bi fedakarlık isteyemem senden dedi ben ısrarla onun için bişiyleri uzatma yada oraya taşıma pahasına yapabileceğimi söyledim fakat o ısrarla bitirdiğini söyledi .Ben baştan evliliği kabul etmediğim ve okulumu engel gördüğü için daha uğraşmadı (ya da ben öyle sandım🥲)Ben evliliği asla okulla beraber düşünen bir insan değildim evlilik aklımda dahi yokken beni 3 ay boyunca ikna etmeye çalışıp bide ikna edip yola çıkarıp yarı yolda bıraktı ve bana son konuşmada keşke başta olmayacağımızı konuşup uzatmasaydım dedi vicdan azabı çekiyorum dedi ve bitirdi.sürekli baktığım her yerde anılarımızı görüyorum nefesim daralıyor onunla gittiğim en sevdiğim yere giremiyorum en sevdiğim yemeği yiyemiyorum şarkı dinleyemiyorum çalan en ufak bir müzik kırıntısına ağlıyorum hemen kapattırıyorum onun yanına gittiğim şehrin resimleri karşıma çıkınca hemen kapatıyorum nefesim daralıyor bakamıyorum sürekli ağlıyorum aynı arabadan benimde var sırf onunkiyle aynı olduğu için binemiyorum uykularımdan ağlayarak ve nefes darlığı ile uyanıyorum olduğu semte gidemiyorum😭🥹 anlatacağınız kendimle ve duygularımla baş edemiyorum ne yapmalıyım nasıl baş edebilirim şimdiden çok teşekkür ediyorum.