• Anasayfa
  • Sorular
  • Giderek yalnızlaştığımı ve kendimi bu yola sürüklediğimi hissediyorum, neden ?
Psikoloji

Giderek yalnızlaştığımı ve kendimi bu yola sürüklediğimi hissediyorum, neden ?

Gizli Kullanıcı23 Aralık 2024 19:47

Gün geçtikçe daha çok yalnızlaştığımı hissediyorum. Üniversite 2.sınıfım.ilk seneye nazaran belirgin bir şekilde daha az aktiviteye katılma ve sosyalleşme hususunda gerilemem oluyor. bunun sebebi iletişimimdeki insan sayısının azalması değil kendi içimden gelen bir şeyler. Daha çok içime dönüyorum. insanlara karşı fikirlerimi veya arkadaşlarımla aramızdaki ilişkiye dair düşüncelerimi söyleyemez ve sessiz kalma eğilimi gösteriyorum, nasıl düzelteceğimi de bilmiyorum. bahsetmek istediğim bir diğer nokta, etrafımdaki çoğu dostumun ilişkileri var. ben 20 yaşındayım daha hiç karşı cinsle duygusal bir ilişkim olmadı ve bu durumu da kendi üzerimde eksiklik ve kendime karşı baskıcı bi duruma sokuyor. kesin tanı konulmasa da anksiyetemin olduğunu düşünüyorum. Bunun en büyük sebebi de kilo problemleri. küçüklükten beri bir sorun olan bu kilo sıkıntılarını ne yaparsam yapayım üzerimden atamıyorum ve sürekli kendimi düşük ve yetersiz görme eğilimine sokuyor. Şunu da belirtmek isterim normal sağlıklı düşününce abartılacak bir kilo problemimin olmadığını biliyorum ama konu özellikle sosyalleşme noktasına gelince bu bende inanılmaz bir baskı ve gerilime sebebiyet veriyor. Sürekli üzerimi düzeltiyorum sürekli gözleri bende mi acaba duruşum, görünüşüm hakkında ne düşünüyorlar fikri kafamda dönüyor ve onların düşüncelerini kendi üzerime olumsuz olarak yansıtıyorum. Şöyle anlarda yaşadığım oluyor. yolda ilerlerken bir grup kendi içinde gülse bile bunu kendi üzerime alınıp gereksiz strese sebebiyet verebiliyor. Yani en başında kendime olan saygımı gerek kilo problemlerim olsun gerek yalnızlaşma hissiyatı olsun gün geçtikçe kendime saygımı yitirdiğimi ve yetersizleştiğimi düşünüyorum. Şu detayı da vermek isterim diş hekimliği bölümünde okuyorum sosyal statü olarak kendimi yeterli görüyorum ama gerek kendimle olan ilişkimde olsun gerek insanlarla. Bu noktalarda yetersiz olduğum kanaatimdeyim.

Bu soru 25 Aralık 2024 13:23 tarihinde Psikolog Fatma Gizem Bitgen tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar sevgili danışan,

Üniversite döneminde yaşadığınız bu durumun zorluğunu anlıyor, çözüm arayışına girdiğiniz için sizi tebrik ediyorum.

Bahsettiklerinizden öncelikle küçüklüğünüzden beri yaşadığınız kilo problemine bağlı olarak son zamanlarda kendinizi yetersiz hissettiğinizi, kendinize karşı saygınızın azaldığını, sosyal anksiyete belirtileri yaşadığınızı ancak bir yandan da gerek okuduğunuz bölümün statüsü gerek aslında çokta abartılacak bir kilonuzun olmadığının farkında olduğunuzu anlıyorum.

Yaşadığınız bu durumu sağlıklı bir şekilde atlatmak, kendi değerinizi daha iyi anlamak adına neler yapabilirsiniz birlikte bakalım.

Öncelikle bu durumun geçeceğine inanın eğer sosyal anksiyetenizin olduğunu varsayarsak uygun müdahaleler ile atlatabileceğiniz bir durum.

İlk olarak arkadaşlarınızla olan ilişkilerinizde sessiz kalma, düşüncelerinizi söyleyememe üzerine neler yapabileceğinizi konuşalım;

Arkadaşlarınızla bir arada sohbet ortamındayken kendinizden çok ortama odaklanın, neler konuşuyorlar, konuşulanlar size neler çağrıştırıyor bunları düşünün. Ardından size hitap eden bir konu varsa beklemeyin söz alın, kendinizi ifade edin. Yanlış bir şey de söyleyebilirsiniz bundan çekinmeyin. Derste sözlü de değilsiniz sonuçta, kendinize karşı hoşgörülü olun. Ve sohbette her zaman istekli olun, sorular sorun, sohbeti sürdürmeye gayret edin.

İkinci olarak kilo probleminize bağlı olarak kendinizi yetersiz hissetmeniz üzerine nasıl kendi gözünüzde değerinizi artırabilirsiniz bunu konuşalım.

Öncelikle sizin de belirttiğiniz gibi okuduğunuz bölümün statüsü gereği bulunduğunuz yerin farkına varın. Bu bölümü siz kazandınız, başarılarınızın farkına varın, hak ettiğiniz değeri kendinize verin.

Küçüklüğünüzden beri kilo probleminiz olduğunu ancak sağlıklı düşündüğünüzde abartılacak bir kilonuz olmadığını kendiniz söylediniz. Kendinize bu pencereden bakın. Eğer sağlıklı bir kilodaysanız kafanıza takacağınız bir sorun yoktur. Her ne olursa olsun bu sizin için bir sorunsa, o halde harekete geçin hayatınıza yürüyüşü katın, sporu katın, dengeli beslenin. Ve iyi yanlarınızı görmeyi ihmal etmeyin.

Siz kendinizi sevip kendinize değer verdikten sonra hazır olduğunuzda illaki duygusal bir ilişkiniz de olacaktır. Önünüzde kocaman bir hayat var. Hiçbir şeye geç kalmış değilsiniz.

Bu durumla önerilerime rağmen baş edemiyorsanız bir uzmana gitmeyi ihmal etmeyiniz.

Umarım cevabım faydalı olmuştur.

Değerlendirilmesini istediklerinizi veya kafanıza takılanları yeni bir soru ile sorabilirsiniz.

Sağlıklı günler dilerim.

Psikolog Fatma Gizem Bitgen

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Partnerimin geçmişini nasıl unuturum?

Hocam merhabalar şu an bir iliskjm var evlilige dogru giden aileler falan tanisti ama ben bu kizla sevgili olmadan once onun sevgilisi vardi uzaktan sevgili bikac defa gorusmus sevgilisiyle ve 3 yil surdu aslinda kiz cocugu sevmiyordu ama hic cevresi arkadasi hickimsesinolmadigi icin devam ettiriyordu ozguvensiz korkak biri yasadigi aileden dolayi defalarca aldatilmasina ragmen hic ayrilmamis sevgikisinden cocuk yanina geldiginde bir gece birlikte olmuslar ve sonradan iliskileri daha da kotu olmaya baslamis bundan 2 ay sinra da ben kiza acildim sevdigimi soyledim her zaman yaninda oldum kız beni gormek istemiyorfu sevgilisi oldugu icin cocuktan ayrilmak icin istanbula gitti iki geceligine kendi gozlerimle gormek istiyorum konusarak ayrilmak istiyorum dedi gitti geldi bir hafta sonra da ayrildi ama giderken bana arkadasimda kalacam dedi geldiginde sorguladim kimde kaldin diye cunku inanmadim arkadasinda kaldigini geldikten 1 ay sonra da biz sevgili olduk iliskide neler yaptigini ogrendim istanhula gittigi iki gece de o cocukta kalmis genel olarak bakarsa bir gece iliskiye girmisler ve iki gece de ayni evde kalmislar ama o gece hicbisey yasanmamis kiz gercekten cocugu sevmiyordu ben onunla arkadasken gorebiliyordum sadece ondan korkuyordu gereksiz yere cok uzatmisti iliskisini kendi de farkindaydi o yuzden ayrilinca da uzulmesi cok fazla surmedi 1 kac gunde unuttu hemen 22 yasinda su an simdiye kadar hic arkadasi bile olmamis su an bile yok zayen kimsesi yok utangac kendi halinde biri asiri ozguvensiz kendini hep kucuk goren biri o yuzden boyle hatalar yapmis yoksa boyle bir cocukla kimse 1 gun bile sevgili olmazken bu 3 yil eziyet ettirmis kendisine iliskide sevgi dileniyordu resmen ama sevilmiyordu manipüle olmustu simdi biz sevgiliyiz ailelerimiz falan biliyor ikimiz de saglikciyiz herseyimiz uyuyor karakterlerimiz falan hicbir sorun yok ama ben kizin yasadiklarini unutamiyorum ogrendigimden beri aklimdan cikmiyor hicbir sekilde kendimi hayata veremiyorum 3 aydir bu durumdayim hali sahada mac yaparken bile macta aklimda o yasadigi seyler oluyor mantikli dusunmek istiyorum yasadigi seyleri ben de yasadim ondam cok da yasadim benden once yasadigi seyler tamam gormezden gelmek de olmaz ama ben de yasadigim icin sorun etmemem gerekiyor diye dusunmem gerektigimin farkindayim ama olmuyor yapamiyorum kesinlikle ayrilmak istemiyorum cok ilerledi iliskimiz kafalarimiz cok uyusuyor birakmak istemiyorum ama bu kafayla da yasayamiyorum unutmak istiyorum onumuze bakmak istiyorum ama olmuyor nasil kurtulabilirim bu durumdan yardimci olur musunuz ?

Psikoloji

Çok düşünen biri miyim? Öyleysem ne yapabilirim?

İşte yorumunuzun düzeltilmiş hali:“Hiçbir şeyi unutmayan, fotoğrafik hafızaya sahip biriyken, artık iki dakika önce söylenenleri bile unutmaya başladım ve birçok şeyi hatırlamakta zorlanıyorum. Bunun, hayatta kalma modunda olduğum için olduğunu düşünüyorum; çünkü yoğun ve stresli bir hayatım var. Bu yüzden normalden çok daha fazla her şeyi düşünüyorum. Mesela ‘Kapıyı kapattım mı?’, ‘Kapı açık mı?’, ‘Fişleri prizden çektim mi?’ gibi sorular sürekli aklımda. Hatta bazen yarı yoldan dönüp 2-3 kere kontrol ettiğim bile oluyor, bu durumdan rahatsızlık duyuyorum. OKB olup olmadığını bilmiyorum. Düzeni seviyorum ve düzensiz şeyler beni rahatsız ediyor. Fişi çektiğimden emin olmak için uzak bir yere koyuyorum. Bu yoğun stres nedeniyle yüzümde veya vücudumun belli bölgelerinde alerji ve uyuşma gibi durumlar da yaşıyorum. Bu konuda ne yapabileceğimi pek bilmiyorum. Kitap okuyorum ve daha önce yaklaşık 6-7 ay kadar şema terapisi almıştım, fakat bu konulara hiç değinmedik; daha çok değersizlik ve başarısızlık şemaları üzerinde çalıştık. Şu anda terapi alabilecek durumda değilim ama yol gösterici fikir veya bu konuda daha sağlıklı düşünmemi sağlayacak bir öneri arıyorum. Ve son zamanlar birde sürekli kendimi başka kasımlarla kıyaslayıp üzülüyorum çünkü eski neşem ve enerjim yok. erkek arkadaşımın alt dönemleriyle bir araya geldiğimizde bunu fark ettim ve “acaba o neşeli olduğu için ondan hoşlandı mı “ tarzında saçma düşünceler aklıma geldi