Günlük duygu çöküşlerinin sebebi nedir?

Merhabalar,

Okuduklarınızı anlamlandırırken, insan zaman zaman kendini bir grubun parçası hissetmekte, hele ki lise döneminin karmaşasında, epey zorlanabiliyor. Özellikle de arkadaşlık ilişkilerinin çok kıymetli olduğu bu yaşlarda, birinin “Beni acaba gerçekten seviyorlar mı?” diye düşünmesi kimseyi şaşırtmaz. İçinizde böylesine yoğun duygular olduğunu görmek, aslında sizin çevrenize ve arkadaşlıklarınıza ne kadar değer verdiğinizin de bir göstergesi. Bu düşüncenizi destekleyen kanıtlarınız var mı acaba? Yani burada kast ettiğim şey bazen aklımıza bir düşünce gelebilir fakat bu düşüncenin duygularımızdan kaynaklı olup olmadığına bakmak gerekir gerçekten bu düşünce objektif realist bir düşünceme yoksa şu an duygularınızdan kaynaklanan ve bu duygunun yoğunluğuyla oluşan bir düşüncemi? Bunu fark edebilmek ve anlayabilmek için de kendinize şu soruyu sorabilirsiniz şu anki düşüncenizi destekleyen ve desteklemeyen kanıtlarnız var mı? Burada bulduğunuz kanıtlara göre düşüncenize alternatif bir düşünce üretebilir ve daha gerçekçi ve iyi hissettirebilecek bir düşünce yerine koyabilirsiniz.

Bazen sevildiğimizden ya da ait olduğumuzdan emin olamadığımız anlar olabilir.Bu duygunun, neredeyse fiziksel bir ağırlık gibi sırtınıza bindiğini hissetmek epey yıpratıcı olmalı. Sanki bir gün her şey yolunda, herkesle yakın hissediyorsunuz; ertesi günse o tanıdık dışlanmışlık hissi tekrar gelip yerleşiyor... Duyguların böyle hızlı değişmesi, insanı yoruyor, enerjisini çekiyor ve tam dediğiniz gibi günlük yaşamınızı, okulunuzu bile etkileyebiliyor. Bu döngüde kendini kaybolmuş hissetmek çok anlaşılır.

Aslında burada belki de biraz, içsel sesinizle, yani kendi kendinize söylediklerinizle ilgili bir şeyler fark etmek iyi olabilir. Böyle duygular yükseldiğinde, genellikle “Ya aslında beni sevmiyorlar,” gibi düşünceler ön plana çıkıyor olabilir. Ama kimi zaman bu düşünceler durumu bize olduğundan daha zor veya tek yönlü hissettirebiliyor. Belki şöyle bir egzersiz işinize yarayabilir: Bu hissi yaşadığınızda, o an aklınızdan geçen düşünceleri bir kenara yazın. Bunu size nasıl hissettirdiğini ve bununla birlikte nasıl bir davranış sergileyebileceğinizi not alın. Sonrasında aradan birkaç gün geçince tekrar yazdıklarınızı okuyun ve duygunuzun ve düşüncenizi hala aynı olup olmadığını değerlendirin. Eğer aynı değilse şu an yeni duygunuz ve yeni düşünceniz ne bunu not alabilirsiniz bu şekilde de olayın sizin üzerinizdeki etkisini daha rahat bir şekilde görebilirsiniz.

Tabii bir de, hislerinizi birileriyle paylaşmanın gücünü küçümsememek gerek. Bazen, içinizi dökmek, en çok da utangaç hissettiğiniz kişiyle bile olsa, çok hafifletici olabiliyor. Belki yakın hissettiğiniz bir arkadaşa “Bazen böyle hissediyorum, yanlış mı anlıyorum acaba?” diyebilirsiniz. O geri dönüş, çoğu zaman zihin oyunlarının arasından bir pencere açabiliyor.

Bir yandan da, bu duyguların lise başından beri sürmesi, içsel olarak belki de uzun süredir devam eden bir hassasiyetiniz olduğunun sinyali. Bunun tamamen sizin suçunuz olmadığını bilmek, biraz olsun içinizi rahatlatsın isterim. Belki de zamansız bir dışlanmışlık hissi çocukluktan başlayan deneyimlerle ilintili olabilir, bunu birlikte keşfetmek iyi gelebilir. Çocukluk zamanınızda sevilmediğizi düşündüğünüz anlar oldu mu? Belki bu tarafı değerlendirmek de bugünkü sorunların aydınlatılmasında yardımcı olabilir.

Şunu düşünüyorum: Hayatınızda değişen, tetikleyici olabilecek olaylar veya belirli dönemeçler var mıydı? Mesela, yolların ayrıldığı eski dostluklar, ailedeki bir gündem, ya da dershanede kendinizi başkalarıyla kıyaslama hali gibi… Zamanınız olursa, bunları bana anlatmak ister misiniz? 📖

Bunların altında tam olarak ne olduğunu anlamaya başladıkça, kendinize yüklemeden, biraz daha yumuşak bir mercekten bakabilmek mümkün. Dilerseniz, basit nefes egzersizleriyle ya da birkaç dakika günlük tutarak bu yoğun anları hafifletebilirsiniz. 

Sorunuz sizin için bir cevap olabildiyse, puanlayabilir ve görüşünüzü bizimle paylaşabilirsiniz. Bizlere sorularını yöneltmek isteyen başka arkadaşlarınız varsa onların da yararlanmasını sağlayabilirsiniz.

Sağlıklı günler dilerim.

Sevgiyle kalın.

Uzman Psikolog Gönül Tanır Durmaz