• Anasayfa
  • Sorular
  • Hakkımda dedikodu yapılmasından korkmamayı nasıl başarıcam?
İletişim

Hakkımda dedikodu yapılmasından korkmamayı nasıl başarıcam?

cemreriri25 Temmuz 2024 00:15

Hakkımda dedikodu yapilmasindan çok korkuyorum her zaman biri bana sinirlendiğinde sinirimi dışarı çıkarmaktan korkuyorum hakkimda ne düşünürler kesin kavga çıkar diye diğer kişiler bana istediğini söylüyor ben sessiz kalıyorum sinirimi dışarı çıkarmıyorum ve dışarı çıkarmak istiyorum artık. Annem ve babam küçükken hep kızardı vururdu aglayinca bende rahat rahat aglayamiyorum artık ve ben içimdekileri anlatmaya çalışırsam da hep abartı tepki veriyorlardi ve kiziyolardi, dinlemiyorlardı. Mesela arkadaşlarım arkamdan hep konuşuyorlar bende yalniz kalıcagim için hiç bir şey diyemiyorum yada yuzume yüzüme kötü seyler söylüyorlar ben hemen ağlamaya başlıyorum ve rezil oluyorum. Ben artık kim neder diye dusunmeden konuşmak gezmek istediğimi yapmak istiyorum hemen ağlamaya başlamak istemiyorum bende sinirlerimi dışarı vurmak istiyorum lütfen yardım edin..

Bu soru 27 Temmuz 2024 13:19 tarihinde Psikolog Ezgi Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar,

Öncelikle insanların sizin hakkınızdaki eleştiri ve dedikodularına engel olmak için kendinizden ödün vermemeniz gerekir. Bu sizin duygularınızı içinizde tutmanıza, yoğun kaygı ve stres ile mücadele etmenize neden olabilir. Olumsuz yargı ve düşüncelerden bu şekilde kurtulamazsınız.

Ebeveynleriniz ile olan deneyimleriniz duygusal reflekslerinizi olumsuz etkilemiş gibi görünüyor.

İlk olarak şunu kabul etmelisiniz ki;

İnsanlar potansiyel olarak herkesi eleştirebilir, dedikodu yapabilir. İnsanların düşünce ve davranışlarına müdahale edemezsiniz. Ancak kendi düşünce ve davranışlarınızı değiştirebilirsiniz.

Amacınız başkalarının fikirleri üzerine düşünmek değil, bu zamanı kendiniz için kullanmak olmalıdır.

Kendinize olan güveninizi arttırmalısınız.

Kendinizi iyi hissetmenize yarayacak şeylerin listesini yaparak bunlardan bir günlük rutin oluşturabilirsiniz. Faaliyetlere katılmak, bir alan üzerine araştırmalar yapmak , egzersize gitmek gibi seçenekleri değerlendirebilirsiniz.

Unutmayınız ki zamanınız başkalarının fikirleri üzerine düşünmekten çok daha kıymetlidir.

Olumsuz düşüncelerinizi değerlendirmek üzere bir defter edinmenizi tavsiye ederim.

Bu defterde olumsuz düşüncelerinizin nedenlerini ve gerçeklik derecelerini değerlendirip puanlayabilirsiniz.

Olumsuz düşüncelerinizi tetikleyen insanlardan uzaklaşmalısınız.

Duygularınızla mücadele etmekte zorlandığınızı anlamaktayım. Bu duyguları dışarı atmanız için günlük tutmanızı ve duygularınızı bu günlükte açıkça ifade etmeye çalışmanızı öneriyorum.

Duygularımızı dışarıya yansıtamadığımızda, hislerimizi çözümleyip kendimizi değerlendiremediğimizde kaygı ve öfkeyle yoğun bir şekilde baş başa kalırız.

Sevgili danışan, lütfen kendi duygularınızı yaşamaktan ve paylaşmaktan korkmayınız. Hayatınızda değişimleri başardığınız ve içinde bulunduğunuz döngüleri kırabildiğiniz sağlıklı günler diliyorum.

Elbette bu süreçte bir uzman desteği almak süreci en sağlıklı şekilde atlatmanıza yardımcı olacaktır.


Sevgiler,

Psikolog Ezgi Aydın

Cevaplanmış benzer sorular

İletişim

Duygusal ve zor konularda kendimi ifade edemiyorum, hemen ağlamaya başlıyorum

Hem ailemle hem de romantik ilişkimde bir problem olduğu zaman kendimi açıkça ve net bir şekilde ifade edemiyorum, konuşurken bir süre sonra ağlamaya başlıyorum. Ailem geçmişte uğradığım travmalarımı bilmiyor,bunlardan bazıları çocukken cinsel istismar, taciz vb. bazıları da hastalık vs gibi durumlardan ötürü çektiğim yoğun fiziksel acıdan oluşuyor bunların yanında öfkemi kontrol edemiyorum, çabuk sinirleniyorum, hepsinin tabii ki de ruhuma sirayet ettiğinin farkındayım ve iyileşmeye çalışıyorum. 24 yaşındayım, annem bana hep "geçmişin güzel şeylerini görmüyorsun kötü olaylarda takılı kalmışsın" demişti. Duygusal açıdan onlar tarafından ihmal edildiğimi, birçok ihtiyacımı karşılayamadıklarını beni koruyamadıklarını düşünüyorum, ve bu durum beni çok öfkelendiriyor, ben çocukken annem babaannem ile dedeme bakıyordu aynı evde onlarla birlikte yaşıyorduk, çocuk halimle onlara hizmet etmeye zorlanıyordum bu durum 21 yaşıma kadar devam etti, babam uzakta çalışıyordu eve yılda birkaç kez geliyordu, şuan bile uzakta. mevcut durumum bazen annemle bazen de tek yaşıyorum. Annemi çok üzüyorum, biliyorum ki o da çok zorluklar çekti. Fakat sadece kendi acılarımı söyleyip duruyorum. Çoğu zamansa anne babamın ebeveyniymişim gibi davranmak durumunda kaldım. Sevgilim çok anlayışlı ve kendimi onun yanında çok güvende hissediyorum. Onunla her konuda daha açık konuşabilmeme karşın tartışmalarımızda ağlamaya başlıyorum. İlişkimiz benim duygusal durumum ve halledemediğim problemlerim yüzünden zarar görüyor, evet ona bağlı hissediyorum ve de onunla olmayı çok istiyorum. Onu üzmemeyi, benim yüzümden kendisini değiştirmek zorunda hissetmemesini istiyorum, olduğumuz gibi aynı yolda yürüyen iki farklı insan olma özelliğimizi iletişim problemlerim yüzünden kaybetmek istemiyorum. Sevgilim bana, ilişkide bekar gibi davranıyorsun, çift olduğumuzu unutuyorsun, senin canın nasıl istiyorsa öyle devam ettik ilişkiye ve sen kendin yönlendirdin demişti. Değişmeyi ve dönüşmeyi çok istiyorum, maddi durumum elverişli olduğunda terapiye başlayacağım, fakat bu süre zarfında ilişkilerimi düzeltmek için neler yapabilirim? İletişim eksikliğimi nasıl giderebilirim? Sürekli ağlama hissini nasıl engelleyebilirim?Teşekkür ederim 💖