Psikoloji

Harekete geçemiyorum ne yapmalıyım?

Gizli Kullanıcı10 Temmuz 2024 10:58

Okul bittiğinden beri sürekli spor yapmak istiyorum ama oturduğum yerden kalkamıyorum hep üşengeçlik var üzerimde. Nasıl bunu yenip ise koyulacağım bilmiyorum.

Bunun dışında aşırı fazla hayalperestim. Gece 12de herkese iyi geceler desem bile saat 2-3 de anca uyuyorum bu hayal kurma yüzünden. Nasıl ve nerden başlayacağım hakkında hiçbir fikrim yok 😞.

Kafama taktığım bir şey de boyum. Yaşıtlarıma göre boyum kısa ve bazen arkadaşlarım bununla dalga geçiyor. Tabi şuan onlara her bu konuyu açtıklarında aramızı soğuk tutmamdan dolayı vazgeçtiler ama ben yine de takıyorum keşke daha uzun olsam. Belki ilerleyen zamanlarda uzatım bilmiyorum ama takıyorum işte bilmiyroum. Bir de maddi durum var bunlarin yanı sıra yani durumumuz aşırı kötü değil ama aşırı iyi de değil. Yaklaşık 3-4 ay önce abim araba aldı işte o arabanın kredisi falan bir tık zorluyor bizi. Aylık harcligim azaldı ve bu azalan dönemde bütün ihtiyaçlarım artti tabi ki😑. Bütün bunlarla tek başıma savaşmaktan bıktım artık. Kendime gelmek istiyorum önceden çok iyiydim spor yapıyordum dersime çalışıyordum kendime bakıyordum ama şimdi her şey karmaşıklaştı. Sizi de sosyal medyadan gördüm deneyeyim dedim. Cevaplarını bekliyorum..

Bu soru 19 Temmuz 2024 22:07 tarihinde Psikolog Gönül Tanır Durmaz tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar,


Anlattıklarınıza göre, birçok farklı alanda stres ve baskı altında hissediyor olabilirsiniz. Spor yapma isteğinizin olmaması, uyku düzenindeki sorunlar, boyunuz hakkındaki olumsuz düşünceler, maddi durumla ilgili zorluklar ve genel olarak motivasyon kaybı gibi konular sizi etkiliyor gibi.


Bu tür bir durumda, adım adım ilerlemek ve her bir sorunu ayrı ayrı ele almak sizin için faydalı olabilir. 


Spor yapma motivasyonunuzla ilgili başlangıçta büyük hedefler yerine, küçük ve ulaşılabilir hedefler koyarak başlayabilirsiniz.. Örneğin, her gün sadece 10 dakika yürümek gibi. Bu, bir alışkanlık oluşturmanızı sağlayabilir. Bu tarz durumlarda büyük hedefler yerine, küçük ve ulaşılabilir hedefler koymak daha sağlıklı bir yol izlemenize yardımcı olabilir.

Daha sonrasında spor yapmak ile ilgili kendinize bir rutin oluşturmaya çalışabilirsiniz. Belirli bir zaman dilimini özellikle spor yapmaya ayırmak gibi.


Kendinize karşı sorumlu olduğunuzu hatırlatın. Spor yapmanın size ne kazandıracağını not alarak motivasyonunuzu artırmaya çalışabilirsiniz.


Hayal kurmalarınız ve gece yatakta zaman geçirmeniz ile ilgili şunları deneyebilirsiniz. Öncelikle uykunuz gelmediyse yatağa geçmeyin. Eğer uykunuz geldi ve yatağa geçtiyseniz uyumaya çalışırken kendinizi hayal kurarken bulduysanız yataktan çıkınız ve tekrar uykunuz geldiğinde yatağa dönünüz. Burada önemli olan zihninizin yatağı uyku alanı olarak kabul etmesidir: Yatakta hayal kurmaya devam ettiğiniz sürece bu sizin için bir alışkanlık haline gelecek ve hayal kurmak için yatağa girmeyi bekleyecek ve farketmeden yatağınızı uyku alanından, hayal kurma alanınıza dönüşecektir.

Gün içinde hayal kurma için belirli bir zaman dilimi ayırabilirsiniz. Bu, gece yatmadan önce zihninizin daha sakin olmasını sağlayabilir ve uyku alanınızı koruyabilirsiniz.


Bu süreçte bir uzmandan destek alabilirsiniz ve daha sağlıklı bir yol izleyebilirsiniz.


Sağlıklı Günler Dilerim.


Psikolog Gönül Tanır Durmaz


alinti

Çok teşekkür ederim dediklerinizi uygulamaya çalışacağım🩷

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Kendimi tanıyamıyorum

Ben her zaman istediğini alan ve ne isterse yapan hayatının sonuna kadar da böyle olacağını sanan biriydim. Şimdi ise üniversite okumamış evden çıkmaya korkan bir mesleği olan ama onu yapmaya bile özgüveni el vermeyen istemediği şeyleri yapmama hayır deme durumu kalmamış ev işleri ile boğuşan(evli değilim) biri oldum. Aynaya baktığımda gördüğüm o özgür mutlu kızı tanıyamıyorum. Çok fazla hayale sahibim. Ancak artık gerçekleştirecek motivasyon ve inanca sahip değilim. Hayat cemberinin en dışına itilmiş hissediyorum. Sıfırdan başlamaya korkmuyorum yanlış anlaşılmasın(çünkü sürekli sıfırdan başlamak zorunda kalıyorum hiçbir piskoloji yada işte tutunamıyorum) ama yolun yarısında boşa kürek cekiyormusum gibi geliyor. İnsanların düşündükleri ve benim düşündüklerim çok farklı. Psikolojik olarak yıprandım. Tiyatro, keman, resim gibi sanatsal şeylerle ilgilenmek istedim hep sadece resimle ilgilenebildim. Durum o kadar vahim ki kimse beni kısıtlamaya bile çalışmıyor herkes beni bir şeyler yapmam için itekliyor ama yapamıyorum işte. Normalde aile olsun sevgili olsun herkes bir dur der yani benim böyle bir sorunum da yok çünkü bana acıyorlar gibi geliyor. Beni mutlu edecek en ufak saçmalığa razı geliyorlar. Sanırım mutsuzluğumun da farkında oldukları için bu. Sekiz dokuz senedir kendimi geri kazanmaya çalışıyor gibiyim. Sanki bir yerden sonra birileri ile kaderim değişti. Sanki bu benim hayatım değil. Ama itiraz ederken de yüzsüz buluyorum kendimi. Soncuta yediğim önümde yemedigim arkamda ne derdim var ki! Ama olmuyor işte. Ben ilk telefonumu bile harçlığımdan biriktirip almıştım. Gizliden gizliye inatciyim. Kararlıyım. Düşünün okulda aç kalmayı tercih etmiştim ve buna dayanmıştım daha 5. Sınıfa giderken. . şimdi de yapmıyorum değil çabalıyorum ama çabam hiçbir isteğimi karsilamiyor. Örnek vereyim daha açıklayıcı olsun: mesela ben tiyatro ile ilgilenmek istiyorum ama İstanbul'un kötü bir semtinde oturuyorum burada bunun eğitimi alabileceğim bir kurum bile bulamıyorum hadi buldum saatleri uyuşmuyor. İş arıyorum ama benim isimle ilgili yakın semtlerde dahi ilan bulamıyorum. Ya istediğim bir iş yapacağım ya da iki vasıta gideceğim. Kendimi oldukça baskılanmış hissediyorum ama işte bunu hissederken bile utanıyorum bunlar da dert mi diye. Ne yapayım ben istediğim bir hayatı yasadigimi dusunuyorum sürekli çabalıyorum kurslar alıyorum falan(internetten) ancak olmadığını görüyorum. Mesela beni iş için sitelerden arıyorlar. Çok güzel işler çıkıyor ama İstanbul'un diğer ucunda. Bir iş için o kadar yol yapmak bana mantıklı ve güvenli gelmiyor. Aynaya baktığımda eski beni görmeyi istiyorum artık. Ben gün gectikce daha da ezikleştigimi hissediyorum sadece. Çevrem de kalmadı. Uzuldugumde anlatabilecegim kimsem yok. Bir erkek arkadaşım var bir kardesim o da erkek🙄 dediğim gibi hayat cemberinin dışında içeriye doğru kulaç atıyorum da dalga beni her seferinde daha da uzaklastiyor gibi. Sevgili mevzularina zaten hiç girmiyorum. .

Psikoloji

Neyim var?

2 ay önce gece birdenbire kötü hissetmeye başladım ağladım Kalp krizi geçiriyorum zannettim Uyku sorunum oldu Panik ataktan şüphelendim ama Sonrasında alanda bilgili bir hocam panik atak olmadigini vitaminlerimi kontrol ettirmemi soyledi Bir süre iyi geldi ama vitaminler bitince kontrole gitmedim halen eksik olabilir Bu süreçte de sürekli bu nedensiz korkuma kaygima sebep aradım Binbir türlü şey düşündüm Acaba anksiyete mi acaba panik atak mı acaba overthinker miyim gibi Bu arada psikoloji 3. Sınıf öğrencisiyim. .Halen daha sürekli bi neden arıyorum sürekli araştırma yapıyorum ağlarken Neden başıma bu geldi Neden birdenbire ağlama krizlerim tuttu kaygılı korkulu hissettim diye O donem cok namaz kildim acaba o yüzden mi oldu diye kafayi ona taktim Sonrasında psikoloji okudugum icin mi bunlar oldu diye dusunup kafayı ona taktim Acaba gecmisteki Travmalarım var da acaba bunlar mı tetiklendi diyorum Ki platonik ask travma sayılır mı bilmiyorum Gördüğüm her şeye ağlayasım geliyor Herhnahi bir video izlerken bile kafamın içinde acaba neyim var Acaba neden oldu diye düşünüyorum Sürekli bi neden arıyorum bu duruma Normalde asla aklıma gelmeyen şeyler geliyor aklıma ve acaba bu yüzden mi diyorum. .Hatta bölümume o kadar aşıktım ki Psikolojiyi inanılmaz severek okuyordum Ama artık okula bile gitmek istemiyorum Bu rahatsizliklarin ismini duyunca kotu oluyorum Sevdigim seylerden bu kadar uzaklasmak beni korkutuyor 2 yıllık Iliskim var onun zarar görmesinden de cok korkuyorum Surekli ona anlatirsam benden bikar sikilir diye korkuyorum Bu yuzden bu duygudurumundan hemen cikmak istiyorum Lütfen yardımcı olur musunuz Fikrinize çok ihtiyacım var

Psikoloji

İlişkimde nerede hata yapıyorum?

sevgilim ilişkinin başından beri beni kıskandırmaya çalışıyordu kızlarla örnek verecek olursam bu kızla konuşmak iyi geliyordu sosyal medyadan çıkart dediğimdede hayir zaten önemsiz kişiler diyip cikartmamisti o kızlarla arasında hiçbir şey olmamasına rağmen ne flört ne sevgili 6ay boyunca devam etti ve psikolojimi bozduğu için 1 sene başına kaktım ondan sonrada aramız bozuldu biraz defalarca kez ayrildik barıştık ama o kiskandirmalarina başka şekilde devam etti aynı kızlar olmasada farklı şekilde o da şöyle üniversite okuyoruz biz ve kendisi çok lol oynayan birisi sınıfındaki 3 kızda discord uygulaması üzerinden onların grubuna girmişler ben o kızlarla oyun oyniyom tek başıma gör sen yok neymiş bana bir sey yazsa bir kiz emoji olarak kalp atayım mi bende bildiğiniz çocuk gibi 2 senedir beraberdik ve iki sene içinde kiskandirmasi bitmedi ve bu yüzden ona fazla soru soruykrdum fazla kiskanc biri haline gelmiştim o da yapma diyordu ama ben sormaya devam ediyordum çünkü takintili etmisti beni de ve şu an ayrildik 2 hafya oluyor bu arada bastaki kiskandirma benim onu sevmem ona fazla değer vermem içinmiş öyle demişti ama diğer kiskandirmalar o bama yapma dediginde soru sorup yapmamdan dolayıymıs erkek arkadaşım kız düşkünü asla değil instadan kız bile takip etmiyor beni kıskandırmaya kalktığı sırada bulustugumuzda telefonuna bakmıştım bir sey yoktu iyice baktım ama bu kadar kiskandirma yapıp çocukça davranıp sen yaotin diye bende yapıyorum demedi benden kaynaklanan bi hata mı?