• Anasayfa
  • Sorular
  • Hayal dünyam Gerçek dünyaya ağır basıyor engelleyemiyorum?
Psikoloji

Hayal dünyam Gerçek dünyaya ağır basıyor engelleyemiyorum?

Gizli Kullanıcı29 Nisan 2024 07:55

Merhabalar gerçek hayatta gerçekleştiremediğim şeyleri kulağıma kulaklık takarak müzik aracılığıyla sanki yaşıyormuşum gibi rol yapıyorum bu benim her şekilde hayatımı etkiliyor hareketlerimi etkiliyor eğitim hayatımı aşk hayayımı herşeyi...

Yapmak istemiyorum ama Bırakamıyorum da bazı günler sanki bir ünlünün eşiymiş gibi bazı günler ise ünlü bir model gibi 20 yaşındayım ve bu şey beni çok yıprattı ne yapmalıyım?

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,


Bu deneyimlerinizin hayatınızı etkilemesi oldukça zorlayıcı olabilir ve bu konuda endişelenmeniz anlaşılabilir. Bu durumla başa çıkmak için profesyonel yardım almak önemli olabilir. Psikoterapi, bu tür davranışların kökenini anlamanıza ve daha sağlıklı başa çıkma stratejileri geliştirmenize yardımcı olabilir. Bir psikologla konuşarak duygularınızı ve bu alışkanlığınızın arkasındaki nedenleri keşfetmek için önemli bir adım olabilir. Bu süreçte kendinize nazik olmayı ve adım adım ilerlemeyi unutmayın.


Psk. Eslem Yılmaz

Cevaplanmış benzer sorular

Romantik İlişkiler

Karşılıklı alma verme dengesinin olmadığı bir ilişki

Merhabalar ben 10 yıllık bir ilişkimden yeni kurtuldum. Ayrılan taraf bendim çünkü karşı taraf benden sürekli bir beklenti içerisindeydi. kendi ayakları üzerinde durmayı beceremeyen sürekli borç içinde olan ve benden yardım dilenen biriydi. hep benim yardımımla sorunlarını hallediyordu. beni sevdiğini biliyordum ama psikolojik olarak bende çoktum. artık bana kredi çektirmeye kadar iş gitmişti. ne borcun var dediğimde sürekli bir kilif buluyordu bende inanıyordum.mantıklı şeyler söylüyordu yani belkide gerçek bilemiyorum ama bir insanın her ay bir maddi sıkıntı çekmesi bana normal gelmiyordu. ki gerçek de olabilir tamam ama bu sorunları düzeltmek için kendi borç aramaktan başka bi çözüm üretmiyordu. çalıştığı bir işi vardı ordan aldığı maaş yetmiyordu. ek iş yap borcun varsa kafelerde vb çalış dediğimde ben utangaç bir insanım öyle yerlerde çalışamam diyordu. kbirlikte çok güzel zamanlarda geçirdik ama kendi sorunlarının butun yükleri benim üzerimdeydi ve bu beni çok yıprattı. sanki annesiymisim gibi ilgilendim her derdiyle. bir kaç defa yalanlarini da yakaladım ondan sonra ona olan güvenince zedelendi. evlenmeyi düşündüğüm için artık kalbimi değil mantığımı dinlemeye karar verdim ve böyle bir iliskinin evliliğinde de çok sorun yaşanacağını düşündüm.hala çok sevsem de ayrıldım yani en sonunda. peşimden çok koştu pişmanlığını çok dile getirdi ama ben yaklaşık bir iki aydır ona söylemiştim böyle giderse biteceğini yani ona süre bile tanıdım düzeltsin her şeyi diye ama olmadı. son olarak ben onun bana bu kadar yaşattığı şeylerden sonra hala ona haksızlık ediyormuşum gibi hissediyorum. beni manipüle mi etti bu kadar yıldır anlamıyorum neden böyle hissettiğimi. hala düşünceler geliyor kafama birbirimize çok aşıktık bu sorunlar evlilikte aşılabilir miydi zamanla düzelir miydi veya ben yanlış bir karar mı verdim acaba vb. ona donmek istememe rağmen neden pişmanlık yaşıyorum sizce. buraya kadar olduğunuz için teşekkür ederim cevabınızı merakla bekliyor olucam.

Psikoloji

Artık derdimi anlatmak bile beni yoruyor

Eskiden her üzüldugumde kaygılı hissettiğimde çevremdekinlere belli eder ve arkadaş veya ailemden yardım alarak problemlerini anlatarak rahatlarfim fakat bı sure sonra etrafında dertlerimizi birbirimiz sayesinde astigim arkadaşım ile arama mesafe girdi daha sonra bir diğer arkadaşım sürekli depresif şeyler anlatmanın onu kötü etkiledihini söyledi haklı aslında o zamandan beri kimseye üzüntümü gireremiyorum ailem daha önce yaşadığım şeyler yüzünden beni üzgün görünce çok fazla panik yapıyorlar be bu beni daha fok üzüyor kaygıyla baş edemiyorum gerçekten çok zor zamanlar geçiriyorum ama eskiden olduğu gibi kimseye anlatamıyorum kendi kendime yok ölüyorum fakat insanlara her zaman mutlu rolü yapıp onları mutlu etmeye çalışıyorum çünkü artık mutsuz olursam benim yanımda olmayacaklarını biliyorum küçüklüğümden beri tip 1 diyabet hastasıyım ve san 3 ay içinde kanser riski atlattım ve karaciğer buyumem ortaya çıktı benim için çok zor bir dönem olmasına rağmen ailem üzülmesin diye hep dik durdum çevremde bana kötülük yapanları hep affediyorum en azından ilk başta affedebildigimi sanıyorum derslerinin en iyisi olmasını istiyorlar bunun için çabalıyorum ama kaygım beni engelliyor artık insanlardan çekiniyorum her sorundan kaçıyorum ve kacamayacagim bir durum ile karşı karşıya gelince panikliyorum hayatım bir anda tersine donuyo tüm psikolojim mahfoluyor ve duzeltemiyorum eskiden aşırı özgüven dolu bir insandım hatta biraz egi bile diyebilirim fakat artık insan içine çıkmak bile beni rahatsız ediyo