Psikoloji

Hayata geç kalmış gibi hissetmek

Gizli Kullanıcı27 Temmuz 2024 20:09

Merhabalar benim sorunum şu sanki herkesin hayatı yolunda bir benim hayatım ters gidiyor gibi hissediyorum hersey için geç kalmış sanki o şey olursa da iyi olmaz ya da eksik olacakmış gibi düşünüyorum hayata karamsar bakıyorum güne güzel başlıyorum ama aklımda hep kötü bisey olacak korkusu var iyi bisey olsa sanki arkasından kötü bisey olacakmış gibi geliyor eskiden böyle değildim yakın zamanda sağlıkla ilgili travmanın bir olay yaşadım bu duyguları bu olay tetikledi olabilir mi

Bu soru 29 Temmuz 2024 19:28 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, öncelikle hayata geç kalmış gibi hissetmenizin sebebi büyük oranda sosyal medyayla ilgili olabilir. Bu çok yaygın bir düşünce şekli. Sosyal medyada insanların paylaştığı aktiviteler, tatil fotoğrafları, linkedinde iş güncellemeleri, kısacası en iyi anları…. Bu tarz paylaşımlara maruz kalındıkça kişide herkes bir şeyler yapıyor, ben geride kaldım tren kaçtı düşüncesi hakim olur. Ancak şu an senin yaşadığın koşullarda yaşayan, senin yaşadığın hayata benzer bir hayat yaşayan milyonlarca insan var. Sosyal mecralar yalnızca bir yanılsamadır, buz dağının görünen kısmıdır, görünmeyen kısmında ? tatil fotoğrafları atmak için ödenen bedeller…. İşyerinde uygulanan mobingler….. mutlu bir çift karesinin arkasındaki kavgalar….. ancak iyi hissetme çağında olduğumuz için her zaman en iyi hallerimizi paylaşırız, bunu eğer sosyal medya kullanıyorsan senin de yaptığını söyleyebilirim, tren kaçmadı yalnızca o an yaşadığın duygular seni mutlu etmiyor, ancak o duyguları o an yaşıyorsun değil mi ? geçmişte veya gelecekte değil, yaşadığın duyguyu anlık olarak kabul edip evet ben şu an ….. hissediyorum ancak hep böyle hissetmek zorunda değilim tıpkı hep mutlu hissetmek zorunda olmadığım gibi.

Sağlıkla ilgili travmandan kaynaklı başına kötü şeyler geleceği kaygından bahsediyorsun ki bu da çok anlaşılır. Belirli sağlık sorunlarından sonra yeterince dayanıklı olamadığımızla ilgili düşüncelere kapılabiliriz, başımıza bir şey geldiğinde baş edemeyecekmişiz gibi, şu anda gelecekte kötü bir şey yaşayacakmışsın gibi düşünmenin sana hiçbir faydası yok değil mi ? korktuğun şey şu an olmuyor, gerçekten kötü bir şey olduğunda ise bununla başa çıkamaz mısın ? Başa çıkma yöntemlerini gözden geçir.

Son olarak seninle aynı sorunu yaşayan danışmanlarıma önerdiğim bir kitaptan bahsetmek istiyorum. Kitabın ismi Eyvah kötü bir şey olacak. Sana yararlı olacağını düşünüyorum.

iyi günler dilerim.

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Hamilelik ve eşimle yaşadığım iletişim problemleri

Hamilelik sürecindeyim. Eşimle ailem arasında her ailede olan farklılıklar var. Eşim ailesiyle de çok samimi ilişkiler içinde değil. Benim ailem içinde böyle bir beklentim yok kendisinde. Ne zaman ailemin yanına gitsek huzursuz ya da tartışarak dönüyoruz. Eşim ailemin yanında sıkılıyor ya da evin kalabalık olması nedeniyle uyumsuz davranışlar gösteriyor. Ailemle oturmuyor, çok az konuşuyor, telefonuyla ilgileniyor ve mutsuz olduğu belli oluyor. Kafa dinlemeye ihtiyacım var diyerek benim ailemin yanında kalmamı istedi ama ailemin aramızdaki gerginliği hissetmesi üzerine benimle gelmek istersen gelebilirsin dedi ve bu olaydan sonra benimle konuşmuyor ve benimle uyumadı. Hamilelik hormonları nedeniyle ağladığımı ve abarttığımı düşünüyordum ama olan olay nedeniyle annem ve babam eşimin davranışı nedeniyle kavga etmişler ve ben aileme bir sorunumuz olmadığını düşünmeleri için sürekli bahane uydurmak zorunda kalıyorum. Bu süreçte evimden biraz uzaklaşmalı mıyım? Bunun bir çözüm olmadığının farkındayım ama ne yapmalıyım bilmiyorum. Eşimin sevgisinin, ilgisinin ve kaybetme korkusunun farkındayım ama bunu ifade etme şekli biraz farklı olduğu için bunları yaşıyoruz sanırım.Hamilelik hormonlarından olaylar gözümde büyüyordur. Ne yapmam gerektiğine karar veremiyorum.Her bireyin aile yapısının ve iletişiminin farklı olduğunu biliyorum. Eşimin ve benim ailelerimizle yaşadığımız geçmiş yaşantıların etkisiyle zaman zaman tepkiler verebildigimizin bilincindeyim. Ben ve eşim ailelerimizin tepkilerinden kendimizi ve ilişkimizi koruyabiliyoruz. Ama eşimin suskunluğu benim kaygılanmama ve olumsuz düşünmeme neden oluyor. Bu duygunun altında yatan nedenin de ailemle yaşadığım olumsuz bağlanma olduğunun farkındayım. Eşimin susmasının kötü amaçla olduğunu düşünmüyorum sadece duygusal olarak söylemek istediklerini söyleyemiyor mesela benim üzüldüğümü fark ettiğinde genelde böyle davranıyor. Sakinleşmem icin alan açıyor ve belirli bir süre sonra her şey eski haline dönüyor.Hamilelik nedeniyle her şeye duygusallaşıp ağlamaya başladım ve yaşanan bu süreçlerde ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.