Psikoloji

Her şeyi düşünmemek için ne yapabilirim?

yildizla3 Kasım 2024 21:45

Herşeyi kafaya takıyorum olan şeylerin altında bişey arıyorum ve susuyorum yüzleşmiyorum bundan vazgeçemiyorum insanlar iyiyken bile kötü gibi geliyorlar iş yerinde çok zor oluyor ve kendimi kötü hissediyorum bazen tüm insanlardan uzaklaşmak istiyorum tek olmak istiyorum sonra yalnız kalıncada kötü oluyorum sürekli Herşeyi sorguluyorum bu konuda ne yapmam lazım nasıl bir yol izlemeliyim yardımınıza ihtiyacım vardır teşekkür ederim iyi akşamlar

Bu soru 5 Kasım 2024 11:10 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar. Aşırı düşünmenin günlük hayatınızı dahi zorlaştırdığını anlayabiliyorum. Size aşırı düşünmenin döngüsünü anlatmak istiyorum; aşırı düşünmenin doğasını bilmek içinde bulunduğunuz durumu anlamlandırmakta işinize yarayacaktır.

Düşünme durdurulabilen bir akış değildir. Her insanın zihni işleyen bir süreçtir. Bazı zamanlarda daha çok düşünmeniz bazı zamanlarda ise zihnimizi bomboş hissetmemiz de çok normal. Peki aşırı düşünmenin nedeni nedir ? aşırı düşünme düşünce üzerine düşünmektir; yani zihninize gelen düşüncelerin gelip geçmesine izin vermemek ve o düşünceler üzerine düşünmektir, hepimizin zihnini o an gelmesini istemediğimiz düşünceler işgal edebilir ancak çoğunlukla bu düşüncelerle başa çıkabiliriz, aşırı düşünen kişi bu düşüncelerle başa çıkamaz ve başa çıkamadıkça daha çok kaygılanır ve kaygıyla başa çıkmak için ise daha çok düşünür… gördüğünüz gibi bu bir döngü ve içinden çıkılması güç olabilir.

Düşüncelerinizle savaşmayın; zihninizden atmak için uğraşmayın, zihninize bu düşüncelerin ne zaman geldiğini fark etmeye çalışın buna yönelik bir düşünce kaydı tutabilirsiniz. Aklınıza olumsuz düşünceler gelmeden önce ne yapıyordunuz, sizi ne tetikledi ve bu düşünceyle başa çıkmak için neler yaptığınızı kaydedin bu size birçok farkındalık sağlayacaktır.

İnsanları değerlendirirken olumsuz iç sesinizi fark edin; insanlar kötü, insanlar güvenilmez diyen bir iç sesiniz varsa başkalarının yaptıklarını, söylediklerini olumsuz değerlendirmeye meyilli olursunuz. İnsanlar hakkında kötü düşünceler zihninize geldiğinde; “şu an böyle düşünmemin sebebi karşımdaki insan değil benim bu olaya yüklediğim anlam olabilir, insanlar her zaman benim istediğim gibi davranamaz, her insan kötü değildir, her insan her zaman kötü değildir” diyebilmek önemlidir.

Sevgili danışan insanlardan uzaklaşmak sizi yalnızlığa sürüklüyor olabilir, bu da çok normal. İnsan olarak bizler diğerleriyle yaşamaya uyumlanmış canlılarız. Diğerlerini olduğu haliyle kabullenmek yardımcı olacaktır. Her insanı sevmek ve onunla vakit geçirmek zorunda değiliz, ancak herkesin bizimle aynı görüşe ve aynı karaktere sahip olmayacağını düşünürsek her insanın yaşamımıza bir katkı sağlamasına izin verebiliriz. Yalnızlık duygusu içine çeker, şunu da söyleyebilirim ki hemen herkes hayatının bir döneminde yalnız olduğunu düşünebilir. Burada yaşamınızı sorgulamakta fayda var;

kimler size iyi gelir ? kimlerle vakit geçirmekten hoşlanırsınız?

yaşamınızda kimler değerli ? kim için değerli olduğunuzu düşünüyorsunuz?

kendinizle aranız nasıl ? kendinize tahammülünüz var mıdır ?

iyi yanlarınız neler ? neleri yapmaktan hoşlanırsınız ?

buraları düşünüp yaşamınızı tümüyle olumsuz değerlendirmekten kaçınmalısınız. Tek bir yaşamınız var ve diğer hiçbir yaşamla eş değer değil. Yaşamınızda sizi zorlayan ve başa çıkmakta zorlandığınız durumlarla ilgili bir uzmanla ilerlemek size çok fayda sağlayacaktır. Terapi nedenleri fark etmeyi ve iyileştirmeyi sağlar.

Daha detaylı bilgi vermek veya farklı açıdan probleminizi anlatmak isterseniz yeniden sorunuzu sorabilirsiniz.

Sevgiler.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Hayatın eşitsizliği konusuna ne düşünmeliyim?

Bildiğimiz üzere hayat herkese aynı şansı sunmuyor. Herkes aynı maddiyata sahip, aynı fırsatlara, aynı imkanlara sahip değil ki öyle olsaydı emeklerimizin sonucunu aldığımızı hiçbir zaman düşünmezdik. Nasıl üzülmeden mutluluğun değerini anlamıyorsak bu da ona benziyor bence. Özel okula gidiyorum bazı nedenlerden. Memur çocuğuyum. Özel okula başladığım günden beri ailemden para almadım. Üstüne para almamak onları zora sokmamak için didindim durdum. Hala da öyleyim. Herkesin cebinde gezdirdiği paraları görüyorum, bindiği lüks arabaları görüyorum. Görmekle kalmıyor arkadaş grubum ve sevgilimden dolayı da bizzat yaşıyorum. Ama sorunum şu ki bunca farkındalığıma rağmen hayatın bu dengesizliğine cidden üzülüyorum. Ben bu yaşımda didinip elde ettiğim şeyler başkalarına altın tepside sunuluyor. Üstelik hak ettiklerini düşünmüyorum, karakterleri yüzünden. Gözlemlerime göre de değerini bilmiyorlar zaten. Arkadaşlarım ve özellikle sevgilim için seviniyorum, ne güzel benim yaşadıklarımı yaşamıyorlar diye. Bu konuyu onlarla konuştuğumda bana çok kızıyorlar, her bakımdan eşitiz diye. Ama ben yinede hissettiğim o eksiklik, geri kalmışlık hissini atamıyorum. Ki her gün gördüğüm için beni ekstra yorup strese sokuyor. Buna ek ve son olarak derslerden kalmamak ve para ödememek için de sürekli elimden gelenden kat kat fazlasını yapıyorum ama baktığımda bu onların umrunda bile değil. Ailem hep arkamda durup bana destek olur. Ancak okulda o insanları gördüğümde ailemin bana bir yere kadar destek olabildiğini görüyorum ve onların hayat kalitesinin neden hak ettikleri yerde olmadığını düşünüp ekstra üzülüyorum. Önerebileceğiniz bir şey var mı?