Sosyal Hayat

Hiç bir şey yokken kendimi ağlarken buluyorum

Gizli Kullanıcı10 Mayıs 2024 10:59

Kendimi son 4 haftadir çok kötü hissediyorum içim de bir sıkıntı endişe huzursuzluk var sebepsizce ortada hiç birşey yokken kendimi ağlarken buluyorum nedensizce ne yapacağımı bilmiyorum fazla geriliyorum durduk yere vücudumda titremeler meydana geliyor keyif almıyorum bazı şeylerden

Bu soru 10 Mayıs 2024 12:49 tarihinde Psikolog Sinem Temel tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba, sürekli mutsuzluk, keyifsizlik ve ağlama hissinin sebebi depresyondur. Kişi depresyonda ise kendini her zaman mutsuz hisseder.

Devamlı ağlama isteği duyan kişi hep stres ve üzüntü içinde yaşıyor demektir.

Aşırı stres kişide uykusuzluk, sindirim sorunları, kalp çarpıntısı, saç dökülmesi, baş ağrısı gibi pek çok bedensel belirtiler gösterir. Sürekli ağlama isteğine neyin yol açtığı araştırılmalıdır.

Her insan zaman zaman ağlama isteği duyar. Ağlamak, üzüntü ve hayal kırıklığı gibi durumlarda ortaya çıkan insani bir tepkidir.

Ağlamak, duygusal stresi azaltır. Fakat ağlama isteği sürekli ise bu durum normal değildir.

Geçmişe takılı kalan insanlar yaşadıklarını zihninde tekrar tekrar canlandırarak kendilerine üzüntü ve acı vermeyi sürdürür. Bu durum ise ağlama nöbetleriyle sonuçlanır. Olaylara negatif bakış açısıyla yaklaşmak ve iç dünyada karamsarlık hakimdir. Kişi en ufak sorunları büyütüp, aşılamayacak problemler yaşadığını düşünebilir.

Sürekli ağlama isteğiyle birlikte alınganlık, uyku sorunları, aşırı kilo kaybı veya kilo artışı, abartılı tepkiler verme ve motivasyon kaybı görülebilir.

Sürekli ağlama isteği geliştiğinde hobilere yönelmek, günlük tutmak, sizi eleştirmeyen ve yargılamayan insanlarla dertleşmek, sevdiklerinizle vakit geçirmek, çeşitli eğitimlere, kurslara, seminerlere katılmak, dengeli beslenmek, yeterli uyumak, bol bol egzersiz ve açık havada yürüyüş yapmaya özen gösterebilirsiniz.

Ayrıca rahatlatıcı bitki çayları, yoga, meditasyon ve nefes egzersizleri gibi tekniklerden faydalanabilirsiniz. Sevgiler.

Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

Utangaçlığımı nasıl yenebilirim?

Ben rahat hissetmediğim yeni tanıştığım tanımadığım ya da aşık olduğum insanların yanında çok utanırım. Bir sevgilim olduğunda yüzüne bile bakamam bana bakmasını istemem sanki çirkin olduğumu fark edecekmiş bırakıcakmıs gibi. Hatta biri bana sarıldıgında utandığım için çok soğuk davrandım bu sebeple seni rahatsız mı ediyorum demişti. Kokuya çok önem veririm ama hep kötü mü kokuyorum acaba diye düşünüyorum aslında oyle olmadıgını biliyorum ama onceden hareketlerimde bile bundan dolayı kısıtlılık vardı suan azaldı yine ama oyle. Günlük hayatta bazen el titremesi,nefes darlığına ve yürürken bile telefona bakmama yol açıyor bu utangaçlık. Bi ortamda veya eğlenmesine bakan kişilerin yanında dans gibi şeyleri yapamam veya fotoğraf çekemem. Çeksemde çok zor. Sürekli yargılanmaktan korkuyorum ve önceden erkek diye zorbalık gördüğüm için hala beğenen kişilerin yalan söylediğini düşünüyorum. Aldatılmamın ve kullanılmamın,sevilmememin sebebini benim akılsızlığımdan ve güzelliğimden görüyorum. Bende pembe rengini seviyorum dans etmeyi seviyorum eğlenmeyi ben erkek gibi değilim eril enerjim yüksek falan değil ben normal bir kızım. Artık yakın arkadaşımda bile o rahatlığı görememeye başladım. Biraz bana kendisini çok övüp beni gömüyormuş gibi hissettiriyor. Çok alınganım biri kişiliğim veya fiziksel özelliklerimle alakalı bir yorum yaptığında o an tüm moralim düşüyor ve onu kafaya takıyorum.

Sosyal Hayat

Kaygılarımdan ötürü neyim olduğunu anlayamıyorum

Merhaba ben kendimi bildiğimden beri çevrem tarafından hep sessiz ve utangaç olarak tanımlandım. Çocukluğumda dahi sadece kendi başıma oyun oynamaktan zevk duyardım. Son yıllarda kendimi daha sosyal bir insan olmaya zorladım. Toplu bir konferansta veya insanlara konuşurken çok sakin kalabiliyorum ancak bir kişiye hitap ederken ders sayfası veya yazı vb. Okurken fazlaca strese ve heyecana kapılıyorum ve o sırada ellerim titriyor, başım dönüyor, vücudum uyuşuyor gibi hissediyorum ve istemsizce ağlama krizlerine giriyorum. Kendime gelmem ise on beş yirmi dakikayı buluyor ve büyük bir boşluk hissi hissediyorum. Yaptığım şeylerde hep çok mükemmelliyetçiyim fakat bunun artık tamamen tersine dönmeye başladığını, bu huyumun beni kötü etkilemeye başladığını fark ettim. Bazen nadir de olsa kalabalık insanların olduğu yerlerde ayaklarım geri geri gidiyor adeta yürümeyi unutuyorum. Kendi potansiyelimi gösterememek beni üzüyor. Bazen akıcı bir şekilde konuşabilirken bazen tutuluyorum. Sosyal hayatımı çok fazla etkiliyor ağlamamı tutamıyorum. Önceden başıma her ne gelirse gelsin duygusal darbe de yesem duygularımı kontrol edebiliyordum ve hiç ağlamayan bir insandım. Şimdi durum tam tersine döndü ve beni rahatsız ediyor. Psikolojik bir yardıma ihtiyacım var mı uzun zamandır merak ediyorum:( Şimdiden teşekkür ederim