• Anasayfa
  • Sorular
  • Hiç kimse beni sevmiyor kendimi yorgun ve yalnız hissediyorum
Sosyal Hayat

Hiç kimse beni sevmiyor kendimi yorgun ve yalnız hissediyorum

Gizli Kullanıcı12 Eylül 2024 19:53

Kimsenin beni sevmediğini düşünüyorum ve hissediyorum duygu geçişlerim yüzünden çok fazla yoruluyorum ve herşeyden kolayca vazgeçip sıkılıyorum aile evinde kalmak istemiyorum ama şartlar gerektiriyor yani mental olarak yıpratıcı kendi özgürlüğüme kavuşmak istiyorum evlenmeyi bazen isteyip bazen istemiyorum beni seven biri vardı evet ama uzaklaştırdım ve çok uyuyorum uykuya düşkünüm psikiyatriye gitmeyi düşünüp vazgeçtim öyle bişey işte. Teşekkür ederim şimdiden iyi geceler

Bu soru 13 Eylül 2024 13:13 tarihinde Psikolog Nuray Halaç tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, 

Öncelikle soru sorma cesaretinde bulunduğunuz için kendinizle gurur duymalısınız, teşekkür ederim. Duygularını anlaman ,ayırt etmen, farkında olabilmen yeri geldiğinde kabul edebilmen oldukça önemli ve kıymetli . Duyguların konusunda yorgunluğunu, kafa karışıklığını  en aza indirebilmen ve düşünce duygu ikileminde ilişkiyi rahat görebilmen için düzenli olarak uygulayabileceğin bir egzersiz önerisinde bulunabiliriz. Burada ilk olarak yapman gereken kendini olabildiğince dinleyebileceğin , tek kalabileceğin bir ortama geçerek kendine bugün ne hissediyorum? Hangi duyguya sahibim ? Sorusunu yöneltmek olacaktır. ( nelerin duygu olarak adlandırıldığını bir arama motoruna sorarak ayırt etmen yardımcı olabilir.) Bu egzersiz için bir defter edinmen gerekli olacaktır. Unutma ki bunu ne kadar düzenli devam ettirebilirsen kontrolü o kadar net hissedeceksindir. Burada ki amaçlar hissettiğini düşündüğün duyguları yazarak bir kağıt üzerinde somut olarak görebilmek,ilerleyen sürece göre gelişimi ya da gerilemeyi inceleyebilmek . Bu egzersizin devamında soracağın sorulardan bir diğeri ise bu duyguyu hissettiren düşünce  olay ,kişi , yer , zaman ne idi ? Bir de bunları yazman iyi olacaktır . Süregelen zamanda muhakkak ortak bir nokta göreceğini düşünüyorum burada hissettiğin problemi tek bir noktaya indirerek çözümünü arayabilirsin . 

Aile evinde kalmak istemediğini söylemene rağmen zorunlu olduğunun sende farkındasın . Hayatında değiştiremeyeceğini bildiğin şeylerle ne kadar yaşamayı öğrenir,savunma mekanizmalarını doğru kullanırsan o kadar az etkilenmeye ve savunmaya başlayabilirsin. Bu noktayı çözmeden bazen isteyip bazen istemediğin şeyleri bir kaçış yolu olarak görürsen aslında kaçtığın yerde de zihninin ve psikolojinin seninle geleceğini unutma lütfen. Eminim ki kendi kurmak istediğin aile hayatında bunları hissetmek ve yaşamak istemezsin . 

Uyumak vücudunun ve beyninin sana öğrettiği bir kaçış yolu olmuş aslında işlevselliğini olumsuz etkilemediği ve seni daha kötü hissettirmediği sürece bunda bir problem yoktur . Aksi durumda kaçış yolun değişmeli . Destek almak konusunda çekinceni anlıyorum burada önemli olan sensin bu yüzden ne istediğine karar verebilmen ve hareket halinde olman senin iyiliğin için sonuçlanacaktır . 

Sevgilerle ve musmutlu kalman dileğiyle, 

Psikolog Nuray Halaç 

Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

Geçmişteki kötü anılardan kurtulmak için ne yapabilirim?

Merhaba, 35 yaşındayım 2012 yılından beri evliyim. 11 ve 5 yaşında iki çocuk annesiyim. 2014 ve 2017 yıllarında iki ayrı kanser (lenfoma ve böbrek kanseri) geçirdim. Benm sorunum gecmisi unutamamak. zorlu bir çocukluk ve çok zor nisanlilik dönemi geçirdim. ailem özellikle babam aşırı baskıci. fiziksel ve sözlü şiddete senelerce maruz kaldım. severek evlendim. tam rahat edicem derken kanser oldugumu ogrendm. cok şükür atlattim ama ailemi suclamaktan kurtulamiyorum. bana sunmadiklari ilgiyi sevgiyi maddi manevi imkanı karsedime su an sunuyorlar. kardesimde 30 yaşında ve evlilik arefesinde. bu durumu açıklayınca o erkek, senin zamanında öyleydi bunun zamanında böyle, napalim senin zamanında böyle olduduysa gibi bahaneler sunuluyor. o yuzdn devamlı geçmişe takiliyim. her yaptıkları iyi veya kötü bana dokunuyor. ayrica geçirdiğim hastalıklardan devamlı aşırı evhamlı oldum. Kolum agrisa acaba kanser hucresimi var diyorum çocuklarımdan biri hastalansa acaba tahlilleri de bişey mi var diye stres oluyorum. İşin kötü tarafı Tüm bu anlattıklarımi dışardan biri hissetmiyor. yani panik atak gbi yada anksiyete gibi bir belirti olmuyor. bn kafamda devamlı kuruyorum. hemen her konuda senarya kafamda kuruyorum. kendimi temizliğe verdim. disari çıkarken evi pis biraktim düşüncesi beni zorluyor. gunluk rutin işlerimi geç saatte olsa yapmalıyım. yapmayinca huzursuz oluyorum. komik tarafı sudan korkuyorum. denizr kesinlikle giremiyorum. dalgalar beni ürkütüyor. banyoda bile uzun kalmıyorum. olabildigince çabuk cikiarim. bu korkum çocuklarımızda yansiyor. oglum 5 yaşında belki bir kere denize girmiştir. havuza hiç girmedi. izmirde yasiyorm birde denizin memleketi nerdeyse:) 6 Şubat depreminden sonra günahkar ölme korkusu sardı ve namaza basladm. dinime yönelmek rahatlatiyor ama dediğim gbi ailemden birinin bir hareketi günümü berbat etmeye yetiyor. bunu onlara dile getirmemde ise yaramiyor. boyle yazınca kendimi çok sorunlu hissettim:) sizi sıkmamisimdir umarım. cevabiniz için şimdiden teşekkür ederim