Hiç sorun yokken güven kaybı yaşıyorum
Önceliklle Merhabalar, Arkadaşlarımla herşey iyi iken birden bire hepsi ile arama mesafe koymak istoyorum. Ama daha sonra bu fikirden uzaklaşıyorum neden yapayım ki diyorum ne gerek var.. Ama diğer yanım ise zaten onların hiç bir kaybı olmayacağını zaten beni sevip önemsemediklerini söylüyor hiç bir zaman benim onları sevip değer verdiğim kadar onlarında aynı şekilde beni sevip bana değer vermediğini düşünüyor. Bu sorun neden kaynaklanıyor ? Aslında ben çok fazla arkadaş canlısı bir insandım bazı olaylardan sonra çevremi biraz daralttım ve kolay kolay kimseye güvenmemeye arkadaş edinmemeye başladım psikolojik bir tedavi almak istiyorum ama hiç bir şeyin değişmeyeceğinden korkuyorum...
Bu soru 9 Nisan 2025 12:19 tarihinde Psikolog Aysel Kacak tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Sevgili danışanım,
Öncelikle Merhabalar.Paylaştıklarınızı okurken, bir içsel karmaşanın içinde olduğunuzu hissettim. Bir yandan arkadaşlarınızla aranıza mesafe koymak istiyor, diğer yandan da bu isteğin nedenini sorguluyorsunuz. Kalbinizin bir köşesinde "zaten onlar beni sevmiyor" diye fısıldayan bir ses var; ama bir diğer yanı, belki de hala o bağların değerli olduğunu söylüyor.
Bu durum, geçmişte yaşadığınız bazı kırılmaların, hayal kırıklıklarının veya belki de görünmeyen yaraların bir yansıması olabilir.Bu noktada şöyle bir benzetme yapabiliriz: İnsan ilişkileri bazen bir cam fanusa benzer; kırıldığında keskin parçaları, dokunduğu her yeri acıtabilir. Siz de zamanla bu fanusun içine birilerini almakta zorlanmaya başlamışsınız gibi görünüyor.
Eskiden arkadaş canlısı olduğunuzu yazmışsınız. Bu aslında sizin ne kadar ilişkisel ve içten bir insan olduğunuzu gösteriyor. Ancak bazı olaylar bu doğallığı zedelemiş olabilir.Güven duygusu yara aldığında, yeniden ilişki kurmak riskli bir yol gibi gelir. Sanki yeniden kırılmamak için “önce ben uzaklaşayım” diyen bir savunma mekanizması devreye girer.
Sevgili danışanım şimdi biraz da bahsettiklerinizden yola çıkarak, önemli bir nokta olduğunu düşündüğüm güvenme duygusuna değineceğim.Sizi bu kadar ikilemde bırakan bu duygu hâli, aslında oldukça insani ve anlaşılır bir yerden geliyor: güvenme ihtiyacı. Bir yandan insanlarla yakın olmak istiyor, diğer yandan da “ya yine canım yanarsa?” korkusuyla geri çekiliyorsunuz. Bu, güven duygusunun yara aldığı bir yerde oldukça sık karşılaşılan bir durumdur.
Güven, bir ilişkiyi taşıyan görünmez bir köprü gibidir. Bir kez yıkıldığında, yeniden inşa etmek zaman ve emek ister. Sizin de geçmişteki bazı deneyimleriniz, bu köprüyü yıkmış gibi görünüyor. Belki çok değer verdiğiniz kişiler tarafından görülmediğinizi, önemsenmediğinizi hissettiniz. Ve şimdi içten içe “Ben ne kadar değer verirsem vereyim, onlar aynı şekilde hissetmiyor” diye düşünen bir yanınız var. Bu his, çok yalnızlaştırıcı olabilir, biliyorum.
Ama diğer yandan şunu da fark etmişsiniz: Hâlâ insanlara yakınlık duyuyorsunuz. Yani o güven duygusu tamamen yok olmamış. Belki sadece saklanıyor, korunmak istiyor. Çünkü güven, kırıldığında sadece başkalarına değil, bazen kendimize de güvenmek zorlaşır. "Ben mi fazla düşündüm?", "Ben mi yanıldım?" diye sorgulamalar başlar. İşte tam da bu sorgulamalar, aslında ne kadar derin düşünen bir insan olduğunuzu gösterir.
Psikolojik destek almak istemeniz, bu güven köprüsünü hem kendinizle hem çevrenizle yeniden kurma niyetinizin bir göstergesi. Bu da çok değerli bir adım. Değişim zaman alabilir, ama imkânsız değildir. Özellikle de bu kadar farkındalığınız varken…
Eğer isterseniz, şu sorunun üzerine de biraz düşünebilirsiniz:
"İnsanlara güvenmemeyi seçtiğimde aslında neyin acısından korunmaya çalışıyorum?"
Tüm bu süreçte psikolojik destek almaktan lütfen çekinmeyin.
Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.
Değerlendirilmesini istediklerinizi yeni bir soru ile sorabilirsiniz.
Psikolog Aysel Kacak
